تهدید ایران علیه آمریکا، اسرائیل و متحدانشان همچنان پا برجاست

جان کری با این اظهار نظر جلسه را آغاز کرد که ایران در حال حاضر بزرگترین چالش سیاست خارجی برای آمریکا است. کری با بیان اینکه برنامه هسته ای ایران تهدید اصلی مشهود علیه آمریکا و متحدانش است، گفت: خصومت دوجانبه جاری بین دو کشور، حمایت ایران از سازمان های تروریستی، و رقابت بین ایران و همسایگانش در منطقه خاورمیانه، از جمله دلایل دشوار بودن ایجاد گفت و گویی درباره برنامه هسته ای ایران است.

تحریم هایی که توسط آمریکا، اتحادیه اروپا و "سوئیفت" (SWIFT) اعمال شده اند توانسته اند فعالیت ها را در داخل ایران دشوار سازند، اما اینها نتوانسته اند برنامه هسته ای را متوقف سازند، و تحریم ها به تنهایی برنامه هسته ای ایران را متوقف نخواهند کرد. سناتور کری عقیده دارد که آمریکا باید وارد یک "دیپلماسی واقع گرایانه" شود و گزینه ای برای حرکت به جلو به ایران عرضه کند؛ ایران طبق یک گزینه می تواند کشوری جدا افتاده فلج شده با تحریم ها باقی بماند، یا طبق گزینه ای دیگر می تواند یک خاورمیانه جدید را بپذیرد؛ گزینه ای که شامل بازرسی های فراگیر از آژانس بین المللی انرژی اتمی خواهد بود.

کری مذاکرات ۱+۵ را بیش از حد خوشبینانه نمی نگرد و می گوید "سه دهه خصومت با یک جلسه دیدار تخفیف نمی یابد،" اما او اعتقاد دارد که باید به دیپلماسی "مجال" داد. کری در مجموع بر این باور است که باید راه حلی پیدا شود که نظرات هر دو طرف را تامین کند، اما همچنین به جامعه بین المللی اطمینان دهد که ایران نمی تواند - در صورتی که تصمیم به این کار بگیرد - با "شتابی دیوانه وار" به سوی ساخت سلاح هسته ای برود.

دیک لوگار (جمهوری خواه) گفت: تهدید مستقیم ایران علیه آمریکا، اسرائیل و سایر متحدانش همچنان پا بر جا است، و پیشروی ایران در زمینه برنامه هسته ای می تواند به اشاعه هسته ای در سرتاسر خاورمیانه منجر شود. لوگار خواستار دانستن این موضوع بود که آیا مجموعه ای از تحریم ها وجود دارد که هم قابل اعمال باشند و هم بتوان با اعمال آنها برنامه هسته ای ایران را متوقف کرد، و در حالی که تحریم ها بنیاد و اساس سیاست آمریکا در قبال ایران هستند، آیا این تحریم ها برای توقف برنامه هسته ای ایران کار می کنند یا نه.

در ادامه گزارش توماس آر. پیکرینگ خلاصه ای کامل از وضعیت دیپلماتیک در ارتباط با ایران ارائه کرد، و چند پیشنهاد برای کمک به فرایند دیپلماتیک مطرح کرد. پیکرینگ در حالی که درباره تجهیزات جدید و به روز شده ایران که درصورت تصمیم ایران به پیشرفت در مسیر تولید سلاح هسته ای می‌توانند به یک "گریز" منجر شوند ابراز نگرانی کرد، اما مذاکرات ۱+۵ را راهی سرراست برای بهبود دیپلماسی دانست. در این ارتباط ، پیکرینگ اعتقاد دارد که ایران از هم اکنون تمایل خود را برای همکاری در مذاکرات آتی نشان داده است، چرا که همکاری خود را با آژانس بین المللی انرژی اتمی بهبود داده، و آیت الله علی خامنه ای فتوایی در مخالفت با سلاح های هسته ای صادر کرده است. بنا به دیدگاه پیکرینگ، مذاکرات قبلی با ایران به این دلیل شکست خورده اند که همه آنها به مثابه "تکیه گاهی یک شبه" بوده اند به این معنا که پس از پایان مذاکرات، هر کدام از طرفین به راه خود می رفت.
آمریکا در ارتباط با برنامه هسته ای ایران می تواند دو مسیر اقدام را در پیش بگیرد. آمریکا یا می تواند کاری نکند و به ایران اجازه دهد که بدون مزاحمت برنامه خود را ادامه دهد – که به نظر پیکرینگ راهکار خوبی نیست – یا اینکه می تواند با اقدام نظامی پاسخ دهد – که خطرات این کار نیز بسیار بیش از مزایای آن است. بنابراین، لازم است که دیپلماسی داخل کار شود، و پیش از اینکه راهکار تحریم ها تحلیل برود از این راهکار استفاده شود.

