نه به مذاکره به سود کیست؟!
19 دی 1397 ساعت 13:22
گروه سیاسی: دبیر شورایعالی امنیت ملی روز گذشته ناگفتهای را از سفر اخیر خود به کابل، پایتخت افغانستان رسانهای کرد. سفر آقای شمخانی به افغانستان که مقدمهای برای مذاکرات رسمی میان ایران و طالبان شد ظاهرا میتوانست آغازی مجدد برای مذاکرات جمهوری اسلامی و ایالات متحده نیز باشد. بر اساس آنچه دبیر شورایعالی امنیت ملی میگوید در این سفر مقامات آمریکایی حاضر در کشور افغانستان دو بار پیشنهاد مذاکره مستقیم با او را مطرح کردهاند که هر دو بار با پاسخ منفی طرف ایرانی روبرو شده است.
در همین رابطه چند ماه پیش نیز محمود واعظی، رییس دفتر رییسجمهور از هشت بار پیشنهاد مقامات دولت ترامپ برای مذاکره با مقامات ایرانی در سفر رییسجمهور روحانی به نیویورک خبر داده بود. شنیدههای قابل اتکایی نیز حاکی از آن است که مسئولان دستگاه دیپلماسی کشور نیز به تناوب در اجلاسهای گوناگون با پیشنهاد مذاکره طرف آمریکایی روبرو شده و میشوند و پاسخ تمامی این پیشنهادها برای گفتوگو یکسره منفی بوده است. اشتباه محاسباتی برخی مسئولان کشور و تصمیمسازان آن است که پیشنهاد مذاکره ایالات متحده را نشانگر ضعف آمریکا میدانند و پاسخ منفی به آن را نشانهای از اقتدار جمهوری اسلامی. از همین روست که هر بار با افتخار از پاسخ منفی به پیشنهاد مذاکره مقامات آمریکایی سخن میگویند.
گروهی دیگر از مسئولان که نگاهی ایدئولوژیک به سیاست خارجی ندارند هم با وجود آنکه میپذیرند که مذاکره ابزاری کارآمد برای پیشبرد دیپلماسی است؛ اما بازگشت به برجام را بهعنوان پیششرط پاسخ مثبت به پیشنهاد مذاکره آمریکا و آغاز مجدد گفتوگوها میان دو کشور اعلام میکنند؛ پیششرطی که حداقل تا زمانی که دونالد ترامپ در کاخ سفید است محقق نخواهد شد. در نتیجه هر دو گروه تصمیمگیر در ایران با دو رویکرد مختلف در پاسخ منفی به پیشنهاد مذاکره به اشتراک نظر رسیدهاند.
کد مطلب: 169263