تاریخ انتشار : ۱۳۹۲/۰۷/۰۱ ساعت ۱۷:۵۵
کد مطلب : ۱۶۷۳۹
از مارادونا تا رونالدو
بزرگانی که در حسرت جام باشگاه‌های اروپا ماندند
گروه ورزشی: لیگ قهرمانان اروپا تورنمنتی است که بدون شک هر بازیکن فوتبالی ابتدا آرزوی حضور در آن و در نهایت رویای فتح آن را در سر دارد. اما حتی بزرگترین بازیکنان تاریخ هم شانس این را نداشتند که جام قهرمانی این تورنمنت معتبر را در دستان خود بگیرند، نفراتی مانند مارادونا، رونالدو و لوتار ماتئوس.
در این سال‌ها بازیکنان مطرحی در فوتبال دنیا بودند که در تیم‌های باشگاهی خود خوش درخشیدند اما به علت ناکامی این تیم‌ها در فتح لیگ قهرمانان اروپا، حسرت این جام برای همیشه به دلشان ماند. شاید باورتان نشود که در این فهرست اسامی بازیکنان مشهوری همچون دیه‌گو آرماندو مارادونا، روبرتو باجو، رونالدو، لوتار ماتئوس، جیانلوئیجی بوفون و دنیس برکمپ قرار دارد. در این مطلب 10 بازیکن بزرگ تاریخ فوتبال را که در رقابتهای اروپایی حضور داشتند اما موفق به فتح این جام نشدند، را بررسی می‌کنیم:
10) گابریل باتیستوتا
این ستاره آرژانتینی که لقب "باتی گل" را یدک می‌کشید، در رده باشگاهی با وجود عملکرد فوق‌العاده‌اش افتخارات بزرگی ندارد. او تنها با ریورپلاته قهرمانی لیگ آرژانتین و با رم قهرمان سری آ ایتالیا شده است. او رکورد فوقالعادهای در گلزنی دارد و در 516 بازی موفق شده 300 گل به ثمر برساند. باتیستوتا با رم در لیگ قهرمانان اروپا حضور داشت اما هرگز موفق نشد این جام را فتح کند.
9) روبرتو باجو
باجو را باید یکی از بدشانس‌ترین ستاره‌های تاریخ فوتبال در رده باشگاهی دانست. او تا یک قدمی فتح تورنمنت‌های بزرگی مانند جام جهانی و لیگ قهرمانان پیش رفت اما نتوانست عنوان قهرمانی آنها را کسب کند. البته او در سال 1993 قهرمانی جام یوفا و در سال 1995 قهرمانی سری آ را با یوونتوس کسب کرد. او در سال 1996 با میلان دومین قهرمانی خود در ایتالیا را جشن گرفت اما این ستاره دهه 90 بیشتر اوج فوتبال خود را در تیم‌های کوچکی مثل برشا و بولونیا پشت سر گذاشت و نمی‌توان از این تیم‌ها قهرمانی در اروپا را انتظار داشت.
8) رود فان نیستلروی
شاید هیچ یک از بازیکنان این فهرست 10 نفره بیشتر از فان نیستلروی با لیگ قهرمانان درگیر نبوده و در این تورنمنت بازی نکرده باشد. این ستاره هلندی در 73 بازی در لیگ قهرمانان 56 گل به ثمر رسانده و بعد از رائول و لیونل مسی در رده سوم برترین گلزنان رقابتهای اروپایی قرار دارد. او همچنین در بخش نسبت تعداد گل به بازی‌های انجام داده در لیگ قهرمانان، بعد از آلفردو دی استفانو و فرانس پوشکاش در رده سوم ایستاده است. این آمار شاید حسرت ستاره سابق منچستریونایتد و رئال مادرید را برای فتح نکردن لیگ قهرمانان بیشتر کند.
7) جیانلوئیجی بوفون
این سنگربان ملی پوش یوونتوس از آن دست بازیکنانی است که شاید بگویید "نه، او حتما قهرمانی اروپا را در کارنامه دارد" اما این طور نیست. بوفون وفتی یوونتوس در سال 1996 لیگ قهرمانان اروپا را فتح کرد، هنوز به این تیم نپیوسته بود و در آن زمان آنجلو پروتزی سنگربان این تیم بود. اما بوفون در فینال سال 2003 که یووه در ضربات پنالتی مغلوب میلان شد، سنگربان بیانکونری‌ها بود. بوفون قهرمانی جام جهانی را با ایتالیا در کارنامه دارد و با توجه به اینکه یووه بار دیگر به قدرت اول فوتبال این کشور تبدیل شده، این دروازهبان با تجربه هنوز زمان خوبی برای قهرمانی در اروپا دارد.
