تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۰۱/۲۸ ساعت ۱۳:۵۲
کد مطلب : ۱۰۴۵۹۶
مقاله وارده
دلواپسان اقتضائی!
علیرضا خرم روز
گروه مقالات: دغدغه‌مند بودن از ویژگی های مثبت بشری است. داشتن دغدغه در جهت تعالی جامعه از نقاط مثبتی است که نشان از غیرت اجتماعی افراد دارد. اینکه نگاه افراد به دغدغه های ملی در سیر زمان باقی بماند دیگر مسئله‌ای است که نباید از آن فارغ شد. دلواپس بودن اگر با سیری منطقی همراه باشد، می‌تواند در در میان مدت باعث ترقی جامعه شود و موید آزاد اندیشی و توسعه فکری افراد است.
مسئله دیگری که باید به آن توجه داشت این است که این نگرانی و دلواپسی اگر در زمانی بروز نماید و در زمانی دیگر ساکت بنشیند نشان از اقتضائی بودن آن دارد. "دلواپسی اقتضائی" آسیبی است که بنا به منافع افراد بروز می‌نماید و در زمانی دیگر بنا به اقتضای منافع موجبت سکوت را فراهم می‌نماید. این آسیب اکنون دامن گیر جامعه شده است و باید جهت رفع آن فرهنگ سازی شود. اینکه ناگهان پس از به قدرت رسیدن دولت یازدهم، طیف گسترده ای از مسئولین و فعالان سابق، اقتصاددان می‌شوند و به نقد ساختار اقتصادی کشور می‌پردازند و در همین راستا از دولت توقع رفع مشکلات اقتصادی از ابتدای انقلاب را خواهان هستند، از طیف دلواپسی اقتضائی بوجود آمده است.
این دلواپسی در عرصه سیاست خارجی و فرهنگ نیز بروز و ظهور یافته است. نگرانی ناگهانی از ارتباطات بین المللی مسئله ی دیگری است که به اقتضای به قدرت رسیدن این دولت بروز و ظهور یافت. کارشناسان جدید التاسیس روابط بین الملل که ناگهان از سال 92 ظهور کردند در عین تعجب، زمانی که دولت پیشین به دولت آمریکا نامه می‌نوشت و جوابی نمی گرفت را از خاطر برده اند و یا شاید این عدم پاسخ را در راستای عزت یک طرفه تعریف می‌نمایند اما ناگهان پس از سیل ارتباطات دیپلماتیک و احترام جامعه جهانی به حاکمیت ایران دچار دلواپسی اقتضائی شده و آنرا در راستای ذلتی بس عمیق تعریف می‌نمایند.
انتخابات هفتم اسفند نیز از دیگر مصادیقی است باید در راستای این دلواپسی اقتضائی مورد بررسی قرار داد. مردم تهران که در مقاطع مختلف، مردمی غیور و انقلابی تعریف شده بودند ناگهان پس از انتخابات مجلس به مردمی غرب‌زده و منحرف تبدیل شدند و بنا به اقتضای آرا از حالتی به حالتی دیگر مورد نظر قرار گرفتند. اینکه نتایج انتخابات چه پیامی داشت باید مورد تحلیل و بررسی قرار بگیرد، اما اینکه افراد نگران بر چه مبنایی می‌توانند این استدلالات را توجیه کنند از جنس معجزاتی است که باید بوقوع پیوستنش را نظاره کرد.
آرمان‌گرایی اقتضائی آسیبی است که به آرمان های اصیل ایرانی و اسلامی ضربه وارد می‌کند. اینکه عده ای هر چند سال یکبار بخواهند بنا به اقتضای به قدرت رسیدن گروه‌ها دلواپس شوند آسیبی است که باید به آن رسیدگی شود تا دیگر شاهد اینگونه رفتارها در عرصه اجتماعی نباشیم. دلواپسی همان گونه که رهبري فرمودند، فی النفسه اشکالی ندارد اما اینکه ناگهان ظهور کنند و نقد نمایند و در مقطع دیگر توجیه گر صرف باشد قطعا از آن دست دلواپسی هایی است که نه مد نظر رهبری است و نه مورد توجه افکار عمومی قرار می‌گیرد. نتایج انتخابات هفتم اسفند به وضوح این مسئله را به رخ "دلواپسان اقتضائی" کشاند.