در ادامه پیکرینگ پیشنهاد کرد که اگر ایران غنی سازی تا حد ۲۰ درصد را متوقف سازد، ۱+۵ به این کشور برای به دست آوردن سوخت برای ایزوتوپ های پزشکی کمک کند؛ بعلاوه، اگر ایران تمام اورانیوم ۲۰ درصد غنی شده خود را مبادله کند، ۱۰۰ کیلو سوخت به آن کشور داده شود. پس از این اقدامات آشتی جویانه، تحریم های بانک مرکزی و صادرات نفت خام باید برداشته شوند و به طور همزمان بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی در سرتاسر ایران وارد کار می شوند. پایان کار برای برنامه هسته ای ایران باید حالتی باشد که آنها به "نساختن بمب" رضایت دهند، بازرسان اقدامات ایران را کنترل کنند و از چنین اقدامی جلوگیری کنند، غنی سازی در حد ۵ درصد باشد، و جامعه بین المللی تحریم ها علیه ایران را متوقف سازد.

جیمز ئی. کارترایت با هر آنچه پیکرینگ پیشتر گفته بود موافقت داشت، اما تاکید کرد که تمام راهکارهای نظامی باید روی میز باقی بماند. در حالی که کشورها برای ایجاد سپر به دنبال سلاح های هسته ای هستند، تروریست از سلاح های هسته ای به عنوان شمشیر استفاده می کند؛ از این حیث ایران دردسر ساز است. کارترایت می گوید: احساس نمی کند اگر ایران فرصت ساخت سلاح های هسته ای را بیابد خودش از این سلاح ها استفاده کند، بلکه قابل تصور است که این سلاح ها ممکن است به سازمان های تروریستی منتقل شوند. اگر یک برنامه سلاح های هسته ای تا مراحل پایانی از قبیل ایجاد سامانه های انتقال پیشرفت کند، این برنامه در مراحل رو به پیشرفت قابل رویت تر خواهد بود، اما منابع خارجی می توانند در برنامه زمانی و سرعت این فرایند وقفه ایجاد کنند.

کریم سجاد پور گفت: مخالفت ایران با آمریکا همانند یکی از اصول مرکزی ایران تبدیل شده است. در جایی که معمر قذافی برنامه هسته ای را رها کرد و خود را به هدفی آسان برای مداخله در سال ۲۰۱۱ تبدیل کرد، اقدام پاکستان در تولید و آزمایش یک سلاح هسته ای موجب شد که جامعه بین المللی فشار خود را کاهش دهد. بسیار مهم است که آمریکا یک مسیر خروج در اختیار ایران قرار دهد، و از طریق گفت و گو "خطوط قرمز" شناخته شده ای را مشخص سازد. لازم است که آمریکا از رسانه های مستقل و آزادی های ارتباطات ایرانیان حمایت کند، و تلاش کند تا اینها را به عنوان عامل تسهیل کننده ای برای تغییر فراهم سازد همانند نقش مفیدی که "الجزیره" در "بهار عربی" داشت.

در بخش پرسش و پاسخ، کری از سجادپور سوال کرد که آیا اسرائیل صرف نظر از موضع آمریکا، به ایران اجازه دستیابی به سلاح هسته ای را خواهد داد؟ سجادپور گفت: ایران ژست های آشتی جویانه ای نشان می‌دهد تا از یک تهاجم جلوگیری کند و هدف کلی آن حفاظت از خویش است. یک حمله محدود از سوی اسرائیل می تواند برای ایران یک "مثبت خالص" محسوب شود، زیرا می تواند امیال ملی گرایانه را تقویت، و دلسوزی جامعه بین المللی را جلب کند. سجادپور درباره "صدای آمریکا" (VOA) به سوال لوگار پاسخ داد و گفت: این رسانه باید به یک نهاد خصوصی همگانی همانند بی بی سی تبدیل شود. هدف صدای آمریکا باید ارائه اطلاعات برای ایرانیان درباره سیاست آمریکا و محدود ساختن کنترل رژیم بر اطلاعات باشد. پیکرینگ اضافه کرد که آمریکا نباید به ایرانیان بگوید چه فکر کنند، بلکه در عوض آمریکا باید تمرکز خود را بر گشودن دسترسی به اینترنت قرار دهد و به ایرانیان اجازه دهد تا افکار خود را شکل دهند.

در پایان نیز سجادپور درباره "مثبت خالص" که ایران می تواند از حمله اسرائیل دریافت کند در پاسخ به سناتور "جین انداختن برنامه سلاح های هسته ای این کشور یک وضعیت خوشایند است، این امر می تواند عزم ایران را برای ایجاد توانایی تسلیحاتی هسته ای جزم تر کند و فرایند کار را نیز سرعت ببخشد. کارترایت در جواب باب کورکر (جمهوری خواه) گفت درسی که ایران از لیبی آموخته این است که سلاح های هسته ای حق حاکمیت را تضمین می کند؛ و در حالی که ایران در یک جنگ آشکار هسته ای پیروز نخواهد شد اما "انتقال" سلاح ها امکان باج خواهی و مخدوش کردن صلح جهانی را فراهم می کند. سجاد پور همچنانکه رهبران ایران احساس می کنند که آمریکا مصصم است نه تنها به برنامه هسته ای بلکه به رژیم پایان دهد، دولت اوباما قضاوت می کند که تنها راه برای پیشرفت در توقف برنامه هسته ای تغییر رژیم است. کارترایت با تاکید بر اهمیت گفت و گو و کسب اطمینان از اینکه "خطوط قرمز" به روشنی مشخص و حفظ می شوند، جلسه را به پایان برد.