6) لاسلو کوبالا
بعد از لیونل مسی و یوهان کرویف، کوبالا بزرگترین بازیکن تاریخ باشگاه بارسلونا محسوب می‌شود. کوبالا در دوران اوج رئال مادرید و زمانی که آنها آلفردو دی استفانو، فرانس پوشکاش و فرانسیسکو جنتو را در اختیار داشتند، عضو بارسا بود. بارسا با کوبالا در سال 1961 تا آستانه قهرمانی در اوپا پیش رفت. بارسا در آن تورنمنت نخستین تیمی بود که رئال مادرید را شکست داد. بارسا در آن سال تا فینال رقابتها پیش رفت اما در دیدار پایانی با نتیجه 3 بر 2 مغلوب بنفیکا شد تا از رسیدن به جام قهرمانی بازبماند.
5) دنیس برکمپ
با وجود اینکه برکمپ در بین نسل طلایی دهه 90 آژاکس حضور داشت و با بازیکنانی مثل کلارنس سیدورف، پاتریک کلویفرت و ادگار داویدز هم تیمی بود اما هرگز لیگ قهرمانان اروپا را فتح نکرد. او دو بار این تورنمنت معتبر را از دست داد، ابتدا دو سال قبل اینکه آژاکس قهرمانی اروپا را در سال 1995 کسب کند، این تیم را ترک کرد و بعد از آن هم در سال 2006 که آخرین بازی او با پیراهن آرسنال بود. برکمپ در دیداری که آرسنال با نتیجه 2 بر یک مغلوب بارسا شد، روی نیمکت آرسنال حضور داشت اما مورد استفاده ونگر قرار نگرفت. ینس لمن در نیمه اول آن بازی اخراج شد و شاید اگر لمن اخراج نمی‌شد، برکمپ فرصت بازی پیدا می‌کرد و نتیجه را عوض می‌کرد و به بهترین نحو ممکن از فوتبال خداحافظی می‌کرد.
4) لوتار ماتئوس
لوتار ماتئوس هم یکی دیگر از بدشانس‌ترین بازیکنان این فهرست 10 نفره است. او که در سال 1990 قهرمانی جام جهانی را با آلمان تجربه کرد، 9 سال بعد در فینال معروف نیوکمپ مقابل منچستریونایتد تنها چند دقیقه با فتح لیگ قهرمانان اروپا فاصله داشت. بایرن تا دقیقه 1+90 با نتیجه یک بر صفر از منچستر پیش بود، ماتئوس در دقیقه 84 تعویض شد و جای خود را به تورستن فینک داد، اما تدی شرینگام و اوله گونا سولسشر در دقایق 1+90 و 3+90 برای یونایتد گل زدند تا بایرن جام قهرمانی را از دست بدهد. البته ماتئوس و بایرن در فینال 1987 هم تجربه‌ای مشابه داشتند و در حالی که یک بر صفر پیش بودند، در نهایت نتیجه را 2 بر یک به پورتو واگذار کردند و قهرمانی را از دست دادند.
3) جان چارلز
قبل از اینکه گرث بیل مشهور شود، جان چارلز بهترین بازیکنی بود که از ولز به دنیای فوتبال معرفی شد. او 153 گل در لیدز و یوونتوس به ثمر رسانده و نقش موثری در 3 عنوان قهرمانی یووه در رقابتهای سری آ داشت. این بازیکن با پشت سر گذاشتن بازیکنانی مثل میشل پلاتینی و عمر سیووری به عنوان بهترین بازیکن خارجی تاریخ باشگاه یوونتوس انتخاب شد. او در 3 فصلی که در رقابتهای لیگ قهرمانان حضور داشت، با دوران اوج رئال مادرید و بنفیکا روبرو شد و این دو تیم قهرمانی را در اروپا تجربه کردند تا دستان چارلز و یوونتوس از جام خالی بماند.
2) دیه‌گو آرماندو مارادونا
برای بازیکنی که دوران اوج خود را در فوتبال اروپا گذرانده و بسیاری لقب برترین بازیکن تاریخ را به او می‌دهند، نداشتن جام قهرمانی اروپا در ویترین افتخارات یک حسرت بزرگ محسوب می‌شود. او وقتی در بارسلونا بود، در تورنمنت اروپایی شرکت نکرد و وقتی یک تنه قهرمانی سری آ را برای ناپولی به ارمغان آورد. حضور مارادونا در جام اروپایی به دو مقطع محدود می‌شود، او ابتدا با ناپولی در فصل 88-1987 در دور نخست توسط رئال مادرید حذف شد و سپس در فصل 91-1990 در دور دوم رقابتها توسط اسپارتاک مسکو از دور رقابتها کنار رفت.
