تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۱۰/۲۵ ساعت ۱۴:۵۲
کد مطلب : ۱۲۳۵۰۵
ظاهرا هاشمی سیما فرد دیگری است!
غلام عباس کاظمی
رویکرد صدا و سیما درپوشش مراسم درگذشت آیت الله هاشمی رفسنجانی قلم خشکیده منتقدان را دوباره به حرکت درآورد. رویکردی که بیشتر رو به افراط می نمود تا پوشش صحیح و اصولی یک رویداد مهم. بحث های انتقادی، از پوشش همراه با تاخیر خبر درگذشت یاردیرین امام و رهبری توسط صدا و سیما واعلام زودتر آن توسط تلویزیون های بیگانه شروع شد. امری که باتوجه به اهمیت بسیارآن و وقوع آن درقلب کشور یعنی تهران و جا ماندن صداوسیما جای بحث دارد.
درادامه برنامه های مختلف رادیو- تلویزیون وتحلیل های ابعاد شخصیتی این چهره تاثیرگذار بیش از نیم قرن تاریخ سیاسی کشور توسط برخی منتقدان گاها تا آنجا پیش می رفت که از حد اعتدال هم خارج بود. تمام برنامه های مکرر ، ساعات پخش متعدد وشبکه های مختلف سراسری واستانی برسیاست‌مداری کم نظیربودن، انقلابی بودن وحتی بی بدیل بودن در همگامی و همراهی امام ورهبری شخصیت هاشمی اذعان داشتند.
امری که این سوال را درذهن متبادر می کرد که شخصیتی این‌گونه که سیاستمداری عمرسیاسی اش به عمر انقلاب و جمهوری اسلامی بود، چرا سال‌ها توسط همین صداوسیما مورد بی مهری وغفلت قرارگرفته بود؟ مگراین یاردیرین همان نبود که طی چندسال اخیر در صداوسیما ازآن به ((خواص بی بصیرت)) یاد می شد؟ مگر تهیه کنندگان زحمتکش صدا و سیما که اتفاقا الان تهیه ویژه برنامه های ارتحال هاشمی را روی آنتن دارند همان هایی نبودند که مدام تیزرهای تخریب هاشمی رابروی آنتن می بردند؟
شاید این یار دیرین و رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام که رهبر معظم انقلاب وی را نمونه کم نظیر نسل اول مبارزان و نیز تکیه گاه مطمئن می دانند غیراز آن بی بصیرت صداوسیما باشد که دراین سال‌ها درب های تلویزیون بروی وی بسته بود. بی تردید رعایت انصاف و اعتدال و دوری از هرگونه حب وبغض ، نگاه مبتنی بر واقعیت و به دور از افراط و تفریط وظیفه هر رسانه ایست. خاصه رسانه ای که لقب ملی رایدک می کشد و می خواهد که صدای تمام مردم با تمام تفکرات وگرایش‌هایشان باشد. صدا و سیمای ما خوب می‌داند با آمدن شبکه های توانمند تر اجتماعی عرصه برای رقابت تنگ تر شده و دیگر سیاست یک بام و دو هوا جوابگو نیست و تنها باعث فرصت سوزی و دوری مخاطبان آگاه می گردد.
رویکرد صدا و سیما درپوشش مراسم درگذشت آیت الله هاشمی رفسنجانی قلم خشکیده منتقدان را دوباره به حرکت درآورد. رویکردی که بیشتر رو به افراط می نمود تا پوشش صحیح و اصولی یک رویداد مهم. بحث های انتقادی، از پوشش همراه با تاخیر خبر درگذشت یاردیرین امام و رهبری توسط صدا و سیما واعلام زودتر آن توسط تلویزیون های بیگانه شروع شد. امری که باتوجه به اهمیت بسیارآن و وقوع آن درقلب کشور یعنی تهران و جا ماندن صداوسیما جای بحث دارد.
درادامه برنامه های مختلف رادیو- تلویزیون وتحلیل های ابعاد شخصیتی این چهره تاثیرگذار بیش از نیم قرن تاریخ سیاسی کشور توسط برخی منتقدان گاها تا آنجا پیش می رفت که از حد اعتدال هم خارج بود. تمام برنامه های مکرر ، ساعات پخش متعدد وشبکه های مختلف سراسری واستانی برسیاست‌مداری کم نظیربودن، انقلابی بودن وحتی بی بدیل بودن در همگامی و همراهی امام ورهبری شخصیت هاشمی اذعان داشتند.
امری که این سوال را درذهن متبادر می کرد که شخصیتی این‌گونه که سیاستمداری عمرسیاسی اش به عمر انقلاب و جمهوری اسلامی بود، چرا سال‌ها توسط همین صداوسیما مورد بی مهری وغفلت قرارگرفته بود؟ مگراین یاردیرین همان نبود که طی چندسال اخیر در صداوسیما ازآن به ((خواص بی بصیرت)) یاد می شد؟ مگر تهیه کنندگان زحمتکش صدا و سیما که اتفاقا الان تهیه ویژه برنامه های ارتحال هاشمی را روی آنتن دارند همان هایی نبودند که مدام تیزرهای تخریب هاشمی رابروی آنتن می بردند؟
شاید این یار دیرین و رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام که رهبر معظم انقلاب وی را نمونه کم نظیر نسل اول مبارزان و نیز تکیه گاه مطمئن می دانند غیراز آن بی بصیرت صداوسیما باشد که دراین سال‌ها درب های تلویزیون بروی وی بسته بود. بی تردید رعایت انصاف و اعتدال و دوری از هرگونه حب وبغض ، نگاه مبتنی بر واقعیت و به دور از افراط و تفریط وظیفه هر رسانه ایست. خاصه رسانه ای که لقب ملی رایدک می کشد و می خواهد که صدای تمام مردم با تمام تفکرات وگرایش‌هایشان باشد. صدا و سیمای ما خوب می‌داند با آمدن شبکه های توانمند تر اجتماعی عرصه برای رقابت تنگ تر شده و دیگر سیاست یک بام و دو هوا جوابگو نیست و تنها باعث فرصت سوزی و دوری مخاطبان آگاه می گردد.
