دو قطره اشک برای آتش نشانان قهرمان

پلاسکو فرو ریخت.. برجی سر به آسمان ساییده و در برگیرنده صدها صنعت در هم تنیده پوشاک ..
با چرخ ها و دنده هایی که نخ و سوزن را بهم قلاب میکردند و نیاز عظیم تن پوش های جمعیت تازه به دوران رسیده را تامین میکردند...
با فرو ریزش پلاسکو؛ شاهد ریزش فرهنگ طبقه متوسطی در ایران خواهیم شد
پلاسکو آمال و آرزوهای دوران حسرت برای تهرانی ها بود...
خلقه اتصالی که هنوز ته مانده حسرت های گذشته شان را در خود نهان کرده بود...
تلاش آتش نشان های قهرمان شهرمان هم نتوانست از ریزش پلاسکو و دنیای فرهنگی رفتارهای شهری نهفته در تار و پود آن جلوگیری کند..
آتش نشانان بی ارج و قربی که جان بر کف به نجات یکی از بازمانده های دوران حسرت فرو خفته مردم این شهر شتافتند و ناکام از نجاتش ؛ خود نیز حریق آتش و خاکستر و پولاد و آهن در هم تنیده شدند...
چه کسی بر پیکر این دلاوران و قهرمانان نحیب و استوار حاضر خواهد شد و ادای دین بر اهداف بلند انسانی شان ؛ خواهد کرد...
آتش نشانانمان نه فوتبالیست بودند که هر روز تصویرشان بر صفحه روزنامه های ورزشی جولان دهد و نه بازیگر بودند که هر روز خبری و نشانی ازشان در رسانه ها باشد... فقط و فقط جان بر کف بودند...
آسوده بخوابید قهرمانان به خاک در افتاده...
ما قدرتان را میدانیم..
قطره اشکی بدرقه ی روح بلندتان خواهیم کرد و شاخه گلی نثار قبرتان ...
آسوده بخوابید...