گروه مقالات: پایان مذاکرات هسته ای مابین ایران و 1+5 آغاز دورانی جدید در عرصه روابط خارجی کشور است. هفت کشور بزرگ متعهد به اجرای برجام شده و دنیا امن تر از گذشته بنظر مي‌رسد. البته راهی نسبتا ناهموار در اجرای برجام وجود دارد که با اراده طرفین قابلیت اجرا خواهد داشت. اروپا از چنین توافقی شادمان است و وزرای خارجه اروپایی یک به یک به تهران مي‌آیند و دستان مقامات ایرانی را به گرمی مي‌فشارند.
همان طور که ظریف و موگرینی گفته اند روابط ایران با اروپا باید در سطوح بالای سیاسی برقرار شود و جمهوری اسلامی ایران روابط سیاسی و اقتصادی خود با اتحادیه اروپایی را بر اساس منافع ملی پی ریزی و مستحکم کرده تا سیاستگذاران و تاجران اروپایی جدا از ایالات متحده، به ایران بیاندیشند. شرکت‌هاي بزرگ ایرانی (که ای کاش خصوصی بودند) باید از این فرصت پیش آمده نهایت بهره برداری را ببرند و با انتقال تکنولوژی بهره وری نیروی کار خود را افزایش دهند. البته متاسفانه بعلت ساختار معیوب اقتصاد ایران و دولتی یا شبه دولتی بودن این شرکت‌ها همیشه این روند تبدیل به یکسری مونتاژکاری و وابستگی در واردات مواد اولیه شده است. و اما دلواپسان... این بار به فابیوس پیله کردند. مي‌خواهند به هر بهانه کذایی جو سیاسی کشور را متشنج و اعصاب ملت را با هرج و مرج و با شعار خرد کنند. حقا درد منافع ملی ندارند چرا که از صاحب منصبان دولت‌هاي پاکدست نهم و دهم و از حامیان بی چون و چرای آن بوده‌اند. هشت سال، راه را بر نقد و نقادی بستند و حالا فیل‌شان یاد آزادی بیان و تضارب آراء! کرده است. در برابر هر اقدام نادرست احمدی‌نژاد سکوت و حتی در مواردی تمجید کرده‌اند اما امروز طبل مخالفت با هر اقدام درست دولت را، جانانه مي‌کوبند.
اگر قرار باشد مواردی را که این "دلواپسان زخمی از رای ملت" در طی دو سال اخیر بهانه ای برای بر هم زدن آرامش فضای عمومی کشور کرده‌اند را بشماریم، مثنوی هفتاد منی خواهد شد که حوصله مولوی را هم سر خواهد برد چه رسد به ما! چگونه ممکن است اقلیتی محض، صدایی چنین رسا و فراگیر داشته باشد و اکثریتی مطلق در پی رسانه و بلندگو برای بیان نظرات خود بگردد.
وزیر خارجه فرانسه به تهران مي‌آید و این دلواپسان از یک هفته قبل دست بکار مي‌شوند. مي‌گویند خون‌هاي آلوده که البته فابیوس از این اتهام به دلیل ناکافی بودن مستندات دخالت او در این پرونده، تبرئه شده است اما دولت فرانسه به تمامی کشورهایی که این فراورده‌هاي خونی آلوده به آنجا ارسال شده از جمله آلمان، ایتالیا، عراق و آرژانتین غرامت پرداخت کرده است به غیر از ایران، که این عدم دریافت غرامت هم در دوره احمدی‌نژاد اتفاق افتاده که امیدواریم در دولت یازدهم ستانده شود.
حال چرا این دلواپسان صحبت از دریافت غرامت نمی کنند و علی‌الدوام بر طبل دشمنی و تیرگی روابط مي‌کوبند؟ چرا در شعارهایشان همه جور شعار بی‌ربطی به چشم مي‌آید به غیر از دریافت غرامت از دولت فرانسه؟ پاسخ روشن است! اینها از بهبود روابط جمهوری اسلامی ایران با غرب دلخور و عصبانی اند و فابیوس هم بهانه ای بیش نبود. مع الاسف منافع حزبی، سیاسی و اقتصادی دلواپسان در انزوای جمهوری اسلامی ایران و حیات شان در عرصه سیاسی کشور، در هیاهو است. فابیوس هم آمد و رفت اما این دلواپسی‌ها منطقا تمامی نخواهد داشت.
دریافت لینک صفحه با کد QR