مردم ما می‌دانند؛ مردم ما خوب می‌فهمند

کامران منصوری جمشیدی

---

گروه مقالات: بر کسی پوشیده نیست که در هشت سال د ولت گذشته رکورد خیلی از مفاسد، اختلاس ها و برخی ناهنجاریها شکسته شد، هر بار که به نفت ایران می اندیشیدیم او را انباری بی مراقب و در معرض غارت و چپاول می دیدیم. چنانکه شاید دیگر توجه ملت بدان بود که تا پایان کار دولت مهرورز چه چیزی از آن، ته دیگ می‌ماند.

هر مشکلی بود و هر نابسامانی وجود داشت به امید اینکه ابر از پیش خورشید کنار رفته و نور مهر واقعی یخ این زمستان جادویی را آب کرده و طلسم اهریمن سرما باطل شده و حیات به جهان مسخ و یخ شده ما باز می گردد و آنگاه که مردان اهورای از طلسم اهریمن زمستان رهیدند گاه داد و عدل و مکافات است و هنگامه پاسخگویی کسانیکه نفت ملت ایران را به وجه صوری بانک های سوریتر زنجانیها فروختند و بجایش چوب بستنی از چین آوردند و از هر چوب چند چوب سود معامله بردند، منتظر ماندیم.

امید داشتیم که چون از بحران های سیاسی در گذشتیم حساب تک خوری های برخی را کنار جام بگذاریم و اگر به سهام عدالتشان فریب خوردیم و البته طرفی از آن نبستیم لااقل سهم ملت را از حلقومشان بیرون بکشیم. اینکه جمع می بندم منظور، قدرت ملت بواسطه قدرت قوه مجریه و قضائیه و مقننه است که باید در خدمت مردم باشند و کاری جز رسیدگی به مشکلات و بهبود زندگی دنیوی و اخروی ملت برایشان متصور نیست. یعنی اینکه به قدرت آن سه قوه دادرسی می کردیم.

بعد از آنهمه خون دل خوردن ها، دندان به جگر گرفتن ها، چشم بر چپاول بستن ها، از رسانه های دوست و دشمن بی آبرویی دیدن ها و بار تحقیر کشیدنها. امید بود که نامردمی ها بررسی و مکافات شود. لیکن برخی، چنانکه بعضی در مجلس منتخب ملت، خاک در چشم ملت می پاشند تا عدالت را نبینند، سنگ پیش پای مجریان قانون می اندازند تا مجرمان را به چنگ عدالت نسپرند. ماست بر روی سیاه تبهکاران می مالند تا کسی آنها را نشناسد.

آقایان ولی بدانند که مردم می دانند. مردم خوب می فهمند. مردم می بینند برخي دستان که با آن ناكسان همدست می شوند و با غارتشان همداستان. مردم کسانیکه تمام قد در صف غارتگران ایستادند را شناخته‌اند. درست است قبح خیلی مفاسد لوث شد. درست است که تابو خیلی وقاحت ها شکست اما باز هم سه هزار میلیارد و کاروان طلا و دلاری که به ترکیه رفت را فراموش نکرده‌اند. آقایان برای اینکه صدای عدالت شنیده نشود و فریاد (آهای دزد را بگیرید) بگوش نرسد، داد بزنند که وامصیبتا از ساپورت ولی مگر ملت نمی‌داند جنبش ساپورت‌پوشان از چه زمان به راه افتاد!

نگارنده در روزنامه آفتاب یزد در همان دوره، از اینکه رگ غیرت و درد دین آقایان از ساپورت پوشان زمان بالا نمی‌زند ابراز شگفتی کردم و ثبت است. مگر مردم متوجه نمی شوند فرجی دانا گناهش این بود که اسرار هویدا می‌کرد؟ مگر می شود مردم دزدان دهر را در هر منصبی که بیابند، نشناسند؟ مگر می شود مردم ندانند در جیب عبای کاسبان فتنه چه متاعی است؟

آری اما امید بود که عدالت اجرا شود و اگر تخم مرغ دزد را قطع ید می‌کنند دست دراز شتر دزدان را نیز کوتاه کنیم. لیکن گویا اراده برخی برای مسکوت ماندن آن بزهکاریها و جرمها فعلا قوی تر از اراده مردم حتی اراده 24 خرداد ملت است. گویا قرار است لحاف گناه آلود آن دولت را به روی این دولت مردمی کشیده و برایش مدرک جرم بسازند. تا حدی در بی انصافی بیداد می‌کنند که از خشک شدن دریاچه ارومیه و هامون و رود کارون و زاینده رود گرفته تا نابودی جنگل‌های زاگرس و آلودگی‌ها هوا را در ظرف کوچک این دولت می خواهند بریزند که البته مقدور نیست.

درست است دوستانشان در مدت هشت ساله از حیث فجایع زیست محیطی، اختلاس بیت المال، فساد و فقر، دشمنی با جهان، منزوی کردن و تحقیر جایگاه ایران و تولید بنزین آلوده، واردات برنجی سمی، نابودی چرخه تولید و.... براستی رکورد زدند ولی دیگر انتساب این حجم مصیبت واین رکوردها به یکساله خدمت دولت تدبیر و امید محال و نا ممکن است. مردم می دانند دوستان. خوب هم می‌دانند هر چه خاکستر این آتش را به اقسام حیل و انواع فریب پنهان کنید بوی سوختگی و دود آتش بیرون زده و پیداست. باشد که لا اقل برای تبری خود از آن مفاسد، عدالت را پیگیر بوده و دادگستری کرده و حساب دزدان را از خود جدا کنید و بدانید دزد نگرفته تنها برای مدت کمی سلطنت دارد.