تاریخ انتشار : ۱۳۹۴/۰۶/۱۳ ساعت ۱۰:۳۱
کد مطلب : ۸۹۵۷۶
مقاله وارده
سیاستی که پدر و مادر نداشت...
امین روغنی
گروه سیاسی: این روزها اگر به تیتر‌هاي هر طیفی از روزنامه ها نگاهی اندازیم حاوی اخباریست نه مثل گذشته، متقاوت از حباب گونه‌هاي شعار و وعده، و بالاخره متقاوت از خبر ترکیدن حباب ها و بن بست خوردن ها و در بهترین حالت گزارش نا توانی ها. از توافق تاریخی وین و بازگشت به جامعه جهانی گرفته، تا ایجاد فضای آرام اما امن در دانشگاه ها و بالاخره ورود به بازی احزاب اصلاح طلب که مدت ها از گردونه به دور بودند. این ها اگر چه به چشم عده ای کم است اما در ورای ظواهر، نواگر ندایی است، شاید از فصلی جدید در سیاست ورزی ایرانی.
در نگاه و نقد عقلانی، نه درود بر روحانی و اعتدال جایی دارد و نه نفرین بر مسبب هشت سال سیاه.
در نقد عقلانی، سیاست مداران، فرشته و شیطان نیستند بلکه مجموعه ای از افعال درست و غلط اند به مانند باقی بشر. اعتدال، اما اگر چه 51 درصد در سبدش داشت اما حرکتش از جنس گذشته نبود، گذشته ای که سیاستمداران، در شعار، خود را فرشته هایی در ملکوت معرفی مي‌کردند و با آرائی بالا، هرچه آفریدند در عمل بهشت موعودشان نبود و این بود رازشان که هر یک بعد از حمایتی بی نظیر، به دوره ای از رکود و سقوط حمایتی رسیدند و قاضیان مهربان تاریخ در کنار نام بهترینانشان صفت ((نتوانست..)) نوشتند و بگذریم از بد نیتانشان که کمترین ضررشان بد بین کردن دوباره ایرانیان به سیاست ورزی ایرانی بود. سیاست که عمریست بی پدر و مادر به سر مي‌برد و گه سوداگری و گه دلبری مي‌کرد و فردای شعار هایش، نه از تحقق نامی بود و نه از پاسخ گویی نشانی، دو سال است اگرچه کم گفته و قیل و قال به پا نکرده اما گویا این بار بوی تحقق را هم آورده و پدر و مادری برای شعارها مانده و دیگر سهم مردم مشتاقش جز محجوری است.
در پشت مسروری توافق و دلواپسی مک دونالد یا شمردن گل‌هاي خورده ندا از اتحاد، آنچه که دیدنی تر است سیاست ورزی ایست که اگرچه کم قول داد اما صداقت داشت. اگر چه کم قول داد اما نگفت ((نگذاشتند)). و در انتهای وصف هر نعمتی یادمان نمي‌رود که چیزی درین سرا ابدی نیست خصوصا اگر شیرین باشد و حال صداقت که گردنش از مو باریک تر است به جای دلبر و دشمن، مراقب مي‌خواهد. 51 درصد بمانیم اما مراقب باشیم تا سیاست با پدر و مادر بماند و کلید تدبیر همچنان صادقانه بچرخد...
گروه سیاسی: این روزها اگر به تیتر‌هاي هر طیفی از روزنامه ها نگاهی اندازیم حاوی اخباریست نه مثل گذشته، متقاوت از حباب گونه‌هاي شعار و وعده، و بالاخره متقاوت از خبر ترکیدن حباب ها و بن بست خوردن ها و در بهترین حالت گزارش نا توانی ها. از توافق تاریخی وین و بازگشت به جامعه جهانی گرفته، تا ایجاد فضای آرام اما امن در دانشگاه ها و بالاخره ورود به بازی احزاب اصلاح طلب که مدت ها از گردونه به دور بودند. این ها اگر چه به چشم عده ای کم است اما در ورای ظواهر، نواگر ندایی است، شاید از فصلی جدید در سیاست ورزی ایرانی.
در نگاه و نقد عقلانی، نه درود بر روحانی و اعتدال جایی دارد و نه نفرین بر مسبب هشت سال سیاه.
در نقد عقلانی، سیاست مداران، فرشته و شیطان نیستند بلکه مجموعه ای از افعال درست و غلط اند به مانند باقی بشر. اعتدال، اما اگر چه 51 درصد در سبدش داشت اما حرکتش از جنس گذشته نبود، گذشته ای که سیاستمداران، در شعار، خود را فرشته هایی در ملکوت معرفی مي‌کردند و با آرائی بالا، هرچه آفریدند در عمل بهشت موعودشان نبود و این بود رازشان که هر یک بعد از حمایتی بی نظیر، به دوره ای از رکود و سقوط حمایتی رسیدند و قاضیان مهربان تاریخ در کنار نام بهترینانشان صفت ((نتوانست..)) نوشتند و بگذریم از بد نیتانشان که کمترین ضررشان بد بین کردن دوباره ایرانیان به سیاست ورزی ایرانی بود. سیاست که عمریست بی پدر و مادر به سر مي‌برد و گه سوداگری و گه دلبری مي‌کرد و فردای شعار هایش، نه از تحقق نامی بود و نه از پاسخ گویی نشانی، دو سال است اگرچه کم گفته و قیل و قال به پا نکرده اما گویا این بار بوی تحقق را هم آورده و پدر و مادری برای شعارها مانده و دیگر سهم مردم مشتاقش جز محجوری است.
در پشت مسروری توافق و دلواپسی مک دونالد یا شمردن گل‌هاي خورده ندا از اتحاد، آنچه که دیدنی تر است سیاست ورزی ایست که اگرچه کم قول داد اما صداقت داشت. اگر چه کم قول داد اما نگفت ((نگذاشتند)). و در انتهای وصف هر نعمتی یادمان نمي‌رود که چیزی درین سرا ابدی نیست خصوصا اگر شیرین باشد و حال صداقت که گردنش از مو باریک تر است به جای دلبر و دشمن، مراقب مي‌خواهد. 51 درصد بمانیم اما مراقب باشیم تا سیاست با پدر و مادر بماند و کلید تدبیر همچنان صادقانه بچرخد...
