چه شد که روحاني به «سیب و گلابی» روي آورد؟

گروه سياسي: اظهارات اخیر رییس‌جمهور روحانی درباره نتایج برجام و پیش کشیدن پای سیب و گلابی در سخنرانی‌اش موجبات تکه‌پرانی‌های رسانه‌های مخالف دولت و تعجب حامیان دولت شده است که از خود می‌پرسند که چرا ادبیات رییس‌جمهور که معمولا فاخر بود به این شکل کوچه بازاری در آمده است؟

برای پاسخ به این سوال باید به این نکته‌ی مهم توجه کرد که اتفاقا یکی از اشکالات روحانی و تیم همراه رسانه‌ای اش در دولت این است که زبان و ادبیات شان همانقدر که برای طبقه ی متوسط قابل درک است برای اقشار ضعیف و طبقات پایین جامعه نه جذابیتی دارد و نه خیلی از اوقات معنایی درست از آن برداشت می‌کنند.

به عنوان مثال در موضوع نرخ تورم وقتی دولت از کاهش تورم سخن می گفت تصور این قشر از جامعه کاهش قیمت ها بود و برایشان این ابهام پیش آمده بود که این چه جور کاهش تورمی است که هر روز شاهد افزایش قیمت ها هستیم. تا این که بعد از مدتی با ادبیات عامیانه توضیح داده شد که منظور از کم شدن تورم نه کاهش قیمت ها بلکه کم شدن سرعت افزایش قیمت هاست و آن مثال اتومبیل در حال حرکت به سمت مقصدی و کاهش سرعتش توسط وزیر اقتصاد و رییس جمهور مطرح شد و تا حدودی مسئله قابل فهم گردید.

برای نتایج حاصل از اجرایی شدن برجام هم روحانی با چنین مشکلی روبرو بود با این تفاوت که این بار علاوه بر آن بخش از جامعه برخی مسئولان و تریبون داران مخالف دولت هم ترجیح داده اند خود را به ندانستن بزنند و از اینکه نتایج حاصل از برجام ملموس نیست گلایه کنند، هر چه هم روحانی و همراهانش در دولت توضیح دهند که با برجام فروش نفت از یک میلیون بشکه نفت در هر روز به دو و نیم میلیون بشکه رسیده است.

با برجام راه برای سرمایه گذاری خارجی که نیاز کشور است باز شده، با برجام درصد اضافه ای که برای نقل و انتقال پول پرداخت می شده از مبادلات پولی بین المللی حذف شده، با برجام از مبلغ اضافه ای که برای وارد کردن محصولات مورد نیاز کشور مجبور بودیم به واسطه پرداخت کنیم خبر نیست و ... ظاهرا فایده ای ندارد و باز هم همان نقدهای گاه بی مبنا مطرح می شود، بنابراین در چنین وضعیتی چاره ای جز این نیست که به زبان کوچه و بازار پناه برد و به حضرات مخالف دولت گفت: «باغ دردست غاصب بود، از دست غاصب در آمد ، نهال در آن کاشته شد، برای رسیدن به سیب و گلابی‌هایش صبر کنید»