تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۶/۱۸ ساعت ۱۸:۲۵
کد مطلب : ۲۳۰۷۴۴
از مکانیسم ماشه تا پیشنهاد پوتین
محمد توکلی
ایالات متحده به دنبال فعال‌سازی مکانیسم ماشه است و با وجود مخالفت‌های جدی اعضای شورای امنیت، از چین و روسیه تا سه کشور اروپایی طرف برجام و سایر کشورها همچنان در پی مطرح کردن شکایت خود از ایران در شورای امنیت سازمان ملل متحد است. مخالفان دولت بر این باور هستند که ناکامی سیاسی دولت ترامپ در این موضوع نتیجه «افول استکبار جهانی» است و موافقان دولت نیز برجام را علت‌العلل مخالفت‌ها با طرح آمریکا برای فعال‌سازی مکانیسم ماشه و همینطور شکست این کشور در تمدید تحریم‌های تسلیحاتی می‌دانند.
اما می‌توان این موضوع را از نگاهی دیگر نیز نگریست. واقعیت آن است که آنچه برجام را ساخت، اجماع جهانی بود؛ همانطور که آنچه ایران را به سمت و سوی مذاکره مستقیم با آمریکا رهنمون ساخت تحریمی ناشی از اجماعی جهانی بود. توضیح بیشتر آن که دولت اوباما در فاصله سال‌های 86 تا 92 توانست به تدریج کشورهای جهان را با خود همراه سازد. در این مسیر خطاهای بسیار در تصمیم‌گیری‌های داخلی در موضوع پرونده هسته‌ای و همینطور توان دیپلماسی ایالات متحده کاملا اثرگذار بود. پس از تشدید تحریم‌ها و از اواخر سال 91 زمزمه‌هایی مبنی بر آغاز مذاکره مستقیم جمهوری اسلامی و ایالات متحده شنیده شد، موضوعی که با به قدرت رسیدن دولت میانه‌رو در ایران جدی‌تر و عیان‌تر از گذشته ادامه یافت و در نهایت برجامی را ساخت که گشایش‌هایی سیاسی و اقتصادی را در سال‌های 94 تا 96 ایجاد کرد.
امروز نیز آنچه همگان را در مقابل ایالات متحده قرار داده است ناتوانی دولت ترامپ در اجماع‌سازی و حرکت جمهوری اسلامی بر روی موجی‌ست که اجماع‌ساز است؛ بر روی موج برجام. پیشنهاد ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه مبنی بر نشست مجازی سران شورای امینت به علاوه رهبران ایران و آلمان را باید در همین چارچوب مورد ارزیابی قرار داد. دولت ترامپ و همینطور دولت ایران نسبت به این پیشنهاد واکنش مثبتی نشاند ندادند، موضوعی که می‌تواند در آینده آثار منفی با خود به همراه داشته باشد. شاید ابراز مخالفت ترامپ با پیشنهاد اجماع‌ساز پوتین چندان عجیب نباشد اما علت مخالفت ایران چیست؟ مقامات کشورمان به خوبی از این نکته آگاه هستند که همراهی چین، روسیه و اتحادیه اروپا با جمهوری اسلامی در حفظ برجام تنها و تنها به این دلیل است که نمی‌خواهند اجماع شکل گرفته حول محور این توافق از هم گسسته شود؛ در نتیجه، پذیرش این پیشنهاد که از سوی کشوری به اصطلاح دوست هم مطرح شده است می‌توانست همراهی دیگری با موج اجماع‌سازی از سوی ایران باشد اما امروز و با این پاسخ منفی، حداقل در این موضوع ایران نیز در کنار آمریکای ترامپ قرار خواهد گرفت و برگ برنده‌ای جدی از کف رفت. موضوعی که شاید امروز اهمیت آن ملموس نباشد اما در فردایی که شاید دیر هم نباشد می‌توان وجوه مخرّب این پاسخ منفی را به خوبی درک کرد. پذیرش پیشنهاد پوتین و یا حداقل عدم پاسخ قطعی منفی به آن می‌توانست دست جمهوری اسلامی ایران را در مقابله دیپلماتیک و حقوقی با ایالات متحده آمریکا بالاتر از امروز قرار دهد.
ایالات متحده به دنبال فعال‌سازی مکانیسم ماشه است و با وجود مخالفت‌های جدی اعضای شورای امنیت، از چین و روسیه تا سه کشور اروپایی طرف برجام و سایر کشورها همچنان در پی مطرح کردن شکایت خود از ایران در شورای امنیت سازمان ملل متحد است. مخالفان دولت بر این باور هستند که ناکامی سیاسی دولت ترامپ در این موضوع نتیجه «افول استکبار جهانی» است و موافقان دولت نیز برجام را علت‌العلل مخالفت‌ها با طرح آمریکا برای فعال‌سازی مکانیسم ماشه و همینطور شکست این کشور در تمدید تحریم‌های تسلیحاتی می‌دانند.
