بهار نیوز - چند نکته درباره یک رونمایی

صادق صدرایی

خبر رونمایی از بزرگترین قرآن مطلای جهان با حضور دو مرجع عالیقدر جهان تشیع حضرات آیات جوادی آملی و مکارم شیرازی پرسش‌ها و ابهاماتی را در سطح جامعه ایجاد کرده است که در ادامه به آن خواهیم پرداخت. امید است آقایانی که تصمیم گیر این قبیل مراسم‌ها هستند پاسخ قانع کننده‌ای به این نکات و مانند آن که در این چند روز مطرح شده است داشته باشند.
1ـ علت نازل شدن این کتاب آسمانی چیست؟ قرار است معارف انسان ساز آن به زندگی ما زینت دهد یا ما می‌خواهیم با زیور این کتاب مقدس خود را به نمایش بگذاریم؟ آن طور که از معارف دینی بر می‌آید قران و عترت آمده‌اند تا راه صحیح را به ما نشان دهند و این که به جای دریافت و انتشار مسیر صحیح مورد تایید «کتاب الله» و حضرات معصومین دست به چنین کارهایی بزنیم چندان نمی‌تواند منطقی و در مسیر آن چه حضرت حق از ما خواسته است باشد.

2ـ علت دعوت از مراجع بزرگوار تقلید در این رونمایی چه بوده است؟ شخصیتی در طراز علامه جوادی آملی که می‌توان از لحظه لحظه درس و بحثشان بسیار آموخت آیا باید به چنین مراسمی که هدف از برگزاری آن همچنان محل سوال و ابهام است دعوت شوند؟ به نظر می‌آید که خوب است آقایانی که دست اندرکار این قبیل مراسم هستند قبل از چنین اقداماتی اندکی با خود بیندیشند تا با چنین دعوت هایی باعث وهن جایگاه اساتیدی چون ایشان نشوند.

3ـ انتشار گسترده خبر رونمایی از این «قرآن مطلا» به چه دلیلی صورت گرفته است؟ بیاییم فرض کنیم که چنین اقدامی بسیار لازم بود و حضور علمای گرانقدر نیز در چنین مراسمی دلایل قانع کننده‌ای دارد دیگر انعکاس گسترده خبر آن به چه دلیل است؟ آیا انتشار چنین خبری آن هم با این حجم وسیع در صداوسیما و سایر رسانه‌ها آن هم در شرایطی که بخشی از مردم در تنگناهای شدید اقتصادی قرار دارند باعث بروز ابهامات و سوء تفاهم هایی نخواهد شد؟ پرسش اساسی این است که بالاخره ما به دنبال جذب مردم به معارف دینی هستیم یا دفع؟ آیا چنین مراسمی باعث جذب شدن اقشار جامعه به مفاهمیم قرآنی خواهد بود؟!

4ـ در پایان خوب است یادی کنیم از جملات حجت الاسلام قرائتی که چند سال پیش بیان شده است و بی ارتباط به آن چه رخ داده هم نیست: «قرآن در کشور ما واقعاً مهجور است. این مهجوریت به قدری است که حتی برخی از کارهای هنری قرآن به‌اندازه‌ای به حماقت کشیده شده که یا آن را روی یک دانه برنج یا روی کاغذهای قطور و بزرگ می‌نویسند. خوب است که هنر و استعداد انسان در مسیر درست قرار گیرد، مثلا خواندن قرآن از آخر به اول و نوشتن آیات قرآن روی برنج ارزش معنوی ندارد. شایسته است از انجام کارهای غیرواجب و غیرمستحب که باری از دوش فرد و جامعه برنمی‌دارد، پرهیز شود.»