با این حال سیروس الوند، نظر دیگری دارد و حتی تأکید دارد که گرفتاری سینمای امروز نه به‌خاطر فیلم‌های کمدی، بلکه بواسطه ساخته‌های مبتذل و بی‌ارزش است. او حتی در تصدیق گفته‌هایش به برخی کمدی‌های سینمای ایران همچون «اجاره‌نشین‌ها»، «لیلی با من است»، «مارمولک» و «نان، عشق و موتور ۱۰۰۰» اشاره کرده و آنها را آثاری قابل تأمل در این حوزه عنوان کرده است.او در همین رابطه گفته است: «اگر فیلم در اینگونه سبک کمدی ساخته شود اشکالی ندارد، اما آنچه من امسال در بین فیلم‌ها می‌بینم، یکی از یکی مبتذل‌تر است.» او تنها راه نجات سینمای کشور را در این دانسته که درام اجتماعی، خود را به مردم نشان دهد، در غیر این صورت سینما از زندگی مردم و جامعه روز به روز بیشتر فاصله می‌گیرد و سینما به افیونی تبدیل می‌شود که فقط مردم با تماشای آن بخندند.الوند که خودش هم این روزها در تدارک ساخت یک فیلم اجتماعی است، گفته:«یک فیلم خوب اجتماعی و خانوادگی می‌تواند همیشه و در هر شرایطی خود را نجات دهد و الان خوشحالم که دو فیلم «تنگه ابوقریب» و «مغزهای کوچک زنگ زده» خود را بخوبی نشان دادند و تماشاچی نسبت به تماشای آنها از خود رغبت نشان می‌دهد؛ همین خود یک روزنه امید است و تصور می‌کنم امسال آخرین سال کمدی مبتذل است و سال ۹۸، سال درام اجتماعی باشد.»

بهار نیوز