اما می‌توان این موضوع را از نگاهی دیگر نیز نگریست. واقعیت آن است که آنچه برجام را ساخت، اجماع جهانی بود؛ همانطور که آنچه ایران را به سمت و سوی مذاکره مستقیم با آمریکا رهنمون ساخت تحریمی ناشی از اجماعی جهانی بود. توضیح بیشتر آن که دولت اوباما در فاصله سال‌های 86 تا 92 توانست به تدریج کشورهای جهان را با خود همراه سازد. در این مسیر خطاهای بسیار در تصمیم‌گیری‌های داخلی در موضوع پرونده هسته‌ای و همینطور توان دیپلماسی ایالات متحده کاملا اثرگذار بود. پس از تشدید تحریم‌ها و از اواخر سال 91 زمزمه‌هایی مبنی بر آغاز مذاکره مستقیم جمهوری اسلامی و ایالات متحده شنیده شد، موضوعی که با به قدرت رسیدن دولت میانه‌رو در ایران جدی‌تر و عیان‌تر از گذشته ادامه یافت و در نهایت برجامی را ساخت که گشایش‌هایی سیاسی و اقتصادی را در سال‌های 94 تا 96 ایجاد کرد.
امروز نیز آنچه همگان را در مقابل ایالات متحده قرار داده است ناتوانی دولت ترامپ در اجماع‌سازی و حرکت جمهوری اسلامی بر روی موجی‌ست که اجماع‌ساز است؛ بر روی موج برجام. پیشنهاد ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه مبنی بر نشست مجازی سران شورای امینت به علاوه رهبران ایران و آلمان را باید در همین چارچوب مورد ارزیابی قرار داد. دولت ترامپ و همینطور دولت ایران نسبت به این پیشنهاد واکنش مثبتی نشاند ندادند، موضوعی که می‌تواند در آینده آثار منفی با خود به همراه داشته باشد. شاید ابراز مخالفت ترامپ با پیشنهاد اجماع‌ساز پوتین چندان عجیب نباشد اما علت مخالفت ایران چیست؟ مقامات کشورمان به خوبی از این نکته آگاه هستند که همراهی چین، روسیه و اتحادیه اروپا با جمهوری اسلامی در حفظ برجام تنها و تنها به این دلیل است که نمی‌خواهند اجماع شکل گرفته حول محور این توافق از هم گسسته شود؛ در نتیجه، پذیرش این پیشنهاد که از سوی کشوری به اصطلاح دوست هم مطرح شده است می‌توانست همراهی دیگری با موج اجماع‌سازی از سوی ایران باشد اما امروز و با این پاسخ منفی، حداقل در این موضوع ایران نیز در کنار آمریکای ترامپ قرار خواهد گرفت و برگ برنده‌ای جدی از کف رفت. موضوعی که شاید امروز اهمیت آن ملموس نباشد اما در فردایی که شاید دیر هم نباشد می‌توان وجوه مخرّب این پاسخ منفی را به خوبی درک کرد. پذیرش پیشنهاد پوتین و یا حداقل عدم پاسخ قطعی منفی به آن می‌توانست دست جمهوری اسلامی ایران را در مقابله دیپلماتیک و حقوقی با ایالات متحده آمریکا بالاتر از امروز قرار دهد.
شهرفرنگ 
۰۰
۱۳۹۹/۰۶/۱۸ ۲۱:۳۰
با سلام ، مقام بلند پایه بودم ، پخش زنده دو اقدام رو اعلام میکردم ، یکی داخلی دیگری خارجی ، صراحتاً اعلام می کردم که در شرایط جنگ واقعی هستیم و در شأن داخلی از فردا هر گونه جرم اقتصادی عام یا خاص ، حقوقی یا حقیقی حکم حداقل دوبرابری دارد و در صورت زندان رفتن از تخصص فرد جزء محکومیت فرد جهت جبران منافع عام و خاص استفاده می شود و فردای روز کاری48 ساعت زمان اعتراف افرادی که این گونه جرایم اقتصادی سابقاً داشته اند زمان برای حداکثر بخشش و فرصت جبران وجود دارد. (369230)
۱۳۹۹/۰۶/۱۸ ۲۱:۳۷
شأن خارجی مسئولان سیاست خارجی کشور از فردای روز کاری 48 ساعت زمان دارند تا اعمال فشار و تهدید به تحریم آمریکا بر دیگر کشورها را باطل کنند ،( این کار آمریکا صراحتاً یک اعلام جنگ واقعی است ، کسی حق دارد خود تحریمی کند ، به خودش مربوط است امّا اجبار دیگران به تهدید به عدم تجارت با ایران اعلام جنگ صریح است ، ) در غیر این صورت آمریکا را به عنوان خصم تاریخی ایران دانسته و هرگونه مزاحمت آمریکایی در زمین ، آسمان و دریا را با پاسخ سریع نظامی فراتر از انتظار خواهیم داد ، (369231)
۱۳۹۹/۰۶/۱۸ ۲۱:۴۱
و اعلام می گردید نباید منتظر شروع جنگ توسط دشمن و ضربات بزرگ غافلگیر کننده آنها بود ، هشدار ها داده شده و ضربه اول را هم ما خواهیم زد و محکم هم خواهیم زد ، تا همینجا هم این هزینه های بزرگ اقتصادی مردم و دولت شاید از هزینه های یک جنگ تمام عیار کمتر نباشد ، امّا با این تفاوت که دشمن برخلاف ما آسیب ندیده ، و ادامه چنین شرایطی ضد منافع و اقتدار ملی ایران است. (369232)
