بنزین و بازی‌های سیاسی و رسانه‌ای!

صف‌های طولانی در برابر پمپ‌های بنزین در روزهای آخر هفته گذشته نیز بازتابی از همین خبرها در سطح جامعه بوده است. مردمی که نگران و مضطرب از آغاز موج تازه‌ای از گرانی‌ها بر اثر افزایش قیمت بنزین خود را به پمپ بنزین رسانده‌اند تا مقداری هر چند اندک از بنزینی با قیمت قدیم را ذخیره‌سازی کنند!
در تحلیل آنچه در روزهای اخیر شاهدش بودیم می‌توان با رویکردی اقتصادی سخن گفت اما به نظر می‌آید وجه دیگری از اعلام خبر افزایش قیمت بنزین و سپس تکذیب آن به حوزه سیاسی و رسانه‌ای بازمی‌گردد. 
نبود اعتماد متقابل میان متن جامعه و ساختار قدرت، فضایی را ایجاد کرده است که دولتمردان برای اتخاذ و اعلام تصمیمات خود به بازی رسانه‌ای روی آورده‌اند. نقل خبر از منبع آگاه، انتشار گسترده آن در فضای مجازی، سکوت مسئولان و عدم تکذیب خبر در مرحله نخست، واکنش‌های مردمی در اعتراض به تصمیم، تکذیب واقعیت از سوی مسئولان در مرحله دوم و متهم ساختن رسانه‌ها؛ این چرخه‌ای است که در جریان بخش بزرگی از تصمیمات اقتصادی دولت در این سال‌ها شاهدش بوده‌ایم. در مسئله افزایش قیمت بنزین نیز همین الگو تکرار شده است. 
مسئولانی که این روزها از تکذیب افزایش قیمت و سهمیه‌بندی بنزین می‌گویند خود بهتر از هر فرد و رسانه‌ای با خبر هستند که تصمیمات در این باره در سطوح عالی  انجام شده و به زودی شاهد اجرایی شدن آن خواهیم بود اما به جای در پیش گرفتن رفتاری صادقانه و شفاف با مردم در پی تکرار بازی‌های روانی و رسانه‌ای همیشگی خود در مسئله افزایش قیمت بنزین هستند. 
واقعیت آن است که دولت به دلیل کاهش شدید درآمدها به دلیل تحریم نفتی به دنبال آن است که با افزایش قیمت بنزین و دیگر موارد این چنینی بخشی از این کاهش درآمد را جبران کند، در مخالفت و موافقت با چنین تصمیمی تحلیل‌های اقتصادی گوناگونی بیان شده است اما وجه سیاسی این موضوع و مشکل بزرگی که مشاهده می‌شود از آن جایی آغاز می‌شود که دولتی‌ها به جای بیان صادقانه و صریح این موضوع در سخنان خود علت تصمیم برای افزایش قیمت‌ها را صرفه‌جویی در مصرف انرژی، افزایش استفاده از حمل‌ونقل عمومی، مقابله با آلودگی هوا، جلوگیری از قاچاق و مانند آن اعلام می‌کنند. 
همین متوسل شدن به بازی‌های سیاسی و رسانه‌ای که ریشه در سوابق امنیتی مسئولان دولت دارد سبب آن می‌شود که حتی اگر روزی دولت به دنبال تصمیمی سخت در حوزه اقتصادی باشد نیز نتواند همراهی مردم را با خود داشته باشد. از همین رو به نظر می‌آید ضرورت دارد تا دولتمردان پیش از هر اقدامی ابتدا فکری به حال اعتماد از دست رفته میان خود و جامعه کنند که تا اعتماد نباشد هیچ امکانی برای تغییراتی این چنینی نخواهد بود.