هنری به نام «بخشنامه نویسی»!

گروه جامعه: مهناز تسلیمی-پژوهشگر سازمانهای آموزش و متخصص آموزش سلامت و‌تربیت بدنی مدارس در يادداشتي در روزنامه بهار نوشت: سال‌ها است که در بخش‌های دولتی منظر ابلاغی دستورالعمل‌ها به عنوان منبع و مرجع اقدامات اجرایی در واحدهای صفی مرسوم و رایج هست. وجه مشترک با سازمان‌های آموزشی این مقوله مشهود است گرچه به نص صریح سند تحول بنیادین آموزش و پرورش و مبانی‌تربیت معلم، معلم پژوهنده، رکن اصلی مدیریت آموزشی محسوب می‌شود و ابلاغ مکرر، سدی برای خلاقیت این معلم است. فلذا برخی از دستورالعمل‌ها رویه‌ای برای نیروی انسانی به هماهنگی و کارشناسی و سیستم پیچیده و تحت بروکراسی شدیدی به نامه کمیته مستند‌سازی رقم می‌خورد.

 به طوری که ماحصل کارشناسان از معاونت‌های مربوطه بعد از اظهار نظر این بخشنامه تاییدیه لازم را اخذ نموده و به سیتم‌های ساختاری تابعه ابلاغ می‌شود. کلید گم گشته دراین مهم نهفته است، عصاره و متخصص کارشناسی در این کمیته‌ها چه افرادی هستند؟ و اساسا‍ً نیروی ستاد و علی‌القاعده این کمیته‌ها از چه افرادی باید متشکل باشد؟  پاسخ در این مسئله در یک نکته کلیدی و مدیریتی است که شایسته سالاری تخصصی در گروه کارشناسی و کارشناسی دفاتر و معاونت‌ها سال‌ها است به فراموشی سپرده شده است و توجه مخاطبان آموزش و پرورش فقط به وزیر و مدیران ارشد ستادی است.

با یک نگاه کارشناسی در دفاتر تابعه حوزه‌های ستادی به افراد فاقد انگیزه و تخصص برخورد می‌کنیم که از بقایای مدیریت‌های مختلف به جا مانده‌اند و با بهره وری زیر یك  الی دو درصد نیروی تخصصی دفاتر و حوزه‌ها نسخه‌های بخشنامه‌ای تکراری و یا با سراسر عیب به صف صادر می‌کنند. یقیناً نخبه ستیزی در ادارات و دفاتر به فرار متخصصان از حوزه‌های ستادی منجر شده و افرادی با رشته‌های غیر مرتبط و تجارب نامکفی جایگزین شده‌اند. کمیته‌ها که لازم است عصاره‌ای از زبده‌ترین و متخصص‌ترین افراد هر حوزه شرف حضور داشته باشند، محل ابلاغ نورچمشی‌های مدیران هست و بخشنامه می‌شود آنچه که عوام و خواص را شگفت زده کند!نکته قابل ذکر آن که به جای بحث و تحلیل وزیر و مدیریت جهانی، مدیران و کارشناسان حوزه‌های ستادی را درست منصوب کنید. افرادی با وجدان، تجربه‌های متمادی در طول ساختارهای تشکیلاتی صفی و ستادی، دارای سلامت روح و جسم و اغنای روحی و روانی، خالی از تعصبات و تشنه خدمت و سرشار از خلاقیت.