تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۵/۰۶ ساعت ۱۳:۵۱
کد مطلب : ۲۲۴۸۸۴
این روزها حال پرده نقره‌ای اصلا خوب نیست
گروه فرهنگی: روزنامه «فرهیختگان» در گزارشی به حال و روز بد سینمای ایران پرداخته است که بخش‌های مهم آن در ادامه می‌آید.این روزها با هر فرد مرتبط با سینما که صحبت می‌کنیم، از شرایطی وحشتناک سخن می‌گوید. نخ‌تسبیح سخنان تمام آنها هم این است که سینما بدون متولی به‌حال خودش رها شده و نه دولت حواسش به سینماست، نه وزارت ارشاد و نه سازمان سینمایی. بخش خصوصی هم تا جایی می‌تواند متحمل خسارات و تعهدات خود باشد و اینچنین می‌شود که اوضاع برای سینمادارها و سینماگران، از زنگ خطر عبور کرده و به آژیر بنفش رسیده است.سینمادارها دست به تعدیل‌های گسترده زده‌اند و مشاغل مرتبط با سینما هم، چون دست کمکی را پشت سر خود نمی‌بینند، بدترین شرایط عمر خود را سپری می‌کنند. پردیس‌های بزرگ، باوجود ابتکارهایی در اکران چند فیلم خارجی، بیش از نیمی از سالن‌های خود را تعطیل کرده‌اند و نمایش فیلم‌ها تنها در یک‌طبقه از آن پردیس‌ها انجام می‌شود؛ همان دوفیلمی که این‌روزها روی پرده هستند (زن‌ها فرشته‌اند2 و خوب، بد، جلف2) نیز روی‌هم کمتر از 15سانس نمایش دارند و تمام اینها یعنی «فاجعه».یکی از تهیه‌کنندگان مطرح سینما که نخواست نامش گفته شود، در گفت‌وگو با «فرهیختگان» گفت: «این روزها وضع معیشتی اهالی سینما به اندازه‌ای بغرنج شده که تقریبا روزی نیست که با درخواست پول دستی مواجه نباشم. از 200، 300 هزار تومان تا یک‌میلیون تومان!»
یکی از چهره‌های شناخته‌شده سینمادار به «فرهیختگان» گفت: «خیلی‌ها از ما انتظار دارند که چون پردیس هستیم، حالا حالاها می‌توانیم از پس مخارج پرسنل خود برآییم، درحالی‌که ما از ابتدای امسال، صورت‌مان را با سیلی سرخ نگه داشته‌ایم و اگر شرایط به همین منوال پیش برود و کسی برای دست‌گیری از ما نیاید، ما هم مجبور به تعدیل نیرو خواهیم بود.»وی اذعان کرد: «درحال حاضر، قیمت تمام‌شده یک پردیس 10سالنه، چیزی حدود 40 تا 50 میلیارد تومان است. حال آنکه معدل کارآفرینی برای هر پرده سینما، سه نفر است؛ یعنی یک پردیس 10سالنه، به‌طور متوسط برای 30 نفر ایجاد اشتغال می‌کند. چطور تلویزیون برای کسی که 10 نفر را در یک سوله ابتدایی مشغول به‌کار کرده، برنامه ویژه پخش می‌کند، اما برای سینما که چندصد برابر این تعداد آدم را در پردیس‌ها و سینماها مشغول به‌کار کرده و حالا موقعیت شغلی آنها در خطر است، فکری نمی‌کند؟»یکی دیگر از تهیه‌کنندگان مطرح سینما که نخواست نامش رسانه‌ای شود، در گفت‌وگو با «فرهیختگان» اعلام کرد: « شما ببینید در روزهای کرونایی، جریان مدیریتی سینما نتوانست آن‌قدر رایزنی داشته باشد که برای یک فیلم نظیر «خروج»، یک تیزر درست کند یا همین «شنای پروانه» که در جشنواره بود و آن همه جایزه برد. نه توانستند برای فیلم خودشان تیزر درست کنند و نه برای فیلمی که به‌لحاظ آرمان و نگاه، در طبقه‌بندی آنها قرار ندارد. بعد تلویزیون ما از صبح تا شب تبلیغ سس و ماست می‌کند، اما سهم سینما و همین چند فیلمی که الان روی پرده است در این فرآیند تا چه اندازه است؟»
