زبان انگلیسی و سیاست‌زدگی در آموزش!

در حالی که انتظار بر این است که هر اقدام فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در راستای مطالبات ملی و مردمی باشد، اما وزارت آموزش و پرورش دولت تدبیر و امید در یک اقدام غیر منتظره تدریس زبان انگلیسی در مدارس ابتدایی دولتی و غیر دولتی را ممنوع اعلام کرد. این تصمیم از سوی دبیر کل شورای عالی آموزش و پرورش اعلام شد. وی گفت: تدریس زبان انگلیسی در مدارس ابتدایی دولتی و غیر دولتی در ساعات رسمی یا غیررسمی ممنوع است و در صورت مشاهده برخورد خواهد شد. وی افزود: برنامه آموزش و پرورش در دوره ابتدایی تقویت زبان فارسی و فرهنگ ایرانی اسلامی دانش آموزان است و آموزش زبان‌های خارجی در دوره ابتدایی به هیچ عنوان توصیه نشده است و آموزش این زبان از دوره اول دبیرستان قابل اجراست. از سوی دیگرمعاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش نیز گفت: براساس برنامه مصوب درسی آموزش زبان انگلیسی از پایه هفتم در مقطع متوسطه اول آغاز می‌شود.

رضوان حکیم زاده، نیز در گفت وگو با آنا درباره ممنوعیت تدریس زبان انگلیسی در دوره ابتدایی گفت و گفت: این مساله جدید نیست بلکه شیوه مطرح آن به گونه‌ای انجام شده که گویا تصمیم جدیدی اخذ شده است. در حال حاضر و بر اساس دستورالعمل‌های موجود در هیچ یک از مدارس دولتی و غیردولتی در دوره ابتدایی زبان انگلیسی تدریس نمی‌شود، بلکه آموزش این زبان از پایه هفتم (دوره اول متوسطه) آغاز می‌شود. اما پرسش این است که چرا این تصمیم گرفته شد؟ آیا این تصمیم با یافته‌های کارشناسان تعلیم و‌تربیت همخوانی دارد؟ آیا یادگیری زبان دوم باید از سن ۱۳ یا ۱۴ سالگی شروع شود؟ آیا در کشورهای پیشرفته‌ی تعلیم و‌تربیت نیز سن یادگیری زبان‌های دوم و سوم از دوره متوسطه است؟  

واقعیت این است که در تمام کتاب‌های روانشناسی و علوم‌تربیتی بهترین سن مناسب برای یادگیری زبان دوم زیر ۸ سال شناخته شده است و علاوه براین یادگیری زبان دوم منجر به ایجاد مهارت‌های فردی و اجنماعی و حل مساله می‌شود. یادگیری زبان دوم به شناخت فرهنگ مادری و بین المللی کمک می‌نماید و کودکان را برای کسب مشاغل بهتر و ارتباطات جهانی‌تر یاری می‌رساند. جالب است حتی در انقلابی‌ترین روزهای فرهنگ و تعلیم و‌تربیت، بنیانگذار جمهوری اسلامی بر یادگیری زبان انگلیسی تاکید داشتند. این جمله از بنیانگذار انقلاب اسلامی که در کتاب‌های درسی زبان انگلیسی در کنار تصویر ایشان آمده است: «پیشتر به زبان (خارجی) احتیاج نبود. امروز احتیاج است. باید زبان‌های زنده‌ی دنیا جزء برنامه‌ی تبلیغات مدارس باشد... امروز مثل دیروز نیست که صدای ما از ایران بیرون نمی‌رفت امروز مامی توانیم در ایران باشیم و در همه جای دنیا با زبان دیگری تبلیغ کنیم.»

به نظر می‌رسد بار دیگر سیاست‌زدگی بر آموزش و پرورش آن هم دولت تدبیر و امید حاکم شده است و چند مسوول این وزارتخانه تصمیم حزبی و سیاسی را بر منافع ملی و مطالبات مردمی‌ترجیح داده‌اند. ‌ای کاش مسوولان این وزارتخانه به واکاوی این موضوع می‌پرداختند که چرا دانش آموزان ایرانی پس از سال‌ها زبان خواندن حتی زمانی که لیسانس و فوق لیسانس و دکترا می‌گیرد، از بیان مکالمات ساده عاجز است! در حالی که حتی در کشورهای عربی دانش‌آموزان مسلط به مکالمه زبان انگلیسی می‌شوند. بی‌شک، زبان انگلیسی زبان اول علم و اقتصاد و صنعت است و یادگیری آن یک نیاز اساسی می‌باشد هرچند از کشورهای انگلیسی زبان هم خوشمان نیاید و این کشورها صبغه و سابقه‌ی سیاسی مناسبی با ما نداشته باشند.