ویژه نوازی؛ چادر رانت نیست، پوشش است

گروه فرهنگي: هستی حکیمی، در سايت انصاف‌نیوز نوشت: الهام چرخنده بازیگر نه چندان معروف که شهرتش حالا این روزها بیشتر از حرفه‌اش برای تغییر حجابش است، بعد از حضور در یک برنامه ی تلویزیونی، پوشش چادر را برای خود انتخاب کرد و حالا هم مدعی است 3900 نفر توسط او این پوشش را انتخاب کرده‌اند. موضوع این تحلیل، شخص خانم الهام چرخنده که از او به عنوان الهام زهرایی نیز نام برده می‌شود نیست، چراکه او خود از عهده ی برگزاری شوی تبلیغی برای خودش برمی‌آید. بحث حال حاضر این تحلیل، بستری است که چنین رویکردهایی در آن شکل می‌گیرد و پررنگ جلوه می‌کند.

فردی حجاب خود را تغییر می‌دهد و تصمیم می‌گیرد برای پوشش ظاهری‌اش چادر را انتخاب کند. او به تلویزیون می‌رود. برای سخنرانی راهپیمایی روز قدس دعوت می‌شود. به کمیسیون فرهنگی مجلس می‌رود و درباره ی مسایل زندگی شخصی خود صحبت می‌کند. ادعاهایی را مطرح می‌کند و ....

نکته‌هایی که در پی این تحول خاص! به ذهن متبادر می‌شود را نباید نادیده گرفت:
اول اینکه چرا در جامعه و آنهم در سطح مسوولان امر باید این تغییر ظاهری تا این اندازه اهمیت داشته باشد که یک روز فردی به علت انتخاب آن در صدر اخبار و توجه‌ها قرار گیرد؟ چرا باید به‌گونه‌ای رفتار شود که افراد برای پیشبرد کارهایشان ریش بگذارند و یقه ی لباسشان را ببندند و یک روز فردی با پوشیدن چادر بتواند به کمیسیون فرهنگی برود و ... اینکه چرا ظاهربینی را ترویج می‌کنیم و برای ظاهر افراد ورای باطنشان ارزش و جایگاه قائل هستیم از جمله نکاتی است که باید مورد مداقه قرار گیرد.

تاکید رهبری در مهرماه سال ۹۱ در جمع روحانیون خراسان شمالی درباره برخورد با جوانان و زنان این بود: “مدارا کنید، ممکن است ظاهر زننده‌اى داشته باشد [خب] داشته باشد. بعضى از همین‌هایى که در استقبالِ امروز بودند، در عرف معمولى به آن‌ها می‌گویند «خانم بدحجاب»؛ اشک هم از چشمش دارد می‌ریزد. حالا چه کار کنیم؟ ