مشکل آنها مذاکرات نیست؛ تحریم‌هاست

• دکتر هوشنگ عطاپور

---

گروه مقالات: این همه گرد و خاک به پا کردن ها، رگ گردن برجسته نمودن ها، «زمین و زمان را برانداز، خائن و اهل فتنه خطاب کردن ها»، تنها خود را «ارزشمدار و انقلابی تصور کردن ها» و «دلواپس بودن ها»، برای پایداری ها حتی 4 میلیون رای نیز نخواهد شد؛ چرا؟! پاسخ ساده است. چون پایداری ها و حامیان افراطی آنها، خلاف جریان خروشان اکثریت جامعه حرکت مي‌کنند.

می شود گفت که، "هم پایداری ها و نمایندگان شان در مجلس دلواپس هستند" و "هم اکثریت قریب به اتفاق جامعه‌ي ایرانی". شاید، نخبگان و اکثریت مردم ایران، از پایداری ها هم دلواپس تر باشند و قطعا هم همین طور است ؛ ولی جنس دلواپسی مردم و جبهه‌ي پایداری های با هم خیلی متفاوت است. جهت گیری های سیاسی، فرهنگی، و اقتصادی مردم با جهت گیری های سیاسی پایداری ها در تضاد آشکاراست. در خوشبینانه ترین تعبیر و تاویل از مواضع پایداری ها، مي‌توان آنها را «فناتیک» نامید که در آسمان ها سیر مي‌کنند و از زمین و زمینیان و مشکلات آنها بیگانه اند.

ولی سمت و سوی خواست مردم و مطالبه آنها از «دولت تدبیر و امید» بر هم منطبق است و به همین دلیل هم دولت توانسته است علیرغم حاشیه سازی ها و بحران آفرینی ها، تورهای سوال و استیضاح، و هتک حرمت ها، هر روز در بین افکار عمومی از محبوبیت نسبتاً رو به رشدی برخوردار باشد و سیاست های اقتصادی آن، علیرغم فشار های تحریم، با همراهی مردم موفق به کنترل تورم و گرانی گردد. اکثریت قریب به اتفاق مردم ایران دغدغه و دلواپسی های اساسی تری دارند و معتقد هستند که اگر این دغدغه ها رفع نشود، بدون تردید در این شرایط بحرانی منطقه‌ي خاورمیانه و در حصار ناامنی خطرناک طلبان، داعش و القاعده، مشکلات جدی برای منافع ملی ایجاد خواهد شد. به همین دلیل عمده دغدغه‌ي مردم در حال حاضر از جنس «امنیتی » و «اقتصادی» است که رفع هردو دلواپسی و نگرانی، تنها با سیاست های داخلی و خارجی دولت تدبیر و امید ممکن است و لاغیر!
مردم ایران اکنون به دنبال «امنیت پایدار» هستند و «امنیت پایدار» با دور رویکرد زیر تامین خواهد شد:

الف) حل مشکلات اقتصادی داخلی و گسترش آشتی ملی
ب) خروج از انزوای سیاسی در سطح بین الملل و تعامل سازنده با دنیا
مردم ما اکنون به درستی تشخیص داده اند که با رشد اقتصادی منفی 8 نمی توان کشور اول منطقه‌ي خاورمیانه شد. آنها به خوبی مي‌دانند که با بیکاری فزاینده و تعطیلی واحدهای تولیدی و عدم حمایت از تولید و جذب سرمایه‌ي داخلی و خارجی، نمی توان به قدرت سیاسی منطقه ای تبدیل شد. آنها به خوبی فهمیده اند که تنها راه رشد، توسعه و آبادانی ایران کاربست راه حل «اقتصاد مقاومتی توسعه محور» است و باید از پرت و هدر رفت منابع و سرمایه های کشور توسط مدیران بی سواد و بی تجربه جلوگیری کرد. مردم ایران امروز به درستی مي‌دانند که «مذاکرات هسته ای فقط راهکاری برای بهبود اقتدار ملی است نه راهبرد نهایی و آنها نیز گزینه های مختلفی را روی میز دارند. اکنون آنها هم انرژی هسته ای را مي‌خواهند و هم رشد و توسعه‌ي جامع کشور را. مردم ما مي‌خواهند «هم سانتریفوژ ها بچرخند و هم چرخ های تولید و صنعت».

