صادق صدرایی
«شهردار تهران استعفا داد»؛ خبری که در چند روز اخیر در فضای سیاسی و رسانه ای کشور بازتاب فراوانی داشته است. برخی به دنبال شهردار جدید هستند و گروهی در پی اصرار به محمدعلی نجفی که در «بهشت» بماند! اما به نظر می آید که مسئله اساسی جای دیگری است و معضل بزرگ آن است که برخی مسئولان، جایگاه مسئولیت را شوخی گرفته اند و تصور می کنند که می شود به همین سادگی و به بهانه بیماری کناره گیری کرد.
واقعیت آن است که هر کس که اندکی هم از مسائل سیاسی باخبر باشد می تواند به سادگی به این نکته پی ببرد که «شهردار تهران به دلیل بیماری استعفا داد» یک شوخی است و به سادگی می توان دریافت که علت استعفا نه بیماری بلکه جبر و فشاری است که ظاهرا از تحمل آقای شهردار فراتر رفته است. درباره آنکه منشاء این فشار کجاست روایت های گوناگونی مطرح شده است. برخی رقابت های درون جریان اصلاحات را دلیل حذف نجفی می دانند و معتقدند همان دعوای قدیمی حزب کارگزاران و احزاب اصلاح طلب عرصه را بر شهردار تهران تنگ کرده است. گروهی از نقش رییس شورای شهر تهران برای کنار زدن نجفی از شهرداری پایتخت و جایگزینی خود به جای او خبر می دهند. و روایت دیگر از این استعفای پر ماجرا که پر تکرارتر از سایر روایات از استعفای نجفی است به موضوع فساد بازمی گردد.
آنان که این روایت اخیر را مطرح می کنند بر این اعتقادند که شهردار تهران در ادامه بررسی پرونده های تخلفات به جای مانده از شهردار سابق به خطوط قرمز برخی اصحاب قدرت نزدیک شده است در نتیجه با برخی پرونده سازی های خاص مالی و اخلاقی عرصه را بر محمدعلی نجفی تنگ کرده اند تا او عطای کار در شهرداری تهران را به لقایش ببخشد. آنان که به چنین روایتی باور دارند حاشیه سازی در مراسم روز زن در برج میلاد را لایه ای ظاهری از پروژه ای چندین ماهه برای کنار زدن شهردار تهران می دانند.
اینکه کدام یک از این موارد را به عنوان پشت پرده اصلی استعفای آقای شهردار به حساب بیاوریم نیاز به زمان و اطلاعاتی بیشتر دارد اما از این واقعیت گریزی نیست که دلیل استعفا هر کدام از این ها و یا ترکیبی از این سه هم باشد توجیه مناسبی برای پذیرش این اقدام محمدعلی نجفی نخواهد بود. مردم تهران و چند کلان شهر دیگر با حضور در انتخابات96 و تغییر صد در صدی ترکیب شورای شهر و رای به فهرست اصلاح طلبان خواسته و مطالبه صریح خود را از مدیران شهری اعلام کرده اند؛ آنان پایان مدیریت جریان اصولگرا بر اداره شهر را خواستار شدند و با رای خود به اصلاحات و تغییر در وضعیت مدیریت شهری تاکید کردند.
با نگاهی به عملکرد شهردار تهران نیز می توان به این نتیجه رسید که حداقل در موضوع مقابله با فساد در شهرداری تهران این صدا به خوبی شنیده شده بود اما حالا و با کنار رفتن شهردار تهران به دلیل فشارها این پرسش در ذهن مردم شکل گرفته است که آن شعارهای مقابله با فساد واقعی بود یا این واهمه و کنار کشیدن؟! به نظر می آید که نمی توان با طنّازی هایی مثل این که «شهردار بیمار است» پاسخی به این پرسش داد و لازم است آقای نجفی پیش از خروج از «بهشت» به این پرسش افکار عمومی پاسخی قانع کننده بدهد.