تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۱۱/۱۶ ساعت ۰۹:۵۵
کد مطلب : ۱۲۴۸۷۶
گفتگوی‌ملی مقدمه‌ای برای آشتی‌ملی
محمد توکلی
وقایع تلخ رخ داده پس از انتخابات88 از جمله موضوعاتی است که پس از گذشت قریب به یک دهه از آن همچنان آسیب‌های آن گریبان کشور را گرفته است. پس از انتخابات92 و حضور میانه روها در دولت این انتظار وجود داشت که اختلافات و کدورت‌های حاصل از آن بحران به مرور کاهش پیدا کند اما به واسطه وضعیت بحرانی اقتصاد کشور و همچنین پرونده هسته‌ای که به بن بست خطرناکی رسیده بود، روحانی و تیم همراهش بیشتر تمرکز خود را متوجه سامان دادن به دو حوزه اقتصاد و سیاست خارجی کردند و به واسطه شرایط بحرانی در این دو عرصه و همچنین مشی و روش همیشگی جریانی که «اعتدال گرا» نامیده می‌شوند در حدود چهار سالی که از عمر دولت اعتدال می‌گذرد آن طور که باید و شاید برای حل و فصل اختلافات به جای مانده از بحران88 قدمی برداشته نشده است.
شاید بتوان با توجیه هایی از قبیل اینکه برخی از وجوه این موضوع در اختیار دولت نیست انتقادات در این حوزه را پاسخ داد اما واقعیت آن است که سکوت و عدم گزارش دهی رییس جمهور که مسئول اجرای قانون اساسی است درباره اقدامات دولت برای حل و فصل این پرونده اختلافی غیر قابل توجیه است. پس از رحلت مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی بزرگان جریان اصلاحات با توجه به فضای ایجاد شده پس از این واقعه ناگوار پیشنهاد آشتی ملی را ارائه کردند.
پیشنهادی که در صورت آنکه مورد توجه تصمیم گیران قرار بگیرد می‌تواند بسیاری از آسیب‌های به جای مانده از وقایع 88 را برطرف سازد. به نظر می‌رسد آنچه علی لاریجانی، رییس مجلس، در تقبیح پیاده کردن مدیران کشور از قطار انقلاب گفته است می‌تواند نوعی سیگنال مثبت به همان پیشنهاد آشتی ملی باشد.
افرادی که در آن بحران پر تلاطم با وجود همه گلایه‌ها و اعتراضاتشان هیچ گاه علیه نظام و رهبری موضع گیری منفی نداشته‌اند و همواره بر نقش محوری رهبر انقلاب در حل اختلافات این چنینی تاکید کرده‌اند قطعا نباید مورد اتهامات رنگارنگی که تندروها در همه این سالها علیه شان به کار بسته‌اند قرار بگیرند و می‌توان از سرمایه هایی مانند این گونه افراد که به واسطه اختلاف نظر‌ها خانه نشین شده‌اند برای بهبود شرایط کشور استفاده کرد اما آنچه که می‌تواند مقدمه‌ای بر این آشتی ملی باشد تلاش برای فراهم کردن زمینه برای گفتگوی ملی است.
تا زمانی که یک سوی ماجرا اجازه سخن گفتن نداشته باشد و در مقابل مورد انواع و اقسام اتهامات بی سند و مدرک قرار بگیرد نمی‌توان امیدی به تحقق آشتی ملی داشت. آشتی ملی زمانی محقق خواهد شد که همه باور کنیم حق مطلق در اختیارمان نیست و ممکن است مرتکب اشتباهات و خطاهایی شده ایم. باید به این امر بدیهی برسیم که بحرانی از جنس آن چه پس از انتخابات88 رخ داد حاصل اشتباهات یک سوی ماجرا نبوده است و وقایعی در آن ابعاد حاصل سلسله اشتباهاتی است که همه با هم مرتکب شده‌ایم و امروز برای اصلاح آن خطاها و محقق کردن آشتی ملی باید به گفتگویی ملی بنشینیم و اجازه سخن گفتن به همه بدهیم.
