مناطق چند قومیتی و آرای غیرقومیتی

گروه سیاسی-رسانه‌ها: اکنون چند روزی است که از تب و تاب دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی دور شده ایم، انتخاباتی که با توجه به تمام جذابیت‌های رسانه‌ای و سوژه‌های شبکه‌های اجتماعی، مشارکت بیش از 60 درصدی آن پیام تغییر و امید به آینده را به ما یادآوری کرد.
هفتم اسفند 94 گام اول اصلاح‌‌طلبان برای بازیابی مجدد هویت احیا شده (از خرداد ماه سال 92 آغاز شده بود) که موفقیت کامل لیست امید در تهران شیرینی این نوسازی را دوچندان نمود. راهیابی اکثریت اعضای لیست امید و اعضای مستقل (متمایل به لیست امید و اعتدال) اصلاح‌‌طلبان مرکز نشین را راغب کرد که برای تکمیل پازل فراکسیون امید در مجلس دهم، ارتباط بیشتری با شهرستان‌ها برقرار نمایند، جلسات متعدد، رایزنی‌های فراوان، تبلیغات وسیع شبکه‌های اجتماعی نتیجه داد و اصلاح‌‌طلبان بیشتری مورد اقبال عمومی قرار گرفتند. البته از ویژگی‌های این دوره از انتخابات صرفاً اقبال عمومی به اصلاح‌‌طلبان نبود و از فرصت شایسته‌ای که به بانوان کاندیدا داده شد هم نمی‌توان به راحتی گذشت (در این دوره از مجلس 17 منتخب زن روانه مجلس شدند که در ادوار گذشته بی‌سابقه بوده است).

انتخابات در اهواز همانند 53 حوزه انتخابیه دیگر به مرحله دوم کشیده شد، در این مرحله سه نامزد اصولگرا (سیدشکرخدا موسوی، شبیب جویجری، سیدشریف حسینی) در تقابل به سه نامزد اصلاح طلب (همایون یوسفی، محمدجواد کاظم نسب، علی ساری) با کسب اکثریت آرا به مرحله دوم رسیدند. با اعلام نتایج مرحله اول، صف‌بندی‌های سیاسی و اعلام مواضع خاص از سوی اصول‌گرایان مطرح نشد اما این صف‌بندی و اعلام ائتلاف سیاسی بعد از نوروز حالت جدی‌تری به خود گرفت، سید شریف حسینی که در دور اول بطور مستقل حضور یافته بود‌ترجیح داد که در لیست اصول‌گرایان قرار گیرد، سیدشکرخدا موسوی که دیدگاه‌های کاملا سیاسی اش حکایت از اصولگرایی سنتی او دارد بدون شک در این لیست قرار می‌گرفت، جویجری هم که پیشینه اجرایی و سیاسی اش شکی برای شورای سیاستگذاری اصول‌گرایان نمی‌گذاشت که او را در لیست خود قرار دهند. بدین‌ترتیب لیست اصول‌گرایان با دو نماینده فعلی و یک نماینده اسبق اهواز در مجلس شورای اسلامی بسته شد، لیستی که نام و آوازه‌اش به مراتب بیشتر از لیست گمنام اصلاح‌‌طلبان بود.

در آن سوی میدان رقابت همایون یوسفی، محمدجواد کاظم نسب، علی ساری با حداقل پیشینه سیاسی وابسته با دارا بودن پایگاه‌های قومی و نسبتاً سیاسی حضور داشتند که در این میان همایون یوسفی با کسب بیشترین آرا در دور اول - محبوب‌ترین کاندیدای دور اول محسوب می‌شد- از اواسط فروردین 95، تب انتخابات در شهر گرم اهواز بالا گرفت و جلسات شبانه، رایزنی‌ها و ائتلاف‌های سیاسی، سخنرانی صاحب نظران سیاسی و اجتماعی استان، شور و هیجان عمومی را افزایش داد. نظرسنجی‌های رسانه‌ای (اگرچه خیلی هم علمی و کارشناسی نبودند) اما بیانگر آن بود که اصلاح‌‌طلبان (لیست امید) از این دوره از انتخابات نتایج لازم را خواهند گرفت اما اصول‌گرایان نیز بیکار ننشستند و از تمام ابزارهای اجتماعی بهره جستند تا کرسی‌های پارلمان را از دست ندهند.

اما به نظر می‌رسید بنا به دلایلی همچون؛ تشکیلاتی عمل کردن کاندیداهای اصلاح‌‌طلبان در اهواز، بهره گیری درست از ظرفیت‌های رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی، استفاده مطلوب از پایگاه‌های قومی و اجتماعی، اتخاذ سیاست احترام به رقیب، انتشار موفقیت‌های لیست امید در تهران و سراسر کشور، تعامل مرکز استان با پایتخت، حمایت گسترده اصلاح‌‌طلبان رد صلاحیت شده از اصلاح‌‌طلبان لیست امید مانع از حضور مجدد نمایندگان فعلی در پارلمان دهم می‌شد. انتخابات در صبح روز جمعه دهم اردیبهشت 95 با مشارکت 32 درصدی اهوازی‌ها به پایان رسید و تیتر آن روز سایت‌های خبری حکایت از پیروزی لیست امید در اهواز می‌داد و اصلاح‌‌طلبان شانزده سال پس از دوری از کرسی‌های پارلمان، دوباره موفق به حضور در مجلس شورای اسلامی شدند. حضور دوباره‌ای که اندیشمندانه نباید آنرا از دست دهند، به وعده هایشان عمل کنند و بدور از گرایشات قومی و سیاسی، اهواز را به شهری بانشاط، زنده، پویا و سالم برای شهروندان این شهر تبدیل کنند.