مردم ما مدافع حقوق هسته ای خود هستند ولی نمی خواهند با دنیا وارد جنگ شوند.بلکه مي‌خواهند با دنیا تعامل سازنده داشته باشند و با حقوق برابر با دنیا صحبت بکنند. مردم ما، دولت تدبیر و امید و مذاکره کنندگان هسته ای را تایید مي‌کنند ؛ چون رویکردها و راهبردهای آنها، هزینه های مملکت داری را کم کرده و موجب ارتقاء امنیت روانی آنها شده است. مردم ما به دنبال صلح پایدار با رعایت عزت و کرامت خود در سطح دنیا هستند و باور دارند تنها روش و راهکارهای این دولت است که مي‌تواند هم حقوق بین المللی آنها را تامین بکند و هم تحریم های ناجوانمردانه را از دست و پای اقتصاد ملی باز نماید و هم مدیریت متعهد، کارآمد، توانمند و پاکدست واقعی را در دستگاه های اجرایی کشور حاکم نماید. واقعیت آن است که اکنون دغدغه‌ي مردم ما اقتصادی و دیپلماتیک است. زیرا در 37 سال اخیر  همین مردم با حضور خود در صحنه هایی که واقعا امتحان الهی بودند؛ اثبات کرده اند که پیش و بیش از بسیاری شعارپردازان و دلواپسان ارزش های انقلاب، حامی و پشتیبان انقلاب، نظام و رهبر خود بوده اند.

مردم اکنون با صراحت لهجه‌ي هرچه تمامتر، به دلواپسان اندک عدّه‌ي پایداری مي‌گویند که، "مشکل آنها مذاکرات هسته ای نیست بلکه تحریم هاست". زیرا رهبری معظم انقلاب هم سران دولت و هم تیم هسته ای را تایید و پشتیبانی مي‌کنند. مردم ما با بانگ بلند به دلواپسان تذکر مي‌دهند که دغدغه‌ي ما اقتصاد، تورم؛ بیکاری، اشتغال، فرار و مهاجرت نخبگان است نه استیضاح وزیر علومی که صادقانه از حقوق پایمال شده‌ي نخبگان واقعی جامعه حمایت کرده، تیغ استیضاح را به جان خریده ولی حاضر نیست صدها دانشجوی دکترای رانتی را به عنوان هیات علمی قبول بکند.

واقعیت آن است که دغدغه‌ي کنونی مردم جابجایی روسای دانشگاه ها نیست؛ بلکه فساد گسترده‌ي اقتصادی است که باید با کمک همه‌ي قوا حل شود تا زمینه های لازم برای حضور فعالین اقتصادی و سرمایه گذاری افراد پاکدست واقعی در حوزه های اقتصادی فراهم شود. مردم ما عزت ملی را نه در کاربرد ادبیات سخیف در حوزه‌ي روابط بین الملل، بلکه ارتقاء شان دیپلماسی با زبان فاخر مي‌دانند. مردم ما امروز دنبال حل مشکلات سلامتی خود هستند و از عرضه‌ي محصولات سرطان زا و نادیده انگاشتن استانداردهای ایمنی خود دلواپس هستند. مردم ما دلواپس بابک زنجانی‌ها، فسادهای سه هزار میلیاردی و ... هستند.

واقعیت آن است که هرگز اولویت های سیاسی اکثریت مردم، با اولویت های سیاسی پایداری منطبق نیست و این همه فریادها و چالش هایی که این گروه اندک برای دولت ایجاد کرده اند، فقط «تزاحم» است که مي‌تواند حرکت دولت را تا حدی آهسته کند و الا در بین توده های مردم آسیب دیده‌ي اقتصادی و اجتماعی این دلواپسی های فناتیک خریداری ندارد و شاید این همه عصبانیت ها و داد و فریادهای عجولانه، ریشه در آگاهی آنها از مواضع درست اکثریت مردم دارد.