به روز شده در ۱۴۰۲/۱۲/۲۸ - ۲۰:۵۵
 
۰
تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۰۴/۳۱ ساعت ۱۷:۴۳
کد مطلب : ۱۳۳۸۸۵

درباره پیشنهاد یك فعال سیاسی اصولگرا

صادق صدرایی

یك فعال سیاسی اصولگرا اخیرا در گفتگویی از لزوم حضور حسن روحانی در جایگاه امام جمعه تهران و استفاده از این ‌تریبون سخن گفته است. این پیشنهاد از آن جهت حائز اهمیت است که ظاهرا به واسطه عملکرد صداوسیما و همچنین تیم رسانه‌ای ناکارآمد دولت اعتدال دیگر امیدی به استفاده از این دو بازوی رسانه‌ای برای همراهان آقای رئیس جمهور نمانده است و تنها راه ارتباط روحانی با مردم را در استفاده از‌تریبون نماز جمعه یافته اند. در این باره می‌توان به چند نکته‌ای اشاره کرد:

1ـ امکان اجرایی شدن این پیشنهاد چیزی نزدیک به صفر است به دلیل آن که اصولا تصمیم گیران برای‌تریبون نماز جمعه آن چنان تمایلی به حضور چهره‌های میانه رو در این جایگاه نداشته و بزرگانی همچون حضرات آقایان هاشمی رفسنجانی، جوادی آملی، استادی، ابراهیم امینی و. . . که وجوه میانه روانه‌ای داشته‌اند را به تدریج به این نتیجه رسانده اند (!) که بهتر است که دیگر پشت این‌تریبون قرار نگیرند.

2ـ در روزهای پایانی انتخابات96 بود که حسن روحانی قید حضور در برخی برنامه‌های صداوسیما را زد و تصمیم گرفت که به جای حضور در صداوسیما و پاسخ به پرسش هایی کلیشه‌ای تیم خاص سیاسی درون صداوسیما که هیچ شوری در مردم ایجاد نکرده و به عیان شدن واقعیات کمکی نمی‌کند خود به میان مردم برود و با آن‌ها سخن بگوید. پیشنهاد حضور روحانی به عنوان امام جمعه تهران نیز می‌تواند در صورتی که قابلیت اجرایی شدن داشت الگویی مانند همان روزها باشد که او به میان مردم رفت و از مردم کمک خواست.

3ـ در روزهای دولت سازندگی هم شاهد آن بودیم که مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی همزمان که رئیس جمهور بودند در نماز جمعه نیز با مردم سخن گفته و به تشریح دستاوردها و مشکلات پیش روی دولت وقت می‌پرداختند. الگوی مد نظر حجت الاسلام اکرمی که ممکن است الگویی شبیه به آن روزها باشد در چنین شرایطی که صداوسیما هم بر خلاف دهه هفتاد نه تنها همراه دولت نیست بلکه برای منتخب مردم به اصطلاح «شمشیر را از رو بسته است» می‌تواند اقدامی ضروری و لازم باشد.

4ـ پیشنهاد حضور روحانی در جایگاه امام جمعه تهران با وجود آن که پیشنهادی سازنده و لازم است  به هزار و یک دلیل اجرایی نخواهد شد اما می‌توان با الهام گرفتن از همین پیشنهاد اندکی به این نکته اندیشید که در بین قریب به هزار امام جمعه کشور چند نفر با رویکردی اعتدالی (و نه حتی اصلاح طلبانه) شناخته می‌شوند؟ آیا این که یک‌تریبون مهم در اختیار یک جریان خاص که اتفاقا در دوره‌های مختلف انتخابات هم با پاسخ منفی مردم روبه‌رو می‌شود قرار گرفته است جای تفکر و پرسش ندارد؟
مرجع : روزنامه بهار