تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۹/۰۶ ساعت ۰۸:۳۱
کد مطلب : ۱۶۵۶۱۷
تناقض دیپلماتیک
گروه سیاسی: اظهارات رئيس‌جمهور در سی‌ودومین کنفرانس وحدت اسلامی بازتاب قابل ملاحظه‌ای را در رسانه‌های کشورهای عربی پیدا کرد. علت اصلی این موضوع نیز به آن بخشی از گفته‌های روحانی در این اجلاس بازمی‌گشت که به نوعی به روابط میان جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی مرتبط می‌شد. با نگاهی به روابط میان این دو کشور شاهد آن هستیم که این روابط در چهار دهه اخیر فراز و فرودهای بسیاری را تجربه کرده است.
در دوره‌های کوتاهی شاهد کاهش تنش‌ها و حتی روابطی صمیمانه میان پادشاه وقت عربستان و آیت‌الله هاشمی در جایگاه رئيس‌جمهور بودیم و در مقاطعی طولانی نیز روابط میان این دو کشور در وضعیتی تنش‌آلود قرار داشته است. تنش‌ها در روابط این دو قدرت منطقه‌ای در سال‌های اخیر روندی افزایشی را شاهد بوده و حتی می‌توان گفت به مرحله روابط خصمانه رسیده است.
موضوعاتی همچون بحران سوریه، جنگ یمن، سیاست‌های متفاوت ایران و عربستان در کشورهایی همچون بحرین و قطر، حادثه منا، اعدام شیخ نمر (رهبر شیعیان معترض در عربستان)، حمله به سفارت و کنسولگری عربستان در تهران و مشهد چند نمونه از مواردی بود که در همین پنج سال اخیر روابط ایران و عربستان را تحت تاثیر قرار داده و تنش‌های میان این دو کشور را روز به روز افزایش داده است. به شکل طبیعی تنش میان ایران و عربستان سبب آن شده است که قدرت‌های فرامنطقه‌ای همچون ایالات متحده آمریکا و روسیه از این شکاف ایجاد شده نهایت استفاده را ببرند و منافع خود را در منطقه به شکل حداکثری تامین کنند.
در چنین شرایطی شاهد آن هستیم که دستگاه سیاست خارجی دولت اعتدال که شعار خود را تنش‌زدایی برگزیده است در مسائل منطقه‌ای و به خصوص روابط ایران و عربستان راهی دیگر را برگزیده است و نه تنها خبری از تنش‌زدایی و تاکید بر مذاکره مستقیم و دست یافتن به توافقاتی مبتنی بر سیاست برد - برد نیست، گه‌گاه به تنش‌ها هم افزوده می‌شود. این بار نیز شاهد آن بودیم که رئيس‌جمهور در نشستی که به نام وحدت اسلامی برگزار شده است با ادبیاتی غیردیپلماتیک خطاب به سران سعودی مطالبی را بیان کرده است و در تناقضی عجیب اظهار محبت و آمادگی برای دفاع از مردم عربستان را هم چاشنی نطق خود می‌کند!
در دوره‌های کوتاهی شاهد کاهش تنش‌ها و حتی روابطی صمیمانه میان پادشاه وقت عربستان و آیت‌الله هاشمی در جایگاه رئيس‌جمهور بودیم و در مقاطعی طولانی نیز روابط میان این دو کشور در وضعیتی تنش‌آلود قرار داشته است. تنش‌ها در روابط این دو قدرت منطقه‌ای در سال‌های اخیر روندی افزایشی را شاهد بوده و حتی می‌توان گفت به مرحله روابط خصمانه رسیده است.
موضوعاتی همچون بحران سوریه، جنگ یمن، سیاست‌های متفاوت ایران و عربستان در کشورهایی همچون بحرین و قطر، حادثه منا، اعدام شیخ نمر (رهبر شیعیان معترض در عربستان)، حمله به سفارت و کنسولگری عربستان در تهران و مشهد چند نمونه از مواردی بود که در همین پنج سال اخیر روابط ایران و عربستان را تحت تاثیر قرار داده و تنش‌های میان این دو کشور را روز به روز افزایش داده است. به شکل طبیعی تنش میان ایران و عربستان سبب آن شده است که قدرت‌های فرامنطقه‌ای همچون ایالات متحده آمریکا و روسیه از این شکاف ایجاد شده نهایت استفاده را ببرند و منافع خود را در منطقه به شکل حداکثری تامین کنند.
در چنین شرایطی شاهد آن هستیم که دستگاه سیاست خارجی دولت اعتدال که شعار خود را تنش‌زدایی برگزیده است در مسائل منطقه‌ای و به خصوص روابط ایران و عربستان راهی دیگر را برگزیده است و نه تنها خبری از تنش‌زدایی و تاکید بر مذاکره مستقیم و دست یافتن به توافقاتی مبتنی بر سیاست برد - برد نیست، گه‌گاه به تنش‌ها هم افزوده می‌شود. این بار نیز شاهد آن بودیم که رئيس‌جمهور در نشستی که به نام وحدت اسلامی برگزار شده است با ادبیاتی غیردیپلماتیک خطاب به سران سعودی مطالبی را بیان کرده است و در تناقضی عجیب اظهار محبت و آمادگی برای دفاع از مردم عربستان را هم چاشنی نطق خود می‌کند!
شاید چنین اظهاراتی از سوی افرادی که مسئولیتی ندارند به شکل روزانه از طریق رسانه‌ها و تریبون‌های مختلف گفته شود اما هنگامی که سخنان تندی به این شکل از سوی فردی در جایگاه رئيس دولت مطرح می‌شود بدیهی است که اثر منفی فراوانی را در حوزه دیپلماسی منطقه‌ای خواهد گذاشت که هزینه آن بر دوش مردم خواهد بود. آنچه از سخنان اخیر رئیس‌جمهور درباره موضوع رابطه با عربستان اهمیت بیشتری دارد تناقضی است که در سیاست خارجی دولت در حوزه مسائل منطقه‌ای مشهود است. هنگامی که راهبرد انتخاب شده از سوی دستگاه سیاست خارجی دولت در این زمینه دچار تناقض ذاتی است نتیجه‌اش آن است که این تناقض در سخنان مسئولان نیز خود را نشان می‌دهد و از آن مهم‌تر باعث انتخاب تاکتیک‌های متناقض و هزینه‌ساز می‌شود.
