با منابع آبی دریاچه ارومیه با لطافت برخورد نشد

سید حمیدرضا صادقی با طرح این سئوال که چرا با مساله‌ای برای دریاچه ارومیه در 30 سال پیش مواجه نبودیم؟ تصریح کرد: چون با منابع آبی با لطافت خاصی برخورد می‌شد که امروزه آن لطافت را در حوزه آبی و آبخیز شاهد نیستیم.وی تصریح کرد: طبیعتاً هر وقت ورودی‌های به آبخیز دریاچه ارومیه متوقف شود، قطعاً سطح دریاچه ارومیه تقلیل خواهد یافت و نهایتاً دچار خشکیدگی خواهد شد، ولی اگر رویکرد مدیریت سازگار آبخیز دریاچه ارومیه را داشته باشیم و یک شیوه نظام‌مند بهره‌برداری از کلیه منابع آب و خاک و پوشش گیاهی آن اکوسیستم داشته باشیم، میزان توقع و برداشت ما از آن منابع آبخیز در حد پتانسیل تولید آن خواهد بود. هر وقت میزان برداشت و تولید در تعادل باشد، طبیعتاً اکوسیستم در تعادل خواهد بود و خدمات آن اکوسیستم به ما تضمین خواهد شد و پایدار خواهد بود.

وی عنوان کرد: اگر بخواهیم در رابطه با دریاچه‌ها صحبت کنیم هیچ منبع آبی، خاکی و انسانی را نمی‌توانیم در طبیعت پیدا کنیم که در تعامل با آبخیزداری نباشد و یا به نوعی در حوزه آبخیز واقع نشده باشد. طبیعتاً ما هر وقت بحث آبخیز و آبخیزداری را مطرح می‌کنیم تمامی مسائلی را که مستقیم و غیرمستقیم با آبخیز در ارتباط است مورد توجه ما خواهد بود.صادقی تصریح کرد: برخی از اوقات با اعمال یک سری مدیریت جامع حوزه آبخیز در سطح آبخیزهای کشور قادر خواهیم بود که حیات پایدار برای منابع آبی و از جمله تالاب‌ها و دریاچه‌های داخلی را تضمین کنیم و طبیعتاً این تضمین بقا برای منابع آبی یعنی تضمین حیات و تضمین توسعه پایدار برای کشور است.

رئیس انجمن آبخیزداری ایران با اشاره به وضعیت دریاچه‌ها و تالاب‌های کشور، گفت: ما هر وقت از منابع آبی به طور صحیح استفاده نکنیم یقیناً یک قسمت از پیکره آبی اکوسیستم آبی دچار اختلال می‌شود، حال چه دریاچه شورابیل، چه دریاچه ارومیه، چه دریاچه هامون، چه مهریز، چه بختگان و تالاب‌هایی مثل هورالعظیم و باتلاق گاوخونی و شادگان طبیعتاً دچار اختلال می‌شوند.وی ادامه داد: حال باید ببینیم چگونه می‌توانیم مانع این اختلال‌ها شویم؟ یا چگونه می‌توانیم مشکلات ایجاد شده برای منابع آبی به حداقل برسانیم و در بلندمدت آنها را به حالت طبیعی برگردانیم؟