تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۰۸/۱۵ ساعت ۰۹:۱۰
کد مطلب : ۱۳۹۴۴۳
همزمان با برگزاری نمایشگاه جدید اعلام شد:
اصرار تناولی بر بازپس‌گیری آثارش
گروه فرهنگ و هنر: پرویز تناولی با اعتقاد به اینکه «رابطه خوب شاگرد و استاد در باروری شاگرد و کارهای استاد موثر است» از نمایشگاهی سخن گفت که این روزها آثار این مجسمه‌ساز و چهار نفر از شاگردانش را در معرض دید قرار داده است.
این هنرمند پیشکسوت مجسمه‌سازی درباره این نمایشگاه که با نام «پرویز تناولی و آتلیه نیاوران» در گالری «بوم» برگزار شده است، به ایسنا گفت: گالری بوم توسط یک مجموعه‌دار برای فروش تاسیس نشده است، بلکه برای به نماش گذاشتن آثار هنرمندان پیشکسوت است که تا به حال نمایشگاه‌های زیادی از هنرمندان دیگر برپا کرده است. این گالری معمولا آثاری را ارائه می‌کند که در مجموعه خودش باشد.
او ادامه داد: آثاری که از من در این نمایشگاه در معرض دید قرار گرفته، توسط این گالری از حراجی‌های مختلف خریداری شده است؛ تفاوت این نمایشگاه در این است که من چهار نفر از بهترین دستیارانم، یعنی مونا پاد، رامین جمشیدی، هوراد گرجی و علیرضا معصومی را دعوت کردم تا همراه با من در این رویداد شرکت کنند. هر کدام از این افراد بین ۸ تا ۱۰ سال در کارگاه خصوصی من در نیاوران دستیارم بودند که مجسمه‌سازان ورزیده‌ای هستند و برخی کارگاه‌های خودشان را دارند.
تناولی اضافه کرد: به این فکر افتادم که آن‌ها کارها خوب و بزرگ و چشم گیری را بسازند تا توانایی‌هایشان را به نحو احسن نشان بدهند. آن‌ها آثاری بزرگ را خلق کردند؛ زیرا می‌خواستیم آثاری که به نمایش درمی‌آید با بقیه نمایشگاه هماهنگی داشته باشد. هر کدام از شاگردانم شخصیت خودشان را دارند و راه خودشان را پیدا کردند و مسیر هیچکدام به دیگری نزدیک نیست.
این مجسمه‌ساز گفت: قویا معتقدم که رابطه خوب شاگرد و استاد در باروری شاگرد و کارهای استاد مؤثر است. این شاگردها دوره‌هایی را با من گذراندند و با فنون مختلف آشنا هستند. آن‌ها در نتیجه مستقل و دارای آگاهی و توانایی‌های زیادی شدند. درس دانشگاهی کافی نیست، معاشرت و تجربه‌ای که شاگرد با استاد دارد در دانشگاه نیست. در کارگاه شاگرد و استاد مانند یک خانواده هستند و از حال و روحیه هم باخبر می‌شوند.
تناولی اضافه کرد: متأسفانه امروزه این ارتباط کمتر می‌شود و پیش می‌آید که دلایل زیادی دارد؛ اما کاش احساسی که از قرون وسطی و در ایران قدیم بود ادامه پیدا می‌کرد و استاد و شاگر پا به پای هم کار می‌کردند و شاگردان به مرحله استادی می‌رسیدند. این مجسمه‌ساز همچنین توضیح داد: در این نمایشگاه آثار من از ۴۵ سال پیش تا امروز جمع‌آوری و به نمایش گذاشته شده است؛ بخشی از آن‌ها مربوط به «عشاق و شعرا» بخشی مربوط به «هیچ»ها و بخشی دیگر مربوط به «دیوارهای ایران» است.
