تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۰۷/۱۲ ساعت ۰۸:۵۲
کد مطلب : ۱۱۷۶۵۱
گذار از آنتاگونیسم به آگونیسم
از احمدی‌نژاد تا روحانی
محمد خانه‌زر
گروه مقالات: تا قبل از روی کار آمدن دولت روحانی در سال 1392 نوع رابطه ایران با جهان رابطه‌ای از نوع تخاصم و تقابل بوده است. دولت احمدی‌نژاد در طی هشت عملاً نشان داد که در چارچوب قواعد و نهادهای بین‌المللی، دولتی مسئولیت‌پذیر نبوده است و با تنظیم سیاست خارجی بر مبنای آرمان‌گرایی محض و اتخاذ دیپلماسی تهاجمی، وضعیت تقابل و تنش را با جهان را در پیش گرفته بود.
مذاکرات بی‌نتیجه هسته‌ای میان ایران و 1+5، ارجاع پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت و صدور شش قطعنامه از سوی این شورا علیه ایران و به تبع آن وضع تحریم‌های ظالمانه، نتیجه عدم درک صحیح و محاسبات دور از عقلانیت دولت احمدی‌نژاد در عرصه سیاست خارجی بوده که موجب به هدر رفتن منابع مادی و معنوی و بیشتر امنیتی شدن فضای منطقه شده بود.
دولت روحانی در همان ابتدا با واقع‌بینی و درک صحیح از شرایط داخلی و بین‌المللی تلاش جدی و اساسی را برای تغییر وضعیت به وجود آمده توسط دولت قبلی را به عمل آورد تا وضعیت تنش و تقابل در روابط ایران با جهان را به سمت‌وسوی تعامل و تفاهم سوق دهد. دولت تدبیر و امید با در پیش گرفتن گفتمان اعتدال توأم با عقلانیت در عرصه داخلی و خارجی، عملاً نشان داد که آمادگی لازم را برای تعامل و آشتی و رقابت سازنده بر مبنای احترام متقابل را به‌جای رویکرد تقابل و دشمنی با جهان را دارد. تلاش گسترده دولت روحانی برای حل‌وفصل پرونده هسته‌ای که مشکلات عدیده‌ای را برای ایران در سطح داخلی و بین‌المللی ایجاد کرده بود، گواه روشنی از تمایل این دولت برای حرکت به سمت‌وسوی تعامل و آشتی و رقابت سازنده با جهان است.
با این اوصاف و بر اساس مدل امر سیاسی شانتال موفه، نوع رویکرد دولت‌های احمدی‌نژاد و روحانی در عرصه سیاست خارجی را به‌ترتیب روابطی از نوع تخاصم کامل (آنتاگونیسم) و سیاست رقابتی (آگونیسم) می‌توان در نظر گرفت. مدل امر سیاسی موفه که در آن از رابطه آنتاگونیسم و آگونیسم بحث می‌کند، نوع رابطه و رویکرد این دو دولت با جهان را به خوبی می‌تواند تبیین کند.
بنابراین اتخاذ رویکرد تخاصم و تنش با جهان از سوی دولت احمدی‌نژاد رابطه‌ای از نوع آنتاگونیسم و اتخاذ رویکرد تعامل و آشتی و رقابت سازنده دولت روحانی رابطه‌ای از نوع دوم یعنی آگونیستی است. دولت روحانی توانست تا با اتخاذ سیاست رقابتی یا آگونیستی ضمن حل‌وفصل پرونده هسته‌ای از حجم تهدیدها و تنش‌های میان ایران و قدرت‌های بزرگ بکاهد و زمینه را برای تعامل و رقابت سازنده فراهم نماید و از سوی دیگر یک آرامش روانی را در درون کشور و ثبات امنیتی در سطح منطقه‌ای را برای ایران به وجود آورد. اتخاذ سیاست آگونیستی دولت روحانی رویکردی مبتنی بر عقلانیت میباشد که ضمن کسب حداکثری منافع ملی خواهد توانست دستاوردهای مثبت و ثمربخش دیگری را برای جمهوری اسلامی ایران به همراه داشته باشد.
