تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۰۲/۰۵ ساعت ۱۲:۰۴
کد مطلب : ۱۲۸۸۹۴
توهم احمدی‌نژادی
محمد توکلی
چه شد که محمود احمدی‌نژاد به حضور در انتخابات96 فکر کرد؟ این پرسشی است که از روز اعلام حضور سایه او (حمید بقایی) تا امروز که سایه و صاحب سایه رد صلاحیت شده‌اند از زوایای گوناگونی مورد بررسی قرار گرفته است. شاید اگر بخواهیم علت حضور در انتخابات96 را در یک عبارت خلاصه کنیم، آن عبارت «اشتباه محاسباتی» باشد.
رییس‌جمهور پیشین بر اساس توهماتی که از مردم حاضر در متن جامعه و همچنین ساختار قدرت داشت و دارد دچار خطای محاسباتی شد و به سودای حضور مجدد در ساختمان پاستور علی رغم توصیه رهبری نظام وارد عرصه رقابت‌های انتخاباتی شد و بعد از مدتی هم با سد شورای نگهبان روبرو گشت. احمدی نژاد درباره مردم حاضر در متن جامعه تصور می‌کند که بخشی از مردم به واسطه رویکرد پوپولیستی او مانند وعده هایی از جنس یارانه 250 هزار تومانی به او روی خوش نشان می‌دهند، برخی به واسطه رفتار و گفتار شبه ساختار شکنانه اش پذیرایش خواهند بود و گروهی دیگر که برخی از اقشار مذهبی جامعه‌اند هم به دلیل تصویری که از او در روزهای دولت نهم در ذهن دارند به سمت او گرایش خواهند داشت.
اما آن چه در متن جامعه رخ می‌دهد با تصورات و توهمات «معجزه اصولگرایان» تفاوت‌های فاحشی دارد. اقشار ضعیف جامعه در سال‌های پایانی دولت احمدی‌نژاد بارها نشان داده‌اند که کاهش نرخ تورم و ثبات در بازار را به افزایش یارانه نقدی‌ترجیح می‌دهند. به بیانی ساده‌تر مردم، حاضرند که با درآمدی کمتر زندگی کنند به جای آن که بیشتر از آن چه درآمد دارند با عناوین مانند یارانه نقدی به آن‌ها پرداخت می‌شود و با افزایش مخارج از کف بدهند.
افرادی که به دنبال اصلاحات ساختاری در نظام سیاسی هستند نیز در صورتی که بخواهند رای خود را به صندوق رای بیندازند قطعا نامزد مورد حمایت جریانات اصلاحی را به گفتار منهای اقدام احمدی نژاد‌ترجیح خواهند داد و از همین رو تلاش‌های گاه و بیگاه رییس دولت سابق برای به دست آوردن دل آن‌ها بیشتر شبیه یک نمایش مضحک می‌شود. و مهمترین خطای محاسباتی احمدی نژاد تصور او از ساختار قدرت است. او همچنان تصورش از تصمیم گیران کشور نوع عملکردهای آنان در انتخابات88 هست و از همین رو با خیالی آسوده از این سخن می‌گفت که آمدنش تنها به دلیل حمایت از تایید صلاحیت شدن بقایی است.
آقای احمدی نژاد چنین تصور می‌کرد که تصمیم گیران نظام و نهادهای اثرگذار بر چنین تصمیم گیری هایی همچنان واله و شیدای او هستند و تمام قد از نامزدی اش در این انتخابات حمایت خواهند کرد اما واقعیت نشان داد که مقابله‌های او در ماجراهایی مانند معاون اولی مشایی یا خانه نشینی یازده روزه به همین سادگی‌ها فراموش نخواهد شد. کلام آخر آن که حذف احمدی نژاد از رقابت‌های انتخاباتی یقینا اتفاق مبارکی نیست و باعث خسارت هایی به نظام سیاسی خواهد شد اما شاید تنها فایده این رد صلاحیت در ابن باشد که شخص احمدی نژاد واقعیات را بیشتر از قبل لمس کند و در تصمیم گیرهای آتی دچار خطاهایی مبتنی بر توهمات نشود.
