تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۰۸/۲۷ ساعت ۰۹:۰۰
کد مطلب : ۱۲۰۵۳۶
شادمان از یک خبر، دلواپس خبری دیگر
سخنگویي كه بر روی اعصاب بود رفت!
صادق صدرایی
از بهارستان خبر رسیده است که سخنگوی ارشاد بعد از سه سال که بر روی اعصاب و روان اهالی فرهنگ به شکل هفتگی رژه می‌رفت از کار کنار گذاشته شده است و از این بعد شخص وزیر نقش سخنگویی وزارتش را بر عهده دارد. شاید آن هنگام که علی جنتی وزیر سابق ارشاد نوش‌آبادی را بواسطه آشنایی از قبل به این سمت گمارد هیچگاه فکرش را هم نمی‌کرد که سرکنگبین صفرا بیفزاید و فردی که قرار است بحران‌های مصنوعی که تندرو‌ها در این حوزه تدارک می‌بینند را جمع وجور کند خودش با گفته‌هایش سبب ساز دوری هر چه بیشتر اهالی فرهنگ از ارشاد نشینان شود.
وزیر ارشاد سابق با ایجاد نقش سخنگویی در وزارت چنین قصدی داشت که فردی به شکل هفتگی به ابهامات طبیعی و غیر طبیعی که ایجاد می‌شود و ایجاد می‌کنند پاسخ دهد تا مانع از به نتیجه رسیدن‌ترفند نگران کردن قشر مذهبی جامعه توسط محافل خاص شود اما بواسطه‌ی انتخاب کاملا نادرست فردی که قرار بود چنین وظیفه‌ای بر عهده اش باشد نتیجه بدتر از آن چیزی شد که کسی بتواند فکرش را بکند.
به واقع اگر این وزارتخانه سخنگویی نداشت و ابهامات بی‌پاسخ می‌ماند وضعیت بسیار بهتر از امروز بود، سخنگوی حالا دیگر سابق ارشاد به خیالش هر چه منفعل‌تر موضع می‌گرفت از آتش طرف مقابل کاسته می‌شد و در نتیجه‌ی همین تفکر غلط مواضع سخنگوی ارشاد بسیار منفعل‌تر و ضعیف‌تر از مواضع وزیر و معاونانی بود که خودشان به‌اندازه‌ی کافی دچار انفعال بوده اند. این تغییر هم مانند تغییر شخص وزیر ارشاد با سه سال تاخیر صورت گرفت و می‌توان گفت یکی از بزرگترین اشتباهات رییس‌جمهور روحانی برگزیدن جنتی برای وزیر ارشاد بود که نتیجه چنان انتخابی چنین وضعیتی است.
در کنار این خبر که شاید بتوان آن را اصلاح یک خطا و امیدبخش دانست خبرهایی هم از از تغییر رییس سازمان سینمایی به گوش می‌رسد که چندان امیدوار کننده نیست. هر فرد منصفی می‌تواند با مقایسه عملکرد ایوبی با رییس سابق به این نتیجه برسد که تلاش‌های ایوبی بود که باعث شد شکاف عمیقی که بین سینماگران با دولت بوجود آمده بود پر شود و به نظر می‌آید که منطقی نباشد فردی که کارنامه‌ی موفقی از خود به جا گذاشته است و نسبت به سایر معاونت‌های ارشاد نزدیک‌ترین عملکرد را به وعده‌های و برنامه‌های روحانی و دولتش حتی بیش از وزیر سابق داشته است کنار گذاشته شود.
ایوبی با آنکه از جنس سینما نبود اما وجه پدرانه‌ی جایگاهی که بر آن تکیه زده است را بسیار بهتر و بیشتر از فیلمسازی که در دولت سابق عهده دار این مسئولت بود درک کرد و فضای آرامی را در سینمای پر تنش و اختلاف ایران فراهم آورد. از دست دادن چنین فرد دانشی و میانه رویی نمی‌تواند تصمیم درستی باشد.
از بهارستان خبر رسیده است که سخنگوی ارشاد بعد از سه سال که بر روی اعصاب و روان اهالی فرهنگ به شکل هفتگی رژه می‌رفت از کار کنار گذاشته شده است و از این بعد شخص وزیر نقش سخنگویی وزارتش را بر عهده دارد. شاید آن هنگام که علی جنتی وزیر سابق ارشاد نوش‌آبادی را بواسطه آشنایی از قبل به این سمت گمارد هیچگاه فکرش را هم نمی‌کرد که سرکنگبین صفرا بیفزاید و فردی که قرار است بحران‌های مصنوعی که تندرو‌ها در این حوزه تدارک می‌بینند را جمع وجور کند خودش با گفته‌هایش سبب ساز دوری هر چه بیشتر اهالی فرهنگ از ارشاد نشینان شود.
وزیر ارشاد سابق با ایجاد نقش سخنگویی در وزارت چنین قصدی داشت که فردی به شکل هفتگی به ابهامات طبیعی و غیر طبیعی که ایجاد می‌شود و ایجاد می‌کنند پاسخ دهد تا مانع از به نتیجه رسیدن‌ترفند نگران کردن قشر مذهبی جامعه توسط محافل خاص شود اما بواسطه‌ی انتخاب کاملا نادرست فردی که قرار بود چنین وظیفه‌ای بر عهده اش باشد نتیجه بدتر از آن چیزی شد که کسی بتواند فکرش را بکند.
به واقع اگر این وزارتخانه سخنگویی نداشت و ابهامات بی‌پاسخ می‌ماند وضعیت بسیار بهتر از امروز بود، سخنگوی حالا دیگر سابق ارشاد به خیالش هر چه منفعل‌تر موضع می‌گرفت از آتش طرف مقابل کاسته می‌شد و در نتیجه‌ی همین تفکر غلط مواضع سخنگوی ارشاد بسیار منفعل‌تر و ضعیف‌تر از مواضع وزیر و معاونانی بود که خودشان به‌اندازه‌ی کافی دچار انفعال بوده اند. این تغییر هم مانند تغییر شخص وزیر ارشاد با سه سال تاخیر صورت گرفت و می‌توان گفت یکی از بزرگترین اشتباهات رییس‌جمهور روحانی برگزیدن جنتی برای وزیر ارشاد بود که نتیجه چنان انتخابی چنین وضعیتی است.
در کنار این خبر که شاید بتوان آن را اصلاح یک خطا و امیدبخش دانست خبرهایی هم از از تغییر رییس سازمان سینمایی به گوش می‌رسد که چندان امیدوار کننده نیست. هر فرد منصفی می‌تواند با مقایسه عملکرد ایوبی با رییس سابق به این نتیجه برسد که تلاش‌های ایوبی بود که باعث شد شکاف عمیقی که بین سینماگران با دولت بوجود آمده بود پر شود و به نظر می‌آید که منطقی نباشد فردی که کارنامه‌ی موفقی از خود به جا گذاشته است و نسبت به سایر معاونت‌های ارشاد نزدیک‌ترین عملکرد را به وعده‌های و برنامه‌های روحانی و دولتش حتی بیش از وزیر سابق داشته است کنار گذاشته شود.
ایوبی با آنکه از جنس سینما نبود اما وجه پدرانه‌ی جایگاهی که بر آن تکیه زده است را بسیار بهتر و بیشتر از فیلمسازی که در دولت سابق عهده دار این مسئولت بود درک کرد و فضای آرامی را در سینمای پر تنش و اختلاف ایران فراهم آورد. از دست دادن چنین فرد دانشی و میانه رویی نمی‌تواند تصمیم درستی باشد.
