۱۰ کشور عاری از کرونا در جهان

گروه بین الملل: هتل پالائو در سال ۱۹۸۲ افتتاح شد، پیش از دوران گردشگری انبوه. از آن زمان پالائو، این کشور بسیار کوچک اقیانوس آرام نوعی رونق را تجربه کرده است. سال پیش (میلادی) نود هزار گردشگر به پالائو رفتند، پنج برابر جمعیت خودش. به گفته صندوق بین‌المللی پول، در سال ۲۰۱۷ گردشگری 40 درصد تولید ناخالص داخلی پالائو را تشکیل می‌داده است. اما این مربوط به دروان پیشاکرونا است.
مرزهای پالائو تقریبا از شش ماه پیش بسته است. پالائو یکی از 10 کشوری است که هنوز ابتلا به کرونا در آن دیده نشده است (فقط کشورهای عضو سازمان ملل در نظر گرفته شده‌اند، به جز کره شمالی و ترکمنستان).
اما کرونا بدون اینکه حتی یک نفر را در پالائو مبتلا کرده باشد، کشور را ویران کرده است.هتل پالائو نزدیک به شش ماه است که تعطیل است و به این هتل هم محدود نمی‌شود. رستوران‌ها خالی، مغازه‌های فروش یادگاری بسته و تنها مشتریان هتل شهروندانی هستند که از خارج برگشته‌اند و باید خود را قرنطینه کنند.برایان لی مدیر و یکی از مالکان هتل پالائو می‌گوید: "اقیانوس اینجا از هر جای دیگری در دنیا زیباتر است."
این اقیانوس به رنگ آبی آسمان، هتل برایان را شلوغ نگه می‌داشت. پیش از کرونا، هفتاد تا هشتاد درصد اتاق‌های این هتل ۵۴ اتاقی، پر بودند. اما مرزها که بسته شدند، دیگر چیزی نبود که جای مسافران را پر کند:
"این کشوری بسیار کوچک است، مردم محلی در هتل اقامت نمی‌کنند."برای برایان حدود بیست نفر کار می‌کنند و او همه را نگه داشته البته ساعت کارشان کاهش یافته است: "سعی می‌کنم برایشان کار دست و پا کنم، تعمیر، بازسازی و از این قبیل."اما هتل‌های خالی را نمی‌شود تا ابد تعمیر یا بازسازی کرد: "شش ماه دیگر هم می‌توانم دوام بیاورم اما بعد باید تعطیل کنم."برایان از دولت شکایتی ندارد، دولت به شهروندان کمک مالی کرده و از همه مهم‌تر جلوی ورود ویروس را گرفته است:"به نظر من کارشان را خوب انجام دادند".اما اگر قرار است اولین هتل پالائو نجات پیدا کند، چیزی باید زود تغییر کند.رئیس جمهور اخیرا اعلام کرد که از چند روز دیگر سفرهای هوایی "ضروری" از سر گرفته می‌شوند و شایعه‌ای هم هست که ممکن است یک کریدور هوایی با تایوان برقرار شود تا گردشگران بتوانند به پالائو بروند.برایان بی‌صبرانه منتظر است: "فکر می‌کنم باید بازگشایی کنند، مثلا اجازه سفر به نیوزیلند و کشورهایی مثل آن را بدهند. در غیر این صورت کسی اینجا باقی نمی‌ماند."چهار هزار کیلومتر آن سوتر، در همین اقیانوس پهناور آرام، جزایر مارشال قرار دارند که از کرونا عاری مانده‌اند. اما مثل پالائو، نداشتن مبتلا به این معنی نیست که از کرونا در امان مانده‌اند.هتل رابرت ریمرس بر یک باریکه خشکی در ماجورو -پایتخت و خوست اصلی جزایر مارشال- قرار دارد. خوست یا آتول آب‌سنگ‌های مرجانی حلقوی در اقیانوس هستند که کولاب (مردابی کم عمق) را احاطه می‌کنند. پیش از کرونا ۷۵ تا ۸۸ درصد اتاق‌های هتل پر و مهمانان اغلب از کشورهای آسیایی یا از "خاک اصلی"، یعنی آمریکا بودند.از نزدیک به شش ماه پیش که مرزها بسته شده سه تا پنج درصد اتاق‌ها پر بوده است. سوفیا فالر که برای این هتل کار می‌کند می‌گوید: "چند نفری از جزیره‌های اطراف می‌آیند اما نه زیاد."برآورد شده کرونا باعث بیکار شدن هفتصد نفر در کل کشور می‌شود که بزرگترین افت اقتصادی از ۱۹۹۷ است. از این هفتصد شغل، ۲۵۸ شغل در رستوران و هتل بوده است.
برای جزایر مارشال که مثل پالائو به گردشگری وابسته نیستند تاثیر بستن مرزها فراتر گردشگری است. مشکل بزرگ‌تر صنعت ماهی‌گیری است. برای عاری ماندن از کرونا، قایق‌هایی که از کشورهایی می‌آیند که کرونا وجود دارد، از ورود به بندرها منع شده‌اند. کشتی‌های دیگر مثل نفتکش‌ها و کشتی‌های باری باید پیش از ورود به بندر ۱۴ روز را در دریا بگذرانند. دیگر مجوز صید فروش نمی‌رود پروازهای باری هم کم شده‌اند.تاثیرش واضح است. جزایر مارشال متخصص ماهی‌های آکوآریومی‌اند، محبوب‌ترین‌شان فرشته ماهی شعله، اما بنا به یکی از گزارش‌های آمریکا، صادرات این ماهی‌ها نصف شده است. صید ماهی تن ساشیمی هم که نیاز به حمایت ساحلی دارد همان قدر کمتر شده است. بقیه صنعت صید هم انتظار می‌رود امسال سی درصد کوچکتر شود.به عبارت دیگر جلوی کرونا را می توانید بگیرید اما نمی‌توانید بر آن غلبه کنید. از این راه نشد از راهی دیگر شما را پا در می‌آورد.بستن مرزها کشورهایی را که عاری از کرونا مانده‌اند فقیرتر کرده است اما همه هم خواهان بازگشایی نیستند.دکتر لن تاری‌وندا مدیر بهداشت همگانی جزایر وانوآتو است که سیصد هزار نفر جمعیت دارد. او در پورت ویلا پایتخت کار می‌کند اما اهل جزیره اَمبی است، جزیره‌ای با ده هزار نفر جمعیت در ۲۷۰ کیلومتری شمال پایتخت:"اگر با مردم امبی حرف بزنید اکثرشان می‌گویند مرزها تا حد ممکن بسته نگه دارید. آنها می‌گویند ما این بیماری را نمی‌خواهیم، سرنوشتی شوم برایمان می‌آورد."دکتر تاری‌وندا می‌گوید حدود هشتاد درصد مردم وانوآتو در شهر زندگی نمی‌کنند و خارج از چرخه "رسمی اقتصاد" هستند.