وقایع تلخ رخ داده پس از انتخابات88 از جمله موضوعاتی است که پس از گذشت قریب به یک دهه از آن همچنان آسیب‌های آن گریبان کشور را گرفته است. پس از انتخابات92 و حضور میانه روها در دولت این انتظار وجود داشت که اختلافات و کدورت‌های حاصل از آن بحران به مرور کاهش پیدا کند اما به واسطه وضعیت بحرانی اقتصاد کشور و همچنین پرونده هسته‌ای که به بن بست خطرناکی رسیده بود، روحانی و تیم همراهش بیشتر تمرکز خود را متوجه سامان دادن به دو حوزه اقتصاد و سیاست خارجی کردند و به واسطه شرایط بحرانی در این دو عرصه و همچنین مشی و روش همیشگی جریانی که «اعتدال گرا» نامیده می‌شوند در حدود چهار سالی که از عمر دولت اعتدال می‌گذرد آن طور که باید و شاید برای حل و فصل اختلافات به جای مانده از بحران88 قدمی برداشته نشده است.
شاید بتوان با توجیه هایی از قبیل اینکه برخی از وجوه این موضوع در اختیار دولت نیست انتقادات در این حوزه را پاسخ داد اما واقعیت آن است که سکوت و عدم گزارش دهی رییس جمهور که مسئول اجرای قانون اساسی است درباره اقدامات دولت برای حل و فصل این پرونده اختلافی غیر قابل توجیه است. پس از رحلت مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی بزرگان جریان اصلاحات با توجه به فضای ایجاد شده پس از این واقعه ناگوار پیشنهاد آشتی ملی را ارائه کردند.
پیشنهادی که در صورت آنکه مورد توجه تصمیم گیران قرار بگیرد می‌تواند بسیاری از آسیب‌های به جای مانده از وقایع 88 را برطرف سازد. به نظر می‌رسد آنچه علی لاریجانی، رییس مجلس، در تقبیح پیاده کردن مدیران کشور از قطار انقلاب گفته است می‌تواند نوعی سیگنال مثبت به همان پیشنهاد آشتی ملی باشد.
افرادی که در آن بحران پر تلاطم با وجود همه گلایه‌ها و اعتراضاتشان هیچ گاه علیه نظام و رهبری موضع گیری منفی نداشته‌اند و همواره بر نقش محوری رهبر انقلاب در حل اختلافات این چنینی تاکید کرده‌اند قطعا نباید مورد اتهامات رنگارنگی که تندروها در همه این سالها علیه شان به کار بسته‌اند قرار بگیرند و می‌توان از سرمایه هایی مانند این گونه افراد که به واسطه اختلاف نظر‌ها خانه نشین شده‌اند برای بهبود شرایط کشور استفاده کرد اما آنچه که می‌تواند مقدمه‌ای بر این آشتی ملی باشد تلاش برای فراهم کردن زمینه برای گفتگوی ملی است.
تا زمانی که یک سوی ماجرا اجازه سخن گفتن نداشته باشد و در مقابل مورد انواع و اقسام اتهامات بی سند و مدرک قرار بگیرد نمی‌توان امیدی به تحقق آشتی ملی داشت. آشتی ملی زمانی محقق خواهد شد که همه باور کنیم حق مطلق در اختیارمان نیست و ممکن است مرتکب اشتباهات و خطاهایی شده ایم. باید به این امر بدیهی برسیم که بحرانی از جنس آن چه پس از انتخابات88 رخ داد حاصل اشتباهات یک سوی ماجرا نبوده است و وقایعی در آن ابعاد حاصل سلسله اشتباهاتی است که همه با هم مرتکب شده‌ایم و امروز برای اصلاح آن خطاها و محقق کردن آشتی ملی باید به گفتگویی ملی بنشینیم و اجازه سخن گفتن به همه بدهیم.
