به روز شده در ۱۴۰۳/۰۱/۱۰ - ۰۹:۰۰
 
۵
تاریخ انتشار : ۱۳۹۸/۱۱/۰۶ ساعت ۲۱:۱۱
کد مطلب : ۱۹۶۹۱۳

آقای تبریزیان؛ متشکریم!

آقای تبریزیان؛ متشکریم!
محمد توکلی
یکی از مدعیان معمم «طب اسلامی» که ادعاهای عجیبی را در خصوص درمان بیماری‌های صعب‌العلاج مطرح می‌کند و از همین طریق نامی برای خود به هم زده است در اقدامی نابخردانه یکی از کتب معتبر علمی پزشکی را به آتش کشید تا به این طریق عناد و اعتراض خود را نشان دهد.

او که از سوی شاگردانش «آیت‌الله تبریزیان، پدر طب اسلامی» خوانده می‌شود بر این باور است که علوم غربی در حوزه پزشکی نه تنها کمکی به بهبود بیماران و درمان بیماری‌ها نمی‌کند بلکه بالعکس سبب افزایش ناراحتی‌های ناشی از انواع بیماری‌ها می‌شود و تنها راه درمان انواع بیماری‌ها از سرماخوردگی تا سرطان مراجعه به شیوه‌هایی است که او بر آن نام «طب اسلامی» را نهاده است.

این اقدام آقای تبریزیان با واکنش شدید طیف‌های مختلف فکری روبرو شده است؛ از مدیر حوزه‌های علمیه که در بیانیه‌ای صریح این اقدام او را محکوم کرده است تا انجمن علمی طب سنتی که در قامت مخالف اقدامات این چهره جنجالی ظاهر شده‌اند تا سازمان نظام پزشکی که بر پیگیری قضایی این اقدام و شکایت از تبریزیان تاکید کرده است و تا کاربران شبکه‌های اجتماعی از طیف‌های گوناگون فکری و سیاسی که اغلب نسبت به ویدئوی منتشر شده از این کتاب‌سوزی اعتراض جدی خود را بیان کرده‌اند.

اما با گذر از لایه اولیه این اعتراضات و انتقادات به کتاب‌سوزی «آیت‌الله تبریزیان» باید گفت که مسئله، کلان‌تر و جدی‌تر از این است که بخواهیم این اقدام را به یک رفتار شخصی تقلیل دهیم و تصور کنیم که این رفتار هیچ پیش‌زمینه فکری در سپهر اندیشه‌ای حاکم بر کشور ندارد. واقعیت آن است که این کتاب‌سوزی در برابر غرب‌ستیزی که جناح تندرو در چند دهه اخیر از طریق تریبون‌های رسمی تبلیغ و ترویج کرده است اساسا قطره‌ای در برابر دریا حساب می‌شود.

از نزاع فرهنگی تصور کردن هر نوع تبادل فکری و فرهنگی با جوامع غربی تا اتهام جاسوسی به همکاری‌های علمی میان اهالی دانشگاه در ایران و دانشگاه‌های کشورهای غربی، از به اصطلاح اسلامی کردن علوم انسانی تا منزوی شدن کسانی که موافق تعامل دیپلماتیک با جهان غرب هستند و... ریشه آن کتاب‌سوزی که حالا صدای همگان را در آورده است به این غرب‌ستیزی که به بخشی از جریان رسمی تبدیل شده و رایج در سخنان جمعی از تریبون‌داران است بازمی‌گردد.

از همین رو اتفاقا می‌باید از عباس تبریزیان قدردانی و تشکر کرد که این ستیز با علم و فرهنگی که نشانی از «دیگری» داشته باشد را به روی صحنه آورده است و به همگان نشان داد که نقطه پایان غرب‌ستیزی فکری در عمل به چه اتفاقات فاجعه‌باری ختم خواهد شد.