تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۴/۰۵ ساعت ۱۲:۵۵
کد مطلب : ۲۲۰۲۲۲
سبقت قیمت مسکن از تورم در دو سال گذشته
66 سال انتظار برای خانه‌دار شدن در پایتخت!
گروه اقتصادی: براساس گزارش‌های مرکز آمار، روند افزایشی قیمت مسکن در دو سال اخیر بالاتر از تورم بوده و یک خانواده در تهران می‌تواند پس از 66 سال با شرط ثبات قیمت‌ها خانه‌ای 50 متری خریداری کند.
افزایش قیمت بالاتر از تورم
روند افزایشی قیمت مسکن در دو سال اخیر بالاتر از تورم بوده؛ براساس گزارش‌های مرکز آمار نرخ تورم در دوازده ماه منتهی به اسفند سال گذشته 34.8 درصد برآورد شده که البته میانگین قیمت هر متر مربع واحد مسکونی در فاصله بین اسفند 97 تا 98 حدود 41 درصد رشد داشته و از 11 میلیون تومان در اسفند 97 به 15 میلیون و 568 هزار تومان در اسفند 98 رسید. هرچند در فاصله بین اسفند 96 تا 97 نیز متوسط قیمت هر متر مربع واحد مسکونی با جهشی 95.4 درصدی از 5 میلیون و 628 هزار تومان به 11 میلیون تومان رسید.با تکیه بر این آمارها، رشد بیشتر قیمت هر متر مربع واحد مسکونی بیشتر از تورم رسمی، به اثبات می‌رسد. هر چند افزایش قیمت مسکن بیش از تورم، علت‌های گوناگونی دارد اما مهم‌ترین بعد آن تاثیر نرخ ارز بر تمام بازارهاست.
برنامه مسوولان: خانه نخرید ارزان می‌شود!
تجربه سایر بازارها مانند ارز و طلا در کشور ثابت کرده که نسخه‌های همیشگی مسوولان برای کنترل قیمت‌ها یا «وعده» است یا «نخریدن به امید ارزان شدن». هر چند عدم کارکرد نسخه دوم بارها در بازارها ثابت شده با این حال باز هم تجویز می‌شود.اواسط خرداد سال جاری محمد اسلامی، وزیر راه و شهرسازی در واکنش به افزایش شدید قیمت‌های مسکن ضمن بازگو کردن مجدد نسخه منسوخ‌شده قدیمی گفت: «بازار مسکن هم همانند سایر کالاها از بازار ارز تاثیر می‌گیرد و این خود مردم هستند که باید مانع افزایش و ایجاد حباب قیمتی شوند، بهترین راهکار برای ترکیدن حباب‌های قیمتی در بازار مسکن و کاهش قیمت خریداری نکردن مردم است.»اما وضعیت بازار مسکن پیچیده‌تر از آنی است که بشود با نخریدن به ثبات رساندش. تحریم‌ها و قیمت ارز که هر روز در «آستانه قیمت جدیدی» است و «قله‌های بیشتری» را فتح می‌کند، بیشترین تاثیر را بر بازار مسکن گذاشته است. گزارش‌های مرکز آمار نشان می‌دهد درصد تغییر شاخص قیمت نهاده‌های ساختمان‌های مسکونی شهر تهران در زمستان 96 و با آغاز جهش‌های ارزی نسبت به پاییز 16.4 درصد رشد داشته که در زمستان 97 نسبت به پاییز همان سال رشدی 60 درصدی داشته است. طی همین دوره نرخ ارز از 4490 تومان در اسفند 96 به 13100 تومان در اسفند 97 و در نهایت به 19 هزار و 302 تومان در اسفند سال گذشته رسید. از سوی دیگر در مدت دو سال نرخ تورم از 9.6 درصد در پایان اسفند 96 به 34.8 درصد در اسفند 98 رسیده است. به نظر می‌رسد افزایش 330 درصدی قیمت ارز طی دو سال و به ثبات نرسیدن نرخ ارز با وجود اهتمام بانک مرکزی به مداخله در این بازار، بیشتر از مسائل تحریمی و البته تورم بر نوسانات قیمتی تاثیر دارد.
66 سال انتظار برای خانه‌دار شدن در پایتخت!
چندی پیش مرکز آمار گزارشی از میزان دخل و خرج متوسط یک خانوار شهری و روستایی منتشر کرد. در این گزارش نشان داده شده که یک خانوار شهری به صورت متوسط در سال گذشته 47.7 میلیون تومان هزینه و در مقابل 54.1 میلیون تومان درآمد داشته است.با توسل به آمارهای وزارت راه و شهرسازی و در نظر گرفتن ارزان‌ترین خانه در منطقه 15 به میزان 7 میلیون و 916 هزار تومان و امکان پس‌انداز حدود شش میلیونی در سال، یک خانواده شهری می‌تواند پس از 66 سال با شرط ثبات قیمت‌ها خانه‌ای 50 متری در این منطقه خریداری کند.اما اگر این خانوار طبق استانداردهای جهانی یک سوم درآمد سالانه‌اش را کنار بگذارد در این صورت 25 سال برای خرید همان خانه زمان لازم دارد. افزایش مدت زمان خانه‌دار شدن طی یک دهه اخیر در حالی است که براساس برخی تخمین‌های ارایه‌شده در سال 93، زمان لازم برای خانه‌دار شدن خانوارهای حاضر در دهک‌های ششم و هفتم یا همان طبقه متوسط در سال 84 به ترتیب 8 و 7 سال بود که در سال 92 به 11 و 10 سال رسید.
افزایش قیمت بالاتر از تورم
روند افزایشی قیمت مسکن در دو سال اخیر بالاتر از تورم بوده؛ براساس گزارش‌های مرکز آمار نرخ تورم در دوازده ماه منتهی به اسفند سال گذشته 34.8 درصد برآورد شده که البته میانگین قیمت هر متر مربع واحد مسکونی در فاصله بین اسفند 97 تا 98 حدود 41 درصد رشد داشته و از 11 میلیون تومان در اسفند 97 به 15 میلیون و 568 هزار تومان در اسفند 98 رسید. هرچند در فاصله بین اسفند 96 تا 97 نیز متوسط قیمت هر متر مربع واحد مسکونی با جهشی 95.4 درصدی از 5 میلیون و 628 هزار تومان به 11 میلیون تومان رسید.با تکیه بر این آمارها، رشد بیشتر قیمت هر متر مربع واحد مسکونی بیشتر از تورم رسمی، به اثبات می‌رسد. هر چند افزایش قیمت مسکن بیش از تورم، علت‌های گوناگونی دارد اما مهم‌ترین بعد آن تاثیر نرخ ارز بر تمام بازارهاست.
برنامه مسوولان: خانه نخرید ارزان می‌شود!
تجربه سایر بازارها مانند ارز و طلا در کشور ثابت کرده که نسخه‌های همیشگی مسوولان برای کنترل قیمت‌ها یا «وعده» است یا «نخریدن به امید ارزان شدن». هر چند عدم کارکرد نسخه دوم بارها در بازارها ثابت شده با این حال باز هم تجویز می‌شود.اواسط خرداد سال جاری محمد اسلامی، وزیر راه و شهرسازی در واکنش به افزایش شدید قیمت‌های مسکن ضمن بازگو کردن مجدد نسخه منسوخ‌شده قدیمی گفت: «بازار مسکن هم همانند سایر کالاها از بازار ارز تاثیر می‌گیرد و این خود مردم هستند که باید مانع افزایش و ایجاد حباب قیمتی شوند، بهترین راهکار برای ترکیدن حباب‌های قیمتی در بازار مسکن و کاهش قیمت خریداری نکردن مردم است.»اما وضعیت بازار مسکن پیچیده‌تر از آنی است که بشود با نخریدن به ثبات رساندش. تحریم‌ها و قیمت ارز که هر روز در «آستانه قیمت جدیدی» است و «قله‌های بیشتری» را فتح می‌کند، بیشترین تاثیر را بر بازار مسکن گذاشته است. گزارش‌های مرکز آمار نشان می‌دهد درصد تغییر شاخص قیمت نهاده‌های ساختمان‌های مسکونی شهر تهران در زمستان 96 و با آغاز جهش‌های ارزی نسبت به پاییز 16.4 درصد رشد داشته که در زمستان 97 نسبت به پاییز همان سال رشدی 60 درصدی داشته است. طی همین دوره نرخ ارز از 4490 تومان در اسفند 96 به 13100 تومان در اسفند 97 و در نهایت به 19 هزار و 302 تومان در اسفند سال گذشته رسید. از سوی دیگر در مدت دو سال نرخ تورم از 9.6 درصد در پایان اسفند 96 به 34.8 درصد در اسفند 98 رسیده است. به نظر می‌رسد افزایش 330 درصدی قیمت ارز طی دو سال و به ثبات نرسیدن نرخ ارز با وجود اهتمام بانک مرکزی به مداخله در این بازار، بیشتر از مسائل تحریمی و البته تورم بر نوسانات قیمتی تاثیر دارد.
66 سال انتظار برای خانه‌دار شدن در پایتخت!
چندی پیش مرکز آمار گزارشی از میزان دخل و خرج متوسط یک خانوار شهری و روستایی منتشر کرد. در این گزارش نشان داده شده که یک خانوار شهری به صورت متوسط در سال گذشته 47.7 میلیون تومان هزینه و در مقابل 54.1 میلیون تومان درآمد داشته است.با توسل به آمارهای وزارت راه و شهرسازی و در نظر گرفتن ارزان‌ترین خانه در منطقه 15 به میزان 7 میلیون و 916 هزار تومان و امکان پس‌انداز حدود شش میلیونی در سال، یک خانواده شهری می‌تواند پس از 66 سال با شرط ثبات قیمت‌ها خانه‌ای 50 متری در این منطقه خریداری کند.اما اگر این خانوار طبق استانداردهای جهانی یک سوم درآمد سالانه‌اش را کنار بگذارد در این صورت 25 سال برای خرید همان خانه زمان لازم دارد. افزایش مدت زمان خانه‌دار شدن طی یک دهه اخیر در حالی است که براساس برخی تخمین‌های ارایه‌شده در سال 93، زمان لازم برای خانه‌دار شدن خانوارهای حاضر در دهک‌های ششم و هفتم یا همان طبقه متوسط در سال 84 به ترتیب 8 و 7 سال بود که در سال 92 به 11 و 10 سال رسید.
مرجع : روزنامه اعتماد