تناولی در بخش دیگری از صحبت‌های خود اظهار کرد: امیدوارم آثارم را از شهرداری تهران پس بگیرم و بعد از ۱۵ سال موزه‌ام را افتتاح کنم؛ تا زمانی که آن‌ها را پس نگیرم موزه را بازگشایی نخواهم کرد؛ زیرا آن‌ها متعلق به موزه بودند و باید سر جایشان برگردند. موزه بدون آن‌ها موزه ناقصی می‌شود. این موزه یک بار افتتاح شد و (محمود) احمدی‌نژاد آن را تعطیل کرد. ما به دادگاه رفتیم و خوشبختانه محل موزه را پس گرفتیم اما آثار در انبارهای شهرداری ماند. او ادامه داد: کارهای خودم هم طبق روال ادامه دارد؛ همچنین چهار کتاب در دست چاپ دارم و امیدوارم در ماه‌های آینده چاپ شود.
۲۱ مجسمه تناولی در گالری بوم، تنوعی جالب توجه از مجموعه های شاخص او را روایت می‌کنند. در این میان مجسمه های هیچ بیش از دیگر به نمایش خواهند بود؛ غیر از سه مجسمه عشاق هیچ، یادمانی برای هیچ و دیوار هیچ، چهار هیچ ایستاده جلوه گری می کنند. هفت مجسمه از مجموعه شاعر، سه اثر از مجموعه دیوار، دو کار از مجموعه دست و قفس، و دو اثر از مجموعه عشاق، طیفی هیجان انگیز از آثار تناولی ست که در این نمایشگاه به تماشا در آمده اند.
در کنار استاد، چهار شاگرد ایشان مونا پاد با دو اثر و رامین جمشیدی، هوراد گرجی و علیرضا معصومی با یک اثر در این نمایشگاه حاضر هستند. در کنار این آثار یک فیلم درباره دیوار پرسپولیس او به زبان انگلیسی نیز به نمایش است. تناولی درباره فیلم کوتاهی که در سالن نمایش فیلم گالری بوم روی پرده است، توضیح داده است: «این فیلم اثر فیلمسازی کانادایی به نام تری ترنر است، نسخه اصلی فیلم یک ساعته است که ده دقیقه از آن برای نمایش در این نمایشگاه انتخاب شده است.»
علیرضا سمیع‌آذر ـ سرپرست اسبق موزه هنرهای معاصر تهران ـ نیز در بخشی از مقدمه کتاب «پرویز تناولی و آتلیه نیاوران»، که هم زمان با گشایش این نمایشگاه منتشر شده، آورده است: «... بدون شک مهم‌ترین میراث هنری تناولی ایده مجسمه‌سازی اوست که از سویی پایبند به رهیافت‌های هنر مدرنیستی به مفهوم ساختارهای بنیادین، مکعب‌های خالص، سطوح هندسی، خطوط مستقیم و زوایای قائمه است و از سوی دیگر بیش از همه هم‌نسلان مدرنیست‌اش از عناصر محلی، معنا و هویت ایرانی برخوردار است. وی با تسلطی خیره‌کننده نقش مایه‌هایی از هنرهای سنتی و فولکلوریک، فرهنگ آیینی و شیعی و ادبیات عرفانی ایران را با رویکردهای مدرن در مجسمه‌سازی تلفیق کرده تا تجربه‌ای سیال میان یک مدرنیسم محلی و نوعی پست‌مدرنیسم ایرانی را در کارهایش تجسم بخشد. هنر مجسمه سازی ایران به سوی هر راه و مقصدی که در آینده رهسپار شود، بدون‌شک پرویز تناولی بزرگ‌ترین هدایت‌گر آن لقب خواهد گرفت... »
در آیین افتتاحیه این نمایشگاه متفاوت از تناولی چهره‌های شناخته شده فرهنگ و هنر مانند بهمن فرمان آرا، علی مرادخانی، مرتضی کاظمی، علیرضا سمیع‌آذر، صادق خرازی، الیاس حضرتی، علی محمد زارع، علی اکبر امین تفرشی، غلامرضا نامی، عباس مشهدی زاده، سیف‌الله صمدیان، ویشکا آسایش، رضا اسماعیل‌نیا، منیژه صحی، همایون سلیمی، شیرین اتحادیه، هادی جمالی، رضا خدادادی، و بسیاری نام های شناخته شده حضور داشتند. این نمایشگاه تا ششم بهمن، دوشنبه تا جمعه در گالری بوم به نشانی خیابان ولی عصر، خیابان ارمغان غربی، شماره یازده به تماشاست.