*کارشناس ارشد علوم سیاسی
گروه مقالات: تا قبل از روی کار آمدن دولت روحانی در سال 1392 نوع رابطه ایران با جهان رابطه‌ای از نوع تخاصم و تقابل بوده است. دولت احمدی‌نژاد در طی هشت عملاً نشان داد که در چارچوب قواعد و نهادهای بین‌المللی، دولتی مسئولیت‌پذیر نبوده است و با تنظیم سیاست خارجی بر مبنای آرمان‌گرایی محض و اتخاذ دیپلماسی تهاجمی، وضعیت تقابل و تنش را با جهان را در پیش گرفته بود.
مذاکرات بی‌نتیجه هسته‌ای میان ایران و 1+5، ارجاع پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت و صدور شش قطعنامه از سوی این شورا علیه ایران و به تبع آن وضع تحریم‌های ظالمانه، نتیجه عدم درک صحیح و محاسبات دور از عقلانیت دولت احمدی‌نژاد در عرصه سیاست خارجی بوده که موجب به هدر رفتن منابع مادی و معنوی و بیشتر امنیتی شدن فضای منطقه شده بود.
دولت روحانی در همان ابتدا با واقع‌بینی و درک صحیح از شرایط داخلی و بین‌المللی تلاش جدی و اساسی را برای تغییر وضعیت به وجود آمده توسط دولت قبلی را به عمل آورد تا وضعیت تنش و تقابل در روابط ایران با جهان را به سمت‌وسوی تعامل و تفاهم سوق دهد. دولت تدبیر و امید با در پیش گرفتن گفتمان اعتدال توأم با عقلانیت در عرصه داخلی و خارجی، عملاً نشان داد که آمادگی لازم را برای تعامل و آشتی و رقابت سازنده بر مبنای احترام متقابل را به‌جای رویکرد تقابل و دشمنی با جهان را دارد. تلاش گسترده دولت روحانی برای حل‌وفصل پرونده هسته‌ای که مشکلات عدیده‌ای را برای ایران در سطح داخلی و بین‌المللی ایجاد کرده بود، گواه روشنی از تمایل این دولت برای حرکت به سمت‌وسوی تعامل و آشتی و رقابت سازنده با جهان است.
با این اوصاف و بر اساس مدل امر سیاسی شانتال موفه، نوع رویکرد دولت‌های احمدی‌نژاد و روحانی در عرصه سیاست خارجی را به‌ترتیب روابطی از نوع تخاصم کامل (آنتاگونیسم) و سیاست رقابتی (آگونیسم) می‌توان در نظر گرفت. مدل امر سیاسی موفه که در آن از رابطه آنتاگونیسم و آگونیسم بحث می‌کند، نوع رابطه و رویکرد این دو دولت با جهان را به خوبی می‌تواند تبیین کند.
بنابراین اتخاذ رویکرد تخاصم و تنش با جهان از سوی دولت احمدی‌نژاد رابطه‌ای از نوع آنتاگونیسم و اتخاذ رویکرد تعامل و آشتی و رقابت سازنده دولت روحانی رابطه‌ای از نوع دوم یعنی آگونیستی است. دولت روحانی توانست تا با اتخاذ سیاست رقابتی یا آگونیستی ضمن حل‌وفصل پرونده هسته‌ای از حجم تهدیدها و تنش‌های میان ایران و قدرت‌های بزرگ بکاهد و زمینه را برای تعامل و رقابت سازنده فراهم نماید و از سوی دیگر یک آرامش روانی را در درون کشور و ثبات امنیتی در سطح منطقه‌ای را برای ایران به وجود آورد. اتخاذ سیاست آگونیستی دولت روحانی رویکردی مبتنی بر عقلانیت میباشد که ضمن کسب حداکثری منافع ملی خواهد توانست دستاوردهای مثبت و ثمربخش دیگری را برای جمهوری اسلامی ایران به همراه داشته باشد.
