مدعیان چک برجام

با بررسی آن چه در برجام آمده است شاهد آن هستیم که آن دسته از تحریم‌ها که قرار بر برداشته شدن آن‌ها بود برداشته شده است. تحریم‌هایی از قبیل تحریم فروش نفت، موانع سرمایه گذاری خارجی، موانع موجود بر سر راه واردات کالاهای سرمایه ای و واسطه ای که گاه هزینه انتقال آن به کشور را تا سی درصد افزایش می‌داد و همچنین موانع بر سر راه صادرات کالاها از ایران ، تحریم بیمه، تحریم در حوزه کشتی رانی، تحریم سوئیفت و بخش‌هایی از تحریم بانکی که به واسطه پرونده هسته ای وضع شده بود. با نگاهی به عملکرد طرف های دیگر برجام می‌توان به این نتیجه رسید که تمامی این تعهدات اجرا شده است و نقد شدن این چک نیازی به زحمت جریان مخالف دولت ندارد.

آن چه در حوزه تحریم‌ها واجد اهمیت است تحریم‌های باقی مانده در سایر حوزه هاست که مذاکره‌ای درباره آن‌ها انجام نگرفته است و آغاز این دسته از مذاکرات منوط به اخذ مجوز از رهبر انقلاب است. تحریم‌هایی مانند تحریم دلاری، موانع موجود بر سر راه همکاری با بانک های بزرگ، موانع سرمایه‌گذاری های کلان خارجی در کشور اساسا ارتباطی به برجام و تحریم های مرتبط با پرونده هسته ای ندارد و اعمال برخی از این تحریم‌ها سابقه ای به اندازه چهار دهه دارد. اگر جریان مخالف دولت روحانی به واقع مدعی است که توانایی کافی را برای از میان برداشتن تحریم های باقی مانده دارد چرا تا به امروز که چند روز بیشتر تا روز رای گیری باقی نمانده است حتی کلمه ای در خصوص این دسته از تحریم‌ها سخنی نگفته اند؟ آیا اگر این جریان تندرو واقعا به دنبال رفع تحریم‌ها و یا به قول خودشان «نقد کردن چک برجام» بودند نباید کلامی درباره چگونگی انجام این مهم می‌گفتند؟ با نگاهی به همراهان این روزهای ابراهیم رییسی به عنوان رقیب اصلی باقی مانده در صحنه انتخابات96 می‌توان به این نتیجه رسید که حضور این گروه در دولت دوازدهم نه تنها به معنای «نقد شدن چک برجام» نیست بلکه آن‌ها تنها به دنبال از بین بردن این «چک» هستند.

 آن‌ها می‌آیند تا همچون دوران سیاه سال های 84تا92 بار دیگر با بی کفایتی شان و تحریم‌هایی فزاینده معیشت روزمره مردم را تحت فشار قرار دهند. همراهی آشکار مذاکره کنندگان ارشد در دوران دولت قبل با رییسی نشان از آن دارد که در نگاه مدعیان «کار و کرامت» چه نوع سیاست خارجی مطلوب است. آن‌ها می‌آیند تا بار دیگر با ماجراجویی‌هایی بی سرانجام و هزینه تراشی‌هایی از جنس آن چه احمدی نژاد در حوزه سیاست خارجی بر مردم ایران تحمیل کرد بار دیگر کشور را به لبه پرتگاه ببرند. پرتگاهی در دو حوزه اقتصادی و همچنین سیاسی. تحریم های هسته ای به جای مانده از دولت گذشته که با تدبیر دولت اعتدال در صد روز اول متوقف و پس از دو سال تلاش و مذاکره بی وقفه از میان برداشته شد علاوه بر آن که رنج و سختی های بسیاری را برای معیشت همه مردم به خصوص اقشار ضعیف جامعه را سبب شد باعث آن گردید که کشورمان دچار انزوای سیاسی در سطح جهان شود به گونه ای که تمامی بندهای شش قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل را که برخی از آن‌ها بی سابقه بوده است را دوست و دشمن اجرا می‌کردند.

این انزوای سیاسی در سطح بین الملل کار را به آن جا رسانید که کشورهایی مانند روسیه و چین که اختلافات عمیقی را با کشورهای غربی در آن سال‌ها داشتند و برخی از این اختلافات همچنان هم ادامه دارد در تحریم و فشار وارد کردن به ایران همراه شدند و با یکدیگر به توافقی کم سابقه علیه کشورمان رسیدند.حال امروز همان‌ها که در حوزه سیاست خارجی چنین کارنامه ضعیف و غیر قابل قبولی را از خود به جا گذاشته اند امروز از تلاش برای نقد شدن چک برجام می‌گویند. ادعایی که به هیچ وجه نمی توان آن را از این افراد که تمام توان سیاسی و رسانه ای خود را برای از بین بردن برجام و ناکامی مذاکرات هسته ای سازماندهی کرده بودند پذیرفت.

اگر قرار باشد شخصی توانایی استفاده کامل از ظرفیت‌هایی که برجام در اختیار کشور قرار می‌دهد را داشته باشد قطعا آن فرد، حسن روحانی است که تمام آبرو و توانایی های خود را برای به ثمر رساندن مذاکرات هسته ای به میدان آورد و در دو جبهه داخلی و خارجی با تندروهایی که آرزوی شکست برجام را در سر داشتند جنگید.اگر قرار است فردی تحریم های باقی مانده بر سر راه ملت ایران را از میان بردارد قطعا محمد جواد ظریف است که توانست همانطور که در قطعنامه598 ایران را از آسیب های جنگ هشت ساله دور کند، در اوایل دهه هشتاد از بررسی پرونده هسته ای ایران در شورای امنیت و قرار گرفتن نام کشورمان به عنوان کشوری تهدید کننده صلح و امنیت بین الملل جلوگیری کند در این دوره نیز با به کار بستن تمام توان خود تحریم های بسیار اثرگذار بر روی سفره و معیشت مردم را از میان برداشت و سایه شوم جنگ را از کشور دور کرد.

از میان برداشتن تحریم های باقی مانده و توانایی برای استفاده کامل از ظرفیت برجام موضوعی است که از روحانی و ظریف بر می‌آید نه افرادی که چه در کارنامه خود در گذشته و چه در برنامه هایشان در حال هیچ نوع نشانه ای از تمایلشان برای رفع موانع تحریمی یافت نمی شود. تحریم انتخابات و یا نوعی خوش خیالی در خصوص رای آوری روحانی به معنای یاری رساندن به تندروهایی است که حضورشان در قدرت به معنای بازگشت تحریم های فزاینده، سایه شوم جنگ و فشاری شدید بر زندگی روزمره تک تک ایرانیان است.