چه شد که محمود احمدی‌نژاد به حضور در انتخابات96 فکر کرد؟ این پرسشی است که از روز اعلام حضور سایه او (حمید بقایی) تا امروز که سایه و صاحب سایه رد صلاحیت شده‌اند از زوایای گوناگونی مورد بررسی قرار گرفته است. شاید اگر بخواهیم علت حضور در انتخابات96 را در یک عبارت خلاصه کنیم، آن عبارت «اشتباه محاسباتی» باشد.
رییس‌جمهور پیشین بر اساس توهماتی که از مردم حاضر در متن جامعه و همچنین ساختار قدرت داشت و دارد دچار خطای محاسباتی شد و به سودای حضور مجدد در ساختمان پاستور علی رغم توصیه رهبری نظام وارد عرصه رقابت‌های انتخاباتی شد و بعد از مدتی هم با سد شورای نگهبان روبرو گشت. احمدی نژاد درباره مردم حاضر در متن جامعه تصور می‌کند که بخشی از مردم به واسطه رویکرد پوپولیستی او مانند وعده هایی از جنس یارانه 250 هزار تومانی به او روی خوش نشان می‌دهند، برخی به واسطه رفتار و گفتار شبه ساختار شکنانه اش پذیرایش خواهند بود و گروهی دیگر که برخی از اقشار مذهبی جامعه‌اند هم به دلیل تصویری که از او در روزهای دولت نهم در ذهن دارند به سمت او گرایش خواهند داشت.
اما آن چه در متن جامعه رخ می‌دهد با تصورات و توهمات «معجزه اصولگرایان» تفاوت‌های فاحشی دارد. اقشار ضعیف جامعه در سال‌های پایانی دولت احمدی‌نژاد بارها نشان داده‌اند که کاهش نرخ تورم و ثبات در بازار را به افزایش یارانه نقدی‌ترجیح می‌دهند. به بیانی ساده‌تر مردم، حاضرند که با درآمدی کمتر زندگی کنند به جای آن که بیشتر از آن چه درآمد دارند با عناوین مانند یارانه نقدی به آن‌ها پرداخت می‌شود و با افزایش مخارج از کف بدهند.
افرادی که به دنبال اصلاحات ساختاری در نظام سیاسی هستند نیز در صورتی که بخواهند رای خود را به صندوق رای بیندازند قطعا نامزد مورد حمایت جریانات اصلاحی را به گفتار منهای اقدام احمدی نژاد‌ترجیح خواهند داد و از همین رو تلاش‌های گاه و بیگاه رییس دولت سابق برای به دست آوردن دل آن‌ها بیشتر شبیه یک نمایش مضحک می‌شود. و مهمترین خطای محاسباتی احمدی نژاد تصور او از ساختار قدرت است. او همچنان تصورش از تصمیم گیران کشور نوع عملکردهای آنان در انتخابات88 هست و از همین رو با خیالی آسوده از این سخن می‌گفت که آمدنش تنها به دلیل حمایت از تایید صلاحیت شدن بقایی است.
آقای احمدی نژاد چنین تصور می‌کرد که تصمیم گیران نظام و نهادهای اثرگذار بر چنین تصمیم گیری هایی همچنان واله و شیدای او هستند و تمام قد از نامزدی اش در این انتخابات حمایت خواهند کرد اما واقعیت نشان داد که مقابله‌های او در ماجراهایی مانند معاون اولی مشایی یا خانه نشینی یازده روزه به همین سادگی‌ها فراموش نخواهد شد. کلام آخر آن که حذف احمدی نژاد از رقابت‌های انتخاباتی یقینا اتفاق مبارکی نیست و باعث خسارت هایی به نظام سیاسی خواهد شد اما شاید تنها فایده این رد صلاحیت در ابن باشد که شخص احمدی نژاد واقعیات را بیشتر از قبل لمس کند و در تصمیم گیرهای آتی دچار خطاهایی مبتنی بر توهمات نشود.