*کارشناس ارشد علوم سیاسی
۱۳۹۵/۰۷/۱۲ ۱۲:۳۴
فعلا که از سیاست تعامل چیزی نصیب ملت نگشته است.امیدواریم که حداقل وضعیت اقتصادی بهبود یابد.تغییری ملموس در دوران محمود و روحانی به وجود نیامده فقط به قول دولتی ها فروش نفت افزایش یافته که ان هم به جیب خودشان رفته ماهی60میلیون 70میلیون برای مدیران از خدابی خبر... دلارکه با همان نرخ محمود پراید با نرخ دوران مموت.قیمت آب وبرق وگاز وبنزین افزایش100درصد،آموزش و پرورش و دانشگ
اه ها پولی و خوابگاهی هم به دانشجویان تعلق نمی گیرد...انصافا بدتر از این می شود؟و فناوری هسته ای و ذخایر گرانبهای ان تقدیم دشمن (343846)
اه ها پولی و خوابگاهی هم به دانشجویان تعلق نمی گیرد...انصافا بدتر از این می شود؟و فناوری هسته ای و ذخایر گرانبهای ان تقدیم دشمن (343846)
۱۳۹۵/۰۷/۱۲ ۱۳:۵۰
در دنیایی که هرکشوری و هر فردی بفکر منافع خود هست، ما باید بیاموزیم که چگونه منافع خودمون رو با سازش با سایر کشورها خصوصا همسایگان، تامین کنیم... دولت در این راه نیاز داره تا ابتدا همه اقشار جامعه خودش رو در حد حداقل های یک زندگی انسانی رو تامین کنه... این امر موجب افزایش روحیه مردمی بودن کشور میشه و مردم سالاری رو نهادینه میکنه... کاهش فاصله طبقاتی به مردم احساس شخصیت داده و لذا موجب افزایش توانایی کشور و همچنین قانون پذیرتر بودن مردم میشه... (343849)
۱۳۹۵/۰۷/۱۲ ۱۵:۵۸
بویژه امریکا در راس هرم وتا حدودی غرب شرکای سیاسی ان ادعای سروری دنیارا دارندو فکر نمیکنم کسی انرا انکار کند ونیزماهیت رابطه انان با کشور ها بصورت رابطه ارباب ورعیتی است که در پوشش های فریبنده و ساختگی انرا کتمان کرده ومخفی نگاه میدارند با این حال بموازات جایگاه مقتدرانه دیپلماسی فعال زیر نظر مراجع مورد اعتماد طرفین و ازبین رویکرد های مرسوم تهاجمی- تعاملی- دیپلماسی رقابتی دفاعی اعتراضی وبه عبارتی انتزا عی را پیشنهاد میکنم (343851)
۱۳۹۵/۰۷/۱۲ ۱۶:۴۶
وضمنا براین عقیده ام که دعوت به تنش زدائی از سوی ما اشتباه بوده وهست وزیر پوستی تنش زائی از سوی امریکا رخ داده است بدلیل اینکه در مسائل وموضوعات داخلی ایران با ظاهری دوستانه همواره مداخله واخلال کرده ومیکنندوبدین طریق به اختلافات داخلی دامن زده وتفرقه افکنی راه میاندازند ودر همان حال وتوامان باری را نیز اگر از دوش مردم ایران بر ندارند همواره باری را نیز بر دوش مردم ایران میگذارند که همگی با انها اشنائی کامل داریم (343853)
۱۳۹۵/۰۷/۱۲ ۱۷:۰۹
احمدی با شعار جنس مردم ،مبارزه با فساد و حمایت از مستضعفین سر کار آمد و بزرگترین لطمه را به قشر ضعیف وارد کرد و بیشترین لطف را به سرمایه داران طوری که فاصله ضعیف و غنی چند برابر شد در عرصه سیاست با طرح موضوع هولوکاست ،مدیریت جهانی بشدت به وجهه ایران آسیب زد .دوستان ایران عبارت بود از کومور ،ونزوئلا ،نیکاراگوئه و..که دوست جیب ما بودند.در اقتصاد با حذف یارانه تیر خلاص رو به کار و صنعت وارد کرد و زمان او فساد و اختلاس گوی سبقت را از همه ربود و به تنهایی رکورددار گذشته و آینده میباشد او استثنایی بود . (343854)
۱۳۹۵/۰۷/۱۲ ۲۱:۱۸
در حالی که تصور اعتماد به امریکا دور از ذهن است ولی دیپلماسی فعال وانتزاعی غیر مستقیم با امریکارا بعنوان پایه واساس ونیزبرجام را بعنوان یک تجربه در نوع خود خاص در برابر خودداریم که اگر دیپلماسی فعال و انتزاعی غیر مستقیم تداوم داشته باشد بدون نیاز به دوستی وسازش با غرب وامریکا مقتدرانه مسیر پیشرفت وسازندگی طی خواهد شد واین روش با کمی تفاوت مغایر با ادامه تعاملات بین المللی نیست (343858)
یا علی (343845)