او ادامه داد: آثاری که از من در این نمایشگاه در معرض دید قرار گرفته، توسط این گالری از حراجی‌های مختلف خریداری شده است؛ تفاوت این نمایشگاه در این است که من چهار نفر از بهترین دستیارانم، یعنی مونا پاد، رامین جمشیدی، هوراد گرجی و علیرضا معصومی را دعوت کردم تا همراه با من در این رویداد شرکت کنند. هر کدام از این افراد بین ۸ تا ۱۰ سال در کارگاه خصوصی من در نیاوران دستیارم بودند که مجسمه‌سازان ورزیده‌ای هستند و برخی کارگاه‌های خودشان را دارند.
تناولی اضافه کرد: به این فکر افتادم که آن‌ها کارها خوب و بزرگ و چشم گیری را بسازند تا توانایی‌هایشان را به نحو احسن نشان بدهند. آن‌ها آثاری بزرگ را خلق کردند؛ زیرا می‌خواستیم آثاری که به نمایش درمی‌آید با بقیه نمایشگاه هماهنگی داشته باشد. هر کدام از شاگردانم شخصیت خودشان را دارند و راه خودشان را پیدا کردند و مسیر هیچکدام به دیگری نزدیک نیست.
این مجسمه‌ساز گفت: قویا معتقدم که رابطه خوب شاگرد و استاد در باروری شاگرد و کارهای استاد مؤثر است. این شاگردها دوره‌هایی را با من گذراندند و با فنون مختلف آشنا هستند. آن‌ها در نتیجه مستقل و دارای آگاهی و توانایی‌های زیادی شدند. درس دانشگاهی کافی نیست، معاشرت و تجربه‌ای که شاگرد با استاد دارد در دانشگاه نیست. در کارگاه شاگرد و استاد مانند یک خانواده هستند و از حال و روحیه هم باخبر می‌شوند.
تناولی اضافه کرد: متأسفانه امروزه این ارتباط کمتر می‌شود و پیش می‌آید که دلایل زیادی دارد؛ اما کاش احساسی که از قرون وسطی و در ایران قدیم بود ادامه پیدا می‌کرد و استاد و شاگر پا به پای هم کار می‌کردند و شاگردان به مرحله استادی می‌رسیدند. این مجسمه‌ساز همچنین توضیح داد: در این نمایشگاه آثار من از ۴۵ سال پیش تا امروز جمع‌آوری و به نمایش گذاشته شده است؛ بخشی از آن‌ها مربوط به «عشاق و شعرا» بخشی مربوط به «هیچ»ها و بخشی دیگر مربوط به «دیوارهای ایران» است.
تناولی در بخش دیگری از صحبت‌های خود اظهار کرد: امیدوارم آثارم را از شهرداری تهران پس بگیرم و بعد از ۱۵ سال موزه‌ام را افتتاح کنم؛ تا زمانی که آن‌ها را پس نگیرم موزه را بازگشایی نخواهم کرد؛ زیرا آن‌ها متعلق به موزه بودند و باید سر جایشان برگردند. موزه بدون آن‌ها موزه ناقصی می‌شود. این موزه یک بار افتتاح شد و (محمود) احمدی‌نژاد آن را تعطیل کرد. ما به دادگاه رفتیم و خوشبختانه محل موزه را پس گرفتیم اما آثار در انبارهای شهرداری ماند. او ادامه داد: کارهای خودم هم طبق روال ادامه دارد؛ همچنین چهار کتاب در دست چاپ دارم و امیدوارم در ماه‌های آینده چاپ شود.
