معجزه‌ای برای کولبران!

لیلا واحدی- روزنامه بهار:  «کولبران بیمه می‌شوند» این خبر سراسر تناقض را می‌خوانم، دوباره می‌خوانم تا بفهمم دقیقا نمایندگان مجلس در پی چه هستند؟ تکلیفت با این تیتر و خبر معلوم نیست، خوشحال شوی که کولبران مرزهایت بیمه می‌شوند؟ در برابر سرما؟ در برابر بهمن؟ در برابر بارهای هزار کیلویی؟ دقیقا در برابر چه بیمه می‌شوند؟ بیمه کدام دردشان را درمان می‌کند؟ از دوش کدامشان بارهای قاچاق را برمی‌دارد؟ نوجوانی و جوانی کدامشان را باز می‌گرداند؟ اصلا تعریف شغلی این «کولبر» چیست که بتوانیم برایش بیمه رد کنیم؟ اصلا کولبر را چه به بیمه؟ برف و کوهستان با او مهربان‌تر است تا کاغذهای اداره تامین اجتماعی. راستی قرار است کولبران را تامین اجتماعی بیمه کند؟ یعنی قرار است اگر زنده ماندند از بوران و بهمن و بار، بازنشستگی بگیرند؟ داستان بیمه کولبران دقیقا مانند این است که خاکستر سوخته پلاسکو را بیمه کنیم.

 نوشدارو برای سهراب! نمک‌پاشی بر استخوان لای زخم، آخر کولبر را چه به بیمه؟ بیمه شاید در مرکز پایتخت حق اولیه هر کارکننده‌ای باشد اما از مرکز که دور می‌شوی جزو امکانات لوکسی دسته‌بندی می‌شود که حتی تلفظ درستش هم سخت می‌شود گاهی. درد کولبرها با بیمه درمان نمی‌شود، همانطور که ماکت پدر هم نمی‌تواند درمان درد فرزند آتش‌نشان باشد. از این‌همه کج سلیقگی دست برداریم. نمایندگان محترم خانه ملت نا امید می‌شویم از شما وقتی کولبری را به جای آنکه درد ببینید، شغل می‌بینید، به جای آنکه در پی درمانش باشید در پی زیباسازی‌اش هستید. یعنی باور کنیم که کولبری کالای قاچاق را شغل دانسته و برایش بیمه در نظر می‌گیرید؟

برای کولبر ادای «به‌فکر بودن» در نیاورید، برایش نگران باشید، شأن انسانی یک ایرانی کولبری نیست، شما هم می‌دانید و ما هم می‌دانیم که کولبران چرا کولبری می‌‌کنند، قطعا با من هم عقیده‌اید که کولبر به کولبری‌اش به چشم شغل نگاه نمی‌کند برایش عذاب است. ممنون که پس از این همه مرگ به فکر کمیته حقیقت یاب افتاده‌اید، ممنون که در پی تحقیقات این کمیته به این نتیجه رسیده‌اید که نیاز کنونی کولبران بیمه است اما، این اما تلخ را هم شما می‌دانید و هم ما. درد عمیق‌تر از آن است که با مسکن بیمه بهبود یابد. پس دنبال زیباسازی این عذاب نباشید، از مرکز ایران دمی دور شوید، شاید درد کولبران را ببینید، شاید جوانان بیکار اما خوش غیرت کرد را ببینید که برای لقمه نانی کوها را به زانو در می‌آورند.

 پس برای این‌ها دست‌کم طرح‌های مسکن نپیچید. می‌دانید و می‌دانیم که مرزهای ایران هزاران درد و رنج دارد که مهمترینش بیکاری است. برای بیکاری جوانان و حتی نوجوانان طرح‌های روشنفکرانه سوئیسی ارائه ندهید، به فکر کارخانه باشید، کار بتراشید، کولبری را از کول کولبران برداریم نه در شوآف رسانه‌ای که در عمل. وضیعت معیشتی کولبران نیازمند معجزه است، معجزه‌ای که بیمه در انتهای اولویت‌های آن است.