1) رونالدو
ستاره پیشین میلان، اینتر، بارسلونا و رئال مادرید بدون شک بهترین مهاجم دوره خود یا شاید هر دوره‌ای باشد. او در 3 کشور مختلف قهرمانی در لیگ را تجربه کرد، در دو فینال جام جهانی بازی کرد و هنوز رکورد بیشترین گل زده را در دیدارهای فینال تورنمنت‌های ملی در اختیار دارد. رونالدو برای 4 تیم از بهترین تیم‌های اروپایی بازی کرد اما هرگز لیگ قهرمانان را با آنها فتح نکرد. شاید بخت با او یار نبود و در زمان خوبی به این تیم‌ها اضافه نشد چرا که همه این چهار تیم (میلان، اینتر، بارسا و رئال) لیگ قهرمانان اروپا را فتح کردند اما زمانی که رونالدو در آن تیم حضور نداشت.
10) گابریل باتیستوتا
این ستاره آرژانتینی که لقب "باتی گل" را یدک می‌کشید، در رده باشگاهی با وجود عملکرد فوق‌العاده‌اش افتخارات بزرگی ندارد. او تنها با ریورپلاته قهرمانی لیگ آرژانتین و با رم قهرمان سری آ ایتالیا شده است. او رکورد فوقالعادهای در گلزنی دارد و در 516 بازی موفق شده 300 گل به ثمر برساند. باتیستوتا با رم در لیگ قهرمانان اروپا حضور داشت اما هرگز موفق نشد این جام را فتح کند.
9) روبرتو باجو
باجو را باید یکی از بدشانس‌ترین ستاره‌های تاریخ فوتبال در رده باشگاهی دانست. او تا یک قدمی فتح تورنمنت‌های بزرگی مانند جام جهانی و لیگ قهرمانان پیش رفت اما نتوانست عنوان قهرمانی آنها را کسب کند. البته او در سال 1993 قهرمانی جام یوفا و در سال 1995 قهرمانی سری آ را با یوونتوس کسب کرد. او در سال 1996 با میلان دومین قهرمانی خود در ایتالیا را جشن گرفت اما این ستاره دهه 90 بیشتر اوج فوتبال خود را در تیم‌های کوچکی مثل برشا و بولونیا پشت سر گذاشت و نمی‌توان از این تیم‌ها قهرمانی در اروپا را انتظار داشت.
8) رود فان نیستلروی
شاید هیچ یک از بازیکنان این فهرست 10 نفره بیشتر از فان نیستلروی با لیگ قهرمانان درگیر نبوده و در این تورنمنت بازی نکرده باشد. این ستاره هلندی در 73 بازی در لیگ قهرمانان 56 گل به ثمر رسانده و بعد از رائول و لیونل مسی در رده سوم برترین گلزنان رقابتهای اروپایی قرار دارد. او همچنین در بخش نسبت تعداد گل به بازی‌های انجام داده در لیگ قهرمانان، بعد از آلفردو دی استفانو و فرانس پوشکاش در رده سوم ایستاده است. این آمار شاید حسرت ستاره سابق منچستریونایتد و رئال مادرید را برای فتح نکردن لیگ قهرمانان بیشتر کند.
7) جیانلوئیجی بوفون
این سنگربان ملی پوش یوونتوس از آن دست بازیکنانی است که شاید بگویید "نه، او حتما قهرمانی اروپا را در کارنامه دارد" اما این طور نیست. بوفون وفتی یوونتوس در سال 1996 لیگ قهرمانان اروپا را فتح کرد، هنوز به این تیم نپیوسته بود و در آن زمان آنجلو پروتزی سنگربان این تیم بود. اما بوفون در فینال سال 2003 که یووه در ضربات پنالتی مغلوب میلان شد، سنگربان بیانکونری‌ها بود. بوفون قهرمانی جام جهانی را با ایتالیا در کارنامه دارد و با توجه به اینکه یووه بار دیگر به قدرت اول فوتبال این کشور تبدیل شده، این دروازهبان با تجربه هنوز زمان خوبی برای قهرمانی در اروپا دارد.
6) لاسلو کوبالا
بعد از لیونل مسی و یوهان کرویف، کوبالا بزرگترین بازیکن تاریخ باشگاه بارسلونا محسوب می‌شود. کوبالا در دوران اوج رئال مادرید و زمانی که آنها آلفردو دی استفانو، فرانس پوشکاش و فرانسیسکو جنتو را در اختیار داشتند، عضو بارسا بود. بارسا با کوبالا در سال 1961 تا آستانه قهرمانی در اوپا پیش رفت. بارسا در آن تورنمنت نخستین تیمی بود که رئال مادرید را شکست داد. بارسا در آن سال تا فینال رقابتها پیش رفت اما در دیدار پایانی با نتیجه 3 بر 2 مغلوب بنفیکا شد تا از رسیدن به جام قهرمانی بازبماند.