۲۱ مجسمه تناولی در گالری بوم، تنوعی جالب توجه از مجموعه های شاخص او را روایت می‌کنند. در این میان مجسمه های هیچ بیش از دیگر به نمایش خواهند بود؛ غیر از سه مجسمه عشاق هیچ، یادمانی برای هیچ و دیوار هیچ، چهار هیچ ایستاده جلوه گری می کنند. هفت مجسمه از مجموعه شاعر، سه اثر از مجموعه دیوار، دو کار از مجموعه دست و قفس، و دو اثر از مجموعه عشاق، طیفی هیجان انگیز از آثار تناولی ست که در این نمایشگاه به تماشا در آمده اند.
در کنار استاد، چهار شاگرد ایشان مونا پاد با دو اثر و رامین جمشیدی، هوراد گرجی و علیرضا معصومی با یک اثر در این نمایشگاه حاضر هستند. در کنار این آثار یک فیلم درباره دیوار پرسپولیس او به زبان انگلیسی نیز به نمایش است. تناولی درباره فیلم کوتاهی که در سالن نمایش فیلم گالری بوم روی پرده است، توضیح داده است: «این فیلم اثر فیلمسازی کانادایی به نام تری ترنر است، نسخه اصلی فیلم یک ساعته است که ده دقیقه از آن برای نمایش در این نمایشگاه انتخاب شده است.»
علیرضا سمیع‌آذر ـ سرپرست اسبق موزه هنرهای معاصر تهران ـ نیز در بخشی از مقدمه کتاب «پرویز تناولی و آتلیه نیاوران»، که هم زمان با گشایش این نمایشگاه منتشر شده، آورده است: «... بدون شک مهم‌ترین میراث هنری تناولی ایده مجسمه‌سازی اوست که از سویی پایبند به رهیافت‌های هنر مدرنیستی به مفهوم ساختارهای بنیادین، مکعب‌های خالص، سطوح هندسی، خطوط مستقیم و زوایای قائمه است و از سوی دیگر بیش از همه هم‌نسلان مدرنیست‌اش از عناصر محلی، معنا و هویت ایرانی برخوردار است. وی با تسلطی خیره‌کننده نقش مایه‌هایی از هنرهای سنتی و فولکلوریک، فرهنگ آیینی و شیعی و ادبیات عرفانی ایران را با رویکردهای مدرن در مجسمه‌سازی تلفیق کرده تا تجربه‌ای سیال میان یک مدرنیسم محلی و نوعی پست‌مدرنیسم ایرانی را در کارهایش تجسم بخشد. هنر مجسمه سازی ایران به سوی هر راه و مقصدی که در آینده رهسپار شود، بدون‌شک پرویز تناولی بزرگ‌ترین هدایت‌گر آن لقب خواهد گرفت... »
در آیین افتتاحیه این نمایشگاه متفاوت از تناولی چهره‌های شناخته شده فرهنگ و هنر مانند بهمن فرمان آرا، علی مرادخانی، مرتضی کاظمی، علیرضا سمیع‌آذر، صادق خرازی، الیاس حضرتی، علی محمد زارع، علی اکبر امین تفرشی، غلامرضا نامی، عباس مشهدی زاده، سیف‌الله صمدیان، ویشکا آسایش، رضا اسماعیل‌نیا، منیژه صحی، همایون سلیمی، شیرین اتحادیه، هادی جمالی، رضا خدادادی، و بسیاری نام های شناخته شده حضور داشتند. این نمایشگاه تا ششم بهمن، دوشنبه تا جمعه در گالری بوم به نشانی خیابان ولی عصر، خیابان ارمغان غربی، شماره یازده به تماشاست.
