بهار نیوز - فرصتی برای مردان سکون

علی میرزامحمدی

بومفلس پیشکار قصر کوفه شخصیت تاریخی سریال مختارنامه است که به احتمال بیشتر از مبنای مستندات تاریخی بر اساس خلاقیت‌های نویسنده فیلم نامه شخصیت پردازی شده است. وجه جالب این شخصیت آن است که او در سلسله دولت‌های مختلف که یکی توسط دیگری سرنگون و جایگزین می شود بدون تغییر ابقا می شود و هیچ حکومتی نیازی به تغییر او احساس نمی کند؟!در عصر کنونی نیز در پست‌های مختلف مدیریتی با افرادی مواجه می شویم که به رغم تغیر دولت‌های مختلف همچنان در همان سمت خود ابقا می شوند. اینچنین افرادی را در این یادداشت «ابومفلس های مدیریتی» می‌نامیم. این اصطلاح به ما کمک می کند تا با کنکاش در تغییرات دولتهای مختلف به ویژه پس از پیروزی انقلاب به پس زمینه های رشد تیپی از مدیران در سطوح مختلف بپردازیم که با رویکرد محافظه کارانه خود، سکون و ایستایی مرگباری را در صحنه مدیریتی حاکم می کنند. مردان « کت و شلوار و خمیازه» و شیفتگان تقویم و مناسبت که با سخنرانی های بی محتوای خود غیر از تکرار مکررات حرفی برای گفتن ندارند.

در قاموس فکری این تیپ مدیران خلاقیت و نوآوری جایی ندارد. آنها به جای نوآوری و خلاقیت به ذخایر بخشنامه های سال‌های گذشته متوسل می شوند و با حاکمیت دیوانسالاری، خلاقیت و نوآوری را در نطفه خفه می کنند. آنها هرگز فرصت طرح مسائل و مشکلات جدی حوزه کاری خود را نمی دهند و با تحریف و تغییر مسائل و به حاشیه راندن آنها فرصت تغییرات مثبت را از صاحبان خلاقیت و نوآوری می گیرند. در این فضای ساکن و ایستا صاحبان خلاقیت و نوآوری منزوی می شوند و کارکنان با بهره هوشی زیرمتوسط فرصت جولان پیدا می کنند!؟
ابومفلس های مدیریتی در کابینه های با رویکرد ماجراجویانه و انتحاری همانند کابینه احمدی نژادی حضور کمرنگی می توانند داشته باشند؛ چراکه ذات اینچنین کابینه هایی تغییرات یکسره و از نوع «تغییر از سر تا پا» است. ابومفلس های مدیریتی سطح کلان و میانه در این رویکرد کنار گذاشته می‌شوند اما نه این خاطر که هویت و رویه کاری آنها حلاجی و موشکافی شده و طرد می شود بلکه درست به این خاطر که تغییر ماجراجویانه و انتحاری ذاتی اینچنین دولت‌هایی استاما ابومفلس های مدیریتی در کابینه‌هایی که خود را در حصار مصلحت جویی و عمل به خواسته های متناقض احزاب با سلایق متضاد گرفتار کرده اند فرصت رشد پیدا می کنند. آنها هرچند منشاء تحول مثبت نیستند اما بواسطه آنکه حساسیت و انتقاد هیچ جناح سیاسی را بر نمی انگیزند، همچنان بر اریکه قدرت تکیه می زنند.

از طرف دیگر ابومفلس های مدیریتی از نظر روانشناسی انگیزه بسیار قوی برای رقابت در قدرت ندارند. به این جهت توسط مدیران بالاتر از خود به عنوان معاون انتخاب می شوند. با وجود این در شرایط عادی و فضای آرام سیاسی ابومفلس های مدیریتی به ویژه در سطوح میانه و کلان به ندرت به مردان شماره یک مدیریتی تبدیل می شوند.اما در شرایط فرسایشی و فضای رقابت کشنده که فشار برای انجام تغییرات از طرف جناح های مختلف سیاسی افزایش می یابد اما بواسطه خواسته‌های متناقض توافقی حاصل نمی شود، ابومفلس‌های مدیریتی فرصت ارتقا می یابند!؟متاسفانه در آستانه تشکیل کابینه دولت دوازدهم و تغییرات پیش‌رو، اینچنین شرایط فرسایشی، زمینه را برای رشد «مردان سکون» ، صاحبان«کت و شلوار و خمیازه»، «شیفتگان تقویم و انبان بخشنامه» و «رجل مدیریتی با نمره زیر متوسط» فراهم نموده است. امید است جناح های سیاسی مختلف با آسیب شناسی تغییرات پیش رو، با درک شرایط موجود تنها بر اساس اصل شایسته سالاری و به دور از سهم جویی جناحی، مانع از رخنه مردان سکون یا ابومفلس های مدیریتی در امور کشور شوند. مردانی که فقط به اجرای مناسک اداری و صدور بخشنامه های بی محتوا بسنده می‌کنند و فرصت تغییرات مثبت خلاقانه را از مردان و زنان شایسته سلب می‌کنند.