گروه مقالات: دغدغه‌مند بودن از ویژگی های مثبت بشری است. داشتن دغدغه در جهت تعالی جامعه از نقاط مثبتی است که نشان از غیرت اجتماعی افراد دارد. اینکه نگاه افراد به دغدغه های ملی در سیر زمان باقی بماند دیگر مسئله‌ای است که نباید از آن فارغ شد. دلواپس بودن اگر با سیری منطقی همراه باشد، می‌تواند در در میان مدت باعث ترقی جامعه شود و موید آزاد اندیشی و توسعه فکری افراد است.
مسئله دیگری که باید به آن توجه داشت این است که این نگرانی و دلواپسی اگر در زمانی بروز نماید و در زمانی دیگر ساکت بنشیند نشان از اقتضائی بودن آن دارد. "دلواپسی اقتضائی" آسیبی است که بنا به منافع افراد بروز می‌نماید و در زمانی دیگر بنا به اقتضای منافع موجبت سکوت را فراهم می‌نماید. این آسیب اکنون دامن گیر جامعه شده است و باید جهت رفع آن فرهنگ سازی شود. اینکه ناگهان پس از به قدرت رسیدن دولت یازدهم، طیف گسترده ای از مسئولین و فعالان سابق، اقتصاددان می‌شوند و به نقد ساختار اقتصادی کشور می‌پردازند و در همین راستا از دولت توقع رفع مشکلات اقتصادی از ابتدای انقلاب را خواهان هستند، از طیف دلواپسی اقتضائی بوجود آمده است.
این دلواپسی در عرصه سیاست خارجی و فرهنگ نیز بروز و ظهور یافته است. نگرانی ناگهانی از ارتباطات بین المللی مسئله ی دیگری است که به اقتضای به قدرت رسیدن این دولت بروز و ظهور یافت. کارشناسان جدید التاسیس روابط بین الملل که ناگهان از سال 92 ظهور کردند در عین تعجب، زمانی که دولت پیشین به دولت آمریکا نامه می‌نوشت و جوابی نمی گرفت را از خاطر برده اند و یا شاید این عدم پاسخ را در راستای عزت یک طرفه تعریف می‌نمایند اما ناگهان پس از سیل ارتباطات دیپلماتیک و احترام جامعه جهانی به حاکمیت ایران دچار دلواپسی اقتضائی شده و آنرا در راستای ذلتی بس عمیق تعریف می‌نمایند.
انتخابات هفتم اسفند نیز از دیگر مصادیقی است باید در راستای این دلواپسی اقتضائی مورد بررسی قرار داد. مردم تهران که در مقاطع مختلف، مردمی غیور و انقلابی تعریف شده بودند ناگهان پس از انتخابات مجلس به مردمی غرب‌زده و منحرف تبدیل شدند و بنا به اقتضای آرا از حالتی به حالتی دیگر مورد نظر قرار گرفتند. اینکه نتایج انتخابات چه پیامی داشت باید مورد تحلیل و بررسی قرار بگیرد، اما اینکه افراد نگران بر چه مبنایی می‌توانند این استدلالات را توجیه کنند از جنس معجزاتی است که باید بوقوع پیوستنش را نظاره کرد.
آرمان‌گرایی اقتضائی آسیبی است که به آرمان های اصیل ایرانی و اسلامی ضربه وارد می‌کند. اینکه عده ای هر چند سال یکبار بخواهند بنا به اقتضای به قدرت رسیدن گروه‌ها دلواپس شوند آسیبی است که باید به آن رسیدگی شود تا دیگر شاهد اینگونه رفتارها در عرصه اجتماعی نباشیم. دلواپسی همان گونه که رهبري فرمودند، فی النفسه اشکالی ندارد اما اینکه ناگهان ظهور کنند و نقد نمایند و در مقطع دیگر توجیه گر صرف باشد قطعا از آن دست دلواپسی هایی است که نه مد نظر رهبری است و نه مورد توجه افکار عمومی قرار می‌گیرد. نتایج انتخابات هفتم اسفند به وضوح این مسئله را به رخ "دلواپسان اقتضائی" کشاند.
