گروه ورزشي: محمد سررشته داری در صفحه ورزش روزنامه بهار نوشت: برگزاری میتینگ دکتر روحانی در ورزشگاه آزادی که بانوان را بدون مداخله دیگران وارد ورزشگاه کرد و مطالبات آنها را نشان همه داد، حرکتی بود استادانه و شطرنج وار که خیلیها را وادار به پاسخگویی کرد، مطالبه ای بود که رئیس جمهور فعلی از مردم داشت تا خواستههایشان را فریاد بزنند، مطالبه ای معکوس که در تاریخ نه بینظیر که کم نظیر است. برخی میگویند رای نمیدهیم، آنها از برخی مطالبات به دست نیامده دلخور هستند، آنها قانون همه یا هیچ را دوست دارند. حق هم دارند که نوع و روش زندگی خودشان را داشته باشند. اینها آدمهایی هستند که یا کاملا موفق هستند در زندگی شخصی و شغلی و یا خدای نکرده به بن بست رسیدهاند چرا که معمولا زندگی ملایم و آرام رو به جلو را دوست ندارند، دوست دارند پلهها چند تا یکی طی شود.
مثلا دوست دارند به آزادی مد نظر خودشان همین امروز برسند یا اینکه همین فردا اقتصاد کشور مثل چین شود و در عرض چهار سال به اوج برسد. این در حالی است که همان چین که امروز از نظر اقتصادی تنه به تنه آمریکا میزند حداقل بیست سال اصلاحات اقتصادی و ریاضت را پشت سر گذاشت و تاریخاش پر از قحطی است و مشکل و شکست در جنگهای مختلف. اینها را نوشتیم تا برسیم به خواستههایی که امروز بیشتر از همیشه مطرح میشوند. خواستههایی که آرام آرام در حال به دست آمدن هستند. روزی روزگاری در همین مملکت جنس پارچه شلوار هم جزو ممنوعهها بود؛ مثلا اگر جین میپوشیدی دستگیر میشدی یا حداقل به تو اخم میکردند، اگر عینک دودی میزدی به جای جرج مایکل تو را مفسد فی الارض مینامیدند، البته اینها مواردی نبود که در راس نوشته شده باشند بلکه برخی مدیران میانرده بودند که به دلیل کمبود سواد و مطالعه خودشان میبریدند و میدوختند.
دیروز خبرهای ورزشی را مطابق معمول دور میزدیم، دیدیم در آستانه انتخابات مهدی تاج مصاحبه کرده و از شرایط خوب فوتبال گفته است و اینکه دنبال میزبانی آسیا است. میزبانی که البته هرگز به سادگی به ایران ارائه نمیشود چون به قول اینفانتینو، 51 درصد مردم دنیا بانوان هستند و میخواهند فوتبال تیم ملی کشورشان را ببینند.
در مراسم پرشور روحانی در ورزشگاه دوازده هزار نفری که شور و شوق بالایی ایجاد شد، برخی از بانوان پرسشی را مطرح کردند. آنها پرسیدند، آیا فقط امروز میتوانم در ورزشگاه آزادی باشم.
گام اول اینست: تنها در دولت روحانی است که میتوانید سوال بپرسید و روی مقوا آن را به طرف رئیس جمهور بگیرید. تنها در دولتهای اصلاحات است که رئیس جمهور نه تنها با پرسشها برخورد نمیکند، بلکه خودش میبیند، حتی خودش میتینگ خودش را در ورزشگاه آزادی برگزار میکند تا پرسشها بیشتر پرسیده شوند و حتی بگوید که میدانم چه مطالباتی دارید. روزی روزگاری ویدئو در همین مملکت که امروز اینترنت آزاد دارد ممنوع بود، شاید شما یادتان نیاید، ویدئو قاچاق بود، دستگیری داشت، جرم داشت، زندان داشت، شاید شلاق هم داشت اما امروز شبکههای اجتماعی بازند، شما هر چیزی که میخواهید میتوانید ببینید. اینها آرام آرام به دست آمدهاند، اینها قدم به قدم اتفاق افتادهاند. اینها یک شبه رخ نداده اند، شاید حرکت لاک پشتی آن، برخی از آنها را که دوست ندارند رای بدهند را قانع نکند، اما واقعیت ملموسی است. آن زمان اولین رئیس اصلاحات ویدئو را آزاد کرد و فیلم هایش را هم با اصلاح به مغازهها وارد کرد تا به همه یاد بدهد کنترل با زور شدنی نیست و آموزش در مورد وسایل ارتباط جمعی مهمتر از همه چیز است.
