بهار نیوز - فوران احساس تکلیف!

گروه سیاسی: در حالی که شورای عالی سیاستگذاری جبهه اصلاح‌طلبان در بیانیه‌ای صریحا تاکید کرده بود که جریان اصلاحات به دلیل عدم وجود گزینه‌های کافی در میان کاندیداهای تایید صلاحیت شده امکانی برای اعلام فهرست انتخاباتی در این دوره از انتخابات مجلس نخواهد داشت برخی از احزاب اصلاح‌طلب و به طور مشخص حزب کارگزاران سازندگی بی توجه به این بیانیه به انتشار فهرست‌های انتخاباتی دست زده‌اند. اقدامی که در نقطه مقابل تصمیم جمعی اتخاذ شده از سوی اصلاح‌طلبان بوده است. این اقدام تعدادی از احزاب که خود را ذیل جریان اصلاحات تعریف می‌کنند موجی از اعتراض را در شبکه‌های اجتماعی و برخی رسانه‌ها ایجاد کرده است.

معترضان می‌گویند که اگر این احزاب بر اساس ادعایی که سال‌هاست مطرح می‌کنند خود را اصلاح‌طلب و ذیل جریان اصلاحات می‌دانند به چه دلیل از اجرای این تصمیم اجماعی شانه خالی کرده‌اند و اگر مخالف تصمیمات اصلاح‌طلبان هستند چرا می‌خواهند با نام این جریان سیاسی وارد انتخابات شوند؟! واقعیت آن است که با نگاهی به عملکرد این نوع احزاب شاهد هستیم که درصد بالایی از دلایل رویگردانی مردم از اصلاح‌طلبان در سال‌های اخیر به نوع عملکرد همین احزاب در بزنگاه‌های سیاسی بازمی‌گردد.

از اصرار بر حمایت از روحانیِ اصولگرا در دو انتخابات۹۲ و ۹۶ و منع دیگر اصلاح‌طلبان برای مشارکت در انتخابات به عنوان کاندیدا تا رو در روی مردم قرار گرفتن در اعتراضات دی‌ماه ۹۶ و آبان۹۸. این گروه از مدعیان اصلاح‌طلبی حتی در جریان حوادث پس از انتخابات۸۸ هم در مقاطع مختلفی در نهان و گاه آشکار نشان داده‌اند از اصلاح‌طلبی تنها نام آن را خواهان هستند تا به این وسیله بتوانند راهی برای جلب رای اقشاری از مردم بیابند. اما این فوران احساس تکلیف برای اعلام فهرست‌های انتخاباتی در شرایطی که اکثریت قریب به اتفاق کاندیداهای اصلی اصلاح‌طلب ردصلاحیت شده‌اند این بار سرانجامی نخواهد داشت، زیرا:

اولا مردم تجربه انتخاباتی همچون انتخابات مجلس دهم در زمستان سال ۱۳۹۴ را در ذهن دارند و به ملموس‌ترین شکل ممکن نتیجه ناامیدکننده انتخاب فهرست‌هایی ائتلافی و با برچسب اصلاح‌طلبی همچون لیست امید را دیده‌اند.
ثانیا تمایل جامعه به دوگانه «اصلاح‌طلب و اصولگرا» به پایین‌ترین سطح خود در بیست سال اخیر رسیده است و در نتیجه اگر بهترین نیروهای این جریان‌ها نیز در صحنه انتخابات حضور پیدا کنند بعید به نظر می‌آید که شاهد پاسخ مثبت مردم به آنان باشیم.
و ثالثا جامعه به این نتیجه رسیده است که بحران‌های جدی موجود در کشور که زندگی و معیشت روزمره مردم را به شدت تحت تاثیر قرار داده است با تغییراتی از جنس انتخاباتی این چنینی رو به سوی حل شدن نخواهد رفت و اگر برگزیدن کاندیداهایی در این سطح گرهی بر گره‌های موجود نیفزاید قطعا نخواهد توانست بهبودی هم در شرایط موجود ایجاد کند.