تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۱۱/۳۰ ساعت ۱۴:۲۴
کد مطلب : ۱۲۵۷۲۸
بحران دو سویه، عذرخواهی یک سویه!
روزنامه بهار
در چند روز اخیر که موضوع رفع حصر بار دیگر بر سر زبان‌ها افتاده است از جمله نکاتی که از سوی برخی چهره‌های جریان اصولگرا مطرح می‌شود این است که آن‌ها که «سران فتنه»شان می‌خوانند باید به واسطه خطاهایشان عذرخواهی کنند تا زمینه لازم برای رفع حصر فراهم شود. پرسش اساسی این است که مگر بحرانی که در پس از انتخابات88 رخ داد صرفاً حاصل عملکرد یک سوی ماجرا بود که حالا توقع عذرخواهی از طرف یک سمت را دارند؟ بهترین مصداق از این که، آن چه رخ داد حاصل عملکرد هر دو طرف آن واقعه تلخ بود در همان خطبه 29 خرداد88 رهبری بیان شده است.
در جایی که ایشان خطاهای هر دو سمت آن ماجرا را بیان داشته‌اند. حال پرسش اساسی این است که چرا باید برای بحرانی که هر دو طرف در ایجاد آن مقصرند تنها افرادی که در این هفت سال اخیر فرصت لحظه‌ای دفاع از خود را نداشته و آماج تهمت‌ها و هتاکی‌های بی‌سابقه‌ای قرار گرفته‌اند عذرخواهی کنند و طرف دیگر به سادگی از این سوی ایران به آن سو برود و با فراغ بال به فعالیت‌های سیاسی اش بپردازد؟
مگر مردم فراموش می‌کنند همین آقایی که امروز مدعی تبیین گفتمان انقلاب و امام شده است پیش چشمان حیرت زده مردم به نزدیک‌ترین یار امام و رهبری چه تهمت‌هایی زد؟ مراجع ذی‌ربط کی قرار است تکلیف آن تهمت‌ها را روشن کنند؟ این حجم از اهمال‌کاری برای بررسی چنین موضوعی به چه معناست؟ آیا آن تهمت‌ها بنزینی بر روی آتش آن وقایع نبود؟ مردم فراموش نمی‌کنند زمانی را که یکی از سران جریان معترض پس از انتخابات88 در همان روزهای پر تلاطم پس از دیدارش با رهبری نظام در بیانیه‌ای رسمی بر اطاعت از فرمان ولی فقیه تاکید می‌کند و به حامیانش می‌گوید که بر اساس مسیر قانونی عمل خواهد کرد اما درست چند ساعت بعد کاندیدایی که سرمست از پیروزی در انتخابات88 است در میدان شهر تجمع به راه می‌اندازد و با الفاظی سخن می‌گوید که تنها باعث می‌شود موضوعی که داشت با آن بیانیه به آرامی پیش می‌رفت باز هم دچار التهاب شود.
آیا نباید صداوسیمایی که قرار بود «ملی» عمل کند اما سالهاست در انحصار یک اقلیت خاص است برای یک بار هم که شده بخش هایی از بیانیه‌ها و سخنرانی هایی همان‌ها که «سران فتنه» خوانده می‌شوند را در محکوم کردن «دخالت بیگانگان، بی حرمتی به تصویر مرحوم امام، هتاکی‌های صورت گرفته در عاشورای88 و...» منعکس کند؟ آری، در آنچه در سال 88 رخ داد این سوی میدان هم مرتکب خطاهایی شده است اما اگر قرار بر عذرخواهی است بهتر آن است که همه آنان که با بی تدبیری‌ها، غرض‌ورزی‌ها، اشتباهات و کم تجربگی‌ها باعث شعله ور شدن آتش آن بحران شدند شهامت عذرخواهی را داشته باشند. بحرانی از جنس بحران88 حاصل عملکرد یک سوی میدان نبود که انتظار داشته باشیم تنها آن‌ها عذرخواهی کنند.
در چند روز اخیر که موضوع رفع حصر بار دیگر بر سر زبان‌ها افتاده است از جمله نکاتی که از سوی برخی چهره‌های جریان اصولگرا مطرح می‌شود این است که آن‌ها که «سران فتنه»شان می‌خوانند باید به واسطه خطاهایشان عذرخواهی کنند تا زمینه لازم برای رفع حصر فراهم شود. پرسش اساسی این است که مگر بحرانی که در پس از انتخابات88 رخ داد صرفاً حاصل عملکرد یک سوی ماجرا بود که حالا توقع عذرخواهی از طرف یک سمت را دارند؟ بهترین مصداق از این که، آن چه رخ داد حاصل عملکرد هر دو طرف آن واقعه تلخ بود در همان خطبه 29 خرداد88 رهبری بیان شده است.
در جایی که ایشان خطاهای هر دو سمت آن ماجرا را بیان داشته‌اند. حال پرسش اساسی این است که چرا باید برای بحرانی که هر دو طرف در ایجاد آن مقصرند تنها افرادی که در این هفت سال اخیر فرصت لحظه‌ای دفاع از خود را نداشته و آماج تهمت‌ها و هتاکی‌های بی‌سابقه‌ای قرار گرفته‌اند عذرخواهی کنند و طرف دیگر به سادگی از این سوی ایران به آن سو برود و با فراغ بال به فعالیت‌های سیاسی اش بپردازد؟
مگر مردم فراموش می‌کنند همین آقایی که امروز مدعی تبیین گفتمان انقلاب و امام شده است پیش چشمان حیرت زده مردم به نزدیک‌ترین یار امام و رهبری چه تهمت‌هایی زد؟ مراجع ذی‌ربط کی قرار است تکلیف آن تهمت‌ها را روشن کنند؟ این حجم از اهمال‌کاری برای بررسی چنین موضوعی به چه معناست؟ آیا آن تهمت‌ها بنزینی بر روی آتش آن وقایع نبود؟ مردم فراموش نمی‌کنند زمانی را که یکی از سران جریان معترض پس از انتخابات88 در همان روزهای پر تلاطم پس از دیدارش با رهبری نظام در بیانیه‌ای رسمی بر اطاعت از فرمان ولی فقیه تاکید می‌کند و به حامیانش می‌گوید که بر اساس مسیر قانونی عمل خواهد کرد اما درست چند ساعت بعد کاندیدایی که سرمست از پیروزی در انتخابات88 است در میدان شهر تجمع به راه می‌اندازد و با الفاظی سخن می‌گوید که تنها باعث می‌شود موضوعی که داشت با آن بیانیه به آرامی پیش می‌رفت باز هم دچار التهاب شود.
آیا نباید صداوسیمایی که قرار بود «ملی» عمل کند اما سالهاست در انحصار یک اقلیت خاص است برای یک بار هم که شده بخش هایی از بیانیه‌ها و سخنرانی هایی همان‌ها که «سران فتنه» خوانده می‌شوند را در محکوم کردن «دخالت بیگانگان، بی حرمتی به تصویر مرحوم امام، هتاکی‌های صورت گرفته در عاشورای88 و...» منعکس کند؟ آری، در آنچه در سال 88 رخ داد این سوی میدان هم مرتکب خطاهایی شده است اما اگر قرار بر عذرخواهی است بهتر آن است که همه آنان که با بی تدبیری‌ها، غرض‌ورزی‌ها، اشتباهات و کم تجربگی‌ها باعث شعله ور شدن آتش آن بحران شدند شهامت عذرخواهی را داشته باشند. بحرانی از جنس بحران88 حاصل عملکرد یک سوی میدان نبود که انتظار داشته باشیم تنها آن‌ها عذرخواهی کنند.
