روابط اجتماعی و ورزش، عوامل طول عمر

بنابر نتایج تجزیه و تحلیل چندین مطالعه که در سال 2010 منتشر شده بودند، انزوای اجتماعی اثری دو برابر قوی تر از خطر مرگ به واسطه چاقی دارد. مطالعه اخیر که روی گروهی 20 هزار نفری انجام شده، عوارض نامطلوب ناشی از احساس تنهایی شامل مشکلات خواب، فشار خون بالا، سیستم ایمنی ضعیف و افسردگی را نمایان کرده است. بازنشستگی و زندگی در مکانی فوق العاده خوب، اما در میان افرادی غریبه اگر به معنای قطع ارتباط با افرادی باشد که برای شما مهم هستند، لزوما شرایط مناسبی محسوب نمی شود.

تنهایی اغلب با سبک زندگی کم تحرک و یا بی تحرک همراه بوده که به طور قابل توجهی می تواند شرایط سلامت فرد را تحت تاثیر قرار دهد. فعالیت های بدنی ساده مانند پیاده روی منظم با سرعتی مناسب نه تنها می تواند خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی و آلزایمر را تا 50 درصد کاهش دهد، بلکه بر روند عادی پیری مغز فرد مسن نیز تاثیرگذار بوده و آن را کند می کند.با افزایش سن، افول مغز آغاز می شود. با این وجود، فعالیت های بدنی به بهبود عملکرد کلی و به طور ویژه افزایش حجم هیپوکامپ به میزان 2 درصد منجر می شود. این افزایش حجم، پیری مغز را یک تا دو سال به تاخیر انداخته و ظرفیت های ذهنی را ارتقا می دهد. به گفته "کرک اریکسون" از دانشگاه پیتزبورگ، مطالعه اخیر نشان می دهد که مغز در اواخر بزرگسالی همچنان قابل اصلاح باقی می ماند.

اگرچه با افزایش سن، مغز تحلیل رفته و این امری اجتناب ناپذیر به نظر می رسد، اما ورزش منظم روشی فوق العاده برای استفاده از ظرفیت طبیعی شکل پذیری مغز و مقابله با این شرایط محسوب می شود. افزون بر این، انجام ورزش های سنگین ضروری نبوده و روند متعادل آن نیز نتیجه لازم را به همراه خواهد داشت. اگرچه باید مطالعات بیشتری در این زمینه صورت بگیرد تا میزان دقیق ورزش برای دانشمندان مشخص شود، اما فعالیت بدنی یکی از امیدوارکننده ترین روش ها به منظور تاثیر مثبت بر سلامت مغز در بزرگسالی محسوب می شود.