همان‌گونه که مطالعه فرمودید، حال هیچ‌یک از پایه‌های سینما خوب نیست؛ نه تهیه‌کننده، نه عوامل فیلم‌ها، نه سینمادارها و کسانی که در سینماها کار می‌کنند و نه کسانی که در تشکل‌ها و اصناف سینمایی عضو هستند. چشم تمام اینها به اقدامات دولت است، با آنکه می‌دانند دولت هم این روزها حال‌وروز خوشی ندارد و با انواع و اقسام تحریم‌ها و عدم واردات و نقدینگی به کشور مواجه است.حال که دولت، در شکلی ناخواسته نمی‌تواند پاسخگوی حجم عظیمی از درخواست‌ها باشد، خیلی عجیب است که چرا مدیران سینمایی دربرابر بخشی از پیشنهادهایی که قابلیت اجرایی دارند، گارد منفعلانه‌ای گرفته‌اند! همین چندوقت پیش بود که وزیر محترم ارشاد در توئیتی، خواستار رسیدگی به حدود 10 هزار پرونده تسهیلاتی اهالی فرهنگ و هنر شد! اما سوال اینجاست که آیا با توئیت زدن و درخواست از مجاری مجازی، می‌توان به آنچه خواست حقیقی و حداقلی سینماگران و هنرمندان دیگر شاخه‌هاست، رسید و رضایت ابتدایی و سطحی آنها را فراهم کرد؟ یادمان باشد کرونا تا یک‌سال دیگر میهمان مردم ماست، برای پاییز و زمستان و بهار آتی چه برنامه‌ای باید برای خانواده نه‌چندان بزرگ سینما درپیش گرفت؟
یکی از چهره‌های شناخته‌شده سینمادار به «فرهیختگان» گفت: «خیلی‌ها از ما انتظار دارند که چون پردیس هستیم، حالا حالاها می‌توانیم از پس مخارج پرسنل خود برآییم، درحالی‌که ما از ابتدای امسال، صورت‌مان را با سیلی سرخ نگه داشته‌ایم و اگر شرایط به همین منوال پیش برود و کسی برای دست‌گیری از ما نیاید، ما هم مجبور به تعدیل نیرو خواهیم بود.»وی اذعان کرد: «درحال حاضر، قیمت تمام‌شده یک پردیس 10سالنه، چیزی حدود 40 تا 50 میلیارد تومان است. حال آنکه معدل کارآفرینی برای هر پرده سینما، سه نفر است؛ یعنی یک پردیس 10سالنه، به‌طور متوسط برای 30 نفر ایجاد اشتغال می‌کند. چطور تلویزیون برای کسی که 10 نفر را در یک سوله ابتدایی مشغول به‌کار کرده، برنامه ویژه پخش می‌کند، اما برای سینما که چندصد برابر این تعداد آدم را در پردیس‌ها و سینماها مشغول به‌کار کرده و حالا موقعیت شغلی آنها در خطر است، فکری نمی‌کند؟»یکی دیگر از تهیه‌کنندگان مطرح سینما که نخواست نامش رسانه‌ای شود، در گفت‌وگو با «فرهیختگان» اعلام کرد: « شما ببینید در روزهای کرونایی، جریان مدیریتی سینما نتوانست آن‌قدر رایزنی داشته باشد که برای یک فیلم نظیر «خروج»، یک تیزر درست کند یا همین «شنای پروانه» که در جشنواره بود و آن همه جایزه برد. نه توانستند برای فیلم خودشان تیزر درست کنند و نه برای فیلمی که به‌لحاظ آرمان و نگاه، در طبقه‌بندی آنها قرار ندارد. بعد تلویزیون ما از صبح تا شب تبلیغ سس و ماست می‌کند، اما سهم سینما و همین چند فیلمی که الان روی پرده است در این فرآیند تا چه اندازه است؟»
همان‌گونه که مطالعه فرمودید، حال هیچ‌یک از پایه‌های سینما خوب نیست؛ نه تهیه‌کننده، نه عوامل فیلم‌ها، نه سینمادارها و کسانی که در سینماها کار می‌کنند و نه کسانی که در تشکل‌ها و اصناف سینمایی عضو هستند. چشم تمام اینها به اقدامات دولت است، با آنکه می‌دانند دولت هم این روزها حال‌وروز خوشی ندارد و با انواع و اقسام تحریم‌ها و عدم واردات و نقدینگی به کشور مواجه است.حال که دولت، در شکلی ناخواسته نمی‌تواند پاسخگوی حجم عظیمی از درخواست‌ها باشد، خیلی عجیب است که چرا مدیران سینمایی دربرابر بخشی از پیشنهادهایی که قابلیت اجرایی دارند، گارد منفعلانه‌ای گرفته‌اند! همین چندوقت پیش بود که وزیر محترم ارشاد در توئیتی، خواستار رسیدگی به حدود 10 هزار پرونده تسهیلاتی اهالی فرهنگ و هنر شد! اما سوال اینجاست که آیا با توئیت زدن و درخواست از مجاری مجازی، می‌توان به آنچه خواست حقیقی و حداقلی سینماگران و هنرمندان دیگر شاخه‌هاست، رسید و رضایت ابتدایی و سطحی آنها را فراهم کرد؟ یادمان باشد کرونا تا یک‌سال دیگر میهمان مردم ماست، برای پاییز و زمستان و بهار آتی چه برنامه‌ای باید برای خانواده نه‌چندان بزرگ سینما درپیش گرفت؟