5) دنیس برکمپ
با وجود اینکه برکمپ در بین نسل طلایی دهه 90 آژاکس حضور داشت و با بازیکنانی مثل کلارنس سیدورف، پاتریک کلویفرت و ادگار داویدز هم تیمی بود اما هرگز لیگ قهرمانان اروپا را فتح نکرد. او دو بار این تورنمنت معتبر را از دست داد، ابتدا دو سال قبل اینکه آژاکس قهرمانی اروپا را در سال 1995 کسب کند، این تیم را ترک کرد و بعد از آن هم در سال 2006 که آخرین بازی او با پیراهن آرسنال بود. برکمپ در دیداری که آرسنال با نتیجه 2 بر یک مغلوب بارسا شد، روی نیمکت آرسنال حضور داشت اما مورد استفاده ونگر قرار نگرفت. ینس لمن در نیمه اول آن بازی اخراج شد و شاید اگر لمن اخراج نمی‌شد، برکمپ فرصت بازی پیدا می‌کرد و نتیجه را عوض می‌کرد و به بهترین نحو ممکن از فوتبال خداحافظی می‌کرد.
4) لوتار ماتئوس
لوتار ماتئوس هم یکی دیگر از بدشانس‌ترین بازیکنان این فهرست 10 نفره است. او که در سال 1990 قهرمانی جام جهانی را با آلمان تجربه کرد، 9 سال بعد در فینال معروف نیوکمپ مقابل منچستریونایتد تنها چند دقیقه با فتح لیگ قهرمانان اروپا فاصله داشت. بایرن تا دقیقه 1+90 با نتیجه یک بر صفر از منچستر پیش بود، ماتئوس در دقیقه 84 تعویض شد و جای خود را به تورستن فینک داد، اما تدی شرینگام و اوله گونا سولسشر در دقایق 1+90 و 3+90 برای یونایتد گل زدند تا بایرن جام قهرمانی را از دست بدهد. البته ماتئوس و بایرن در فینال 1987 هم تجربه‌ای مشابه داشتند و در حالی که یک بر صفر پیش بودند، در نهایت نتیجه را 2 بر یک به پورتو واگذار کردند و قهرمانی را از دست دادند.
3) جان چارلز
قبل از اینکه گرث بیل مشهور شود، جان چارلز بهترین بازیکنی بود که از ولز به دنیای فوتبال معرفی شد. او 153 گل در لیدز و یوونتوس به ثمر رسانده و نقش موثری در 3 عنوان قهرمانی یووه در رقابتهای سری آ داشت. این بازیکن با پشت سر گذاشتن بازیکنانی مثل میشل پلاتینی و عمر سیووری به عنوان بهترین بازیکن خارجی تاریخ باشگاه یوونتوس انتخاب شد. او در 3 فصلی که در رقابتهای لیگ قهرمانان حضور داشت، با دوران اوج رئال مادرید و بنفیکا روبرو شد و این دو تیم قهرمانی را در اروپا تجربه کردند تا دستان چارلز و یوونتوس از جام خالی بماند.
2) دیه‌گو آرماندو مارادونا
برای بازیکنی که دوران اوج خود را در فوتبال اروپا گذرانده و بسیاری لقب برترین بازیکن تاریخ را به او می‌دهند، نداشتن جام قهرمانی اروپا در ویترین افتخارات یک حسرت بزرگ محسوب می‌شود. او وقتی در بارسلونا بود، در تورنمنت اروپایی شرکت نکرد و وقتی یک تنه قهرمانی سری آ را برای ناپولی به ارمغان آورد. حضور مارادونا در جام اروپایی به دو مقطع محدود می‌شود، او ابتدا با ناپولی در فصل 88-1987 در دور نخست توسط رئال مادرید حذف شد و سپس در فصل 91-1990 در دور دوم رقابتها توسط اسپارتاک مسکو از دور رقابتها کنار رفت.
1) رونالدو
ستاره پیشین میلان، اینتر، بارسلونا و رئال مادرید بدون شک بهترین مهاجم دوره خود یا شاید هر دوره‌ای باشد. او در 3 کشور مختلف قهرمانی در لیگ را تجربه کرد، در دو فینال جام جهانی بازی کرد و هنوز رکورد بیشترین گل زده را در دیدارهای فینال تورنمنت‌های ملی در اختیار دارد. رونالدو برای 4 تیم از بهترین تیم‌های اروپایی بازی کرد اما هرگز لیگ قهرمانان را با آنها فتح نکرد. شاید بخت با او یار نبود و در زمان خوبی به این تیم‌ها اضافه نشد چرا که همه این چهار تیم (میلان، اینتر، بارسا و رئال) لیگ قهرمانان اروپا را فتح کردند اما زمانی که رونالدو در آن تیم حضور نداشت.