دیروز تاج هم در واکنش به خواسته آن بانوانی که در آزادی از آزادی ورود پرسیده بودند؛ مجبور شد جواب بدهد. رئیس فدراسیون فوتبال ایران گفت: «الان بستر لازم برای حضور خانوادهها در ورزشگاههای فوتبال ما وجود ندارد اما کارگروهی در وزارت ورزش و جوانان تشکیل شده و با نظر مقام عالی وزارت باید به سمتی برویم که با تلاش مضاعف به زودی و در آینده نزدیک این بستر فراهم شود و خانوادهها هم امکان حضور در ورزشگاههای کشور را داشته باشند.» این حرف تاج بیشتر شبیه به دست به سر کردن بود؛ چون سالها است که میگویند بستر فراهم نیست اما واقعیت این است که کار به جایی رسیده که خود رئیس جمهور با برگزاری میتینگ خود در ورزشگاه آزادی، خواستار مطالبه مردم میشود و رئیس فدراسیون و وزارت ورزش را وادار میکند در این رابطه پاسخگوی مردم باشند. این اصرار و ابرامها روزی به نتیجه میرسد و یخ حضور بانوان در ورزش شکسته میشود.
در واقع خود روحانی بود که در آزادی فریاد آزادی سر داد. آزادی اول ورزشگاه بود و آزادی دوم ورود بانوان به ورزشگاه که از میتینگ شروع شده بود.این شطرنج روحانی چنان جذاب و دقیق بود که نماینده مجلس هم به سخن آمد، او هم خواسته مردم را دیده بود، او هم عکسهای شبکههای مجازی را دیده بود، همان شبکهها که روزی فیلتر بودند. قبل از اینکه بگوییم نماینده مجلس در مورد حضور بانوان چه گفته است باید بپرسیم: «در کدام دوره شبکههای مجازی فیلتر بودند؟ پرسش دوم اینست: روحانی چقدر هزینه این آزادی بیان و تصویر را پرداخت کرد؟» حال میرسیم به حرفهای آن بانوی مجلس، در واقع یکی از بانوانی که جبهه اصلاحات با اتحاد بزرگ مردم به مجلس فرستاد تا مجلس از انحصار تندروها خلاص شود. خودتان این حرفها را قضاوت کنید آیا این حرفها را نماینده مجلس بر زبان میآورد یا میگفت: «جای بانوان در آشپزخانه است؟»: «طیبه سیاوشی شاه عنایتی گفت: اگر مسوولان به این نتیجه برسند که مردم خود به درک رفتارهای درست اجتماعی و اخلاقی رسیدهاند دیگر با حضور زنان در ورزشگاهها مخالفت نخواهند کرد؛ چراکه این حضور رشد فرهنگی را به دنبال دارد. وی با بیان اینکه تجمع خانوادهها در فضاهای ورزشی هویت جامعه را غنی میکند، افزود: جوانان بارها در تجمعهای مختلف ثابت کردهاند به بلوغ فکری لازم رسیدهاند و این را در گذشته با ایجاد نکردن مشکل در ورزشگاهها به خوبی به اثبات رساندهاند.
عضو کمیسیون فرهنگی مجلس با بیان اینکه تلاش برای حضور زنان در ورزشگاه برای بازیهای والیبال پیشرو ادامه دارد، افزود: تلاش خواهیم کرد با همفکری و هماهنگی، زمینههای حضور خانوادهها در استادیومها فراهم شود چراکه یقین داریم همه هوادارانی که امروز در ورزشگاهها حاضر میشوند به لحاظ فرهنگی در یک درجهای از فهم، شعور و آگاهی هستند که ملاحضات فرهنگی را رعایت کنند.» راستی تا چهار سال قبل چقدر از آن حرفها میشنیدید؟ حالا نتیجه وحدت و حضور در میدانتان چه بوده است؟ آزادی بیان و فضای مجازی؟ حرف زدن در مورد مطالبات؟ انتقاد کردن؟ رفع تحریم؟ تثبیت قیمت ها؟ عبور از خطوطی که قبل رنگ قرمز داشتند و منطقه عبور ممنوع بودند؟ روحانی نه؛ اما آزادی به رای ما نیاز دارد، هم ورزشگاه آزادی، هم خود آزادی، اصلاحات باید جلو برود. فرصتی برای بازگشت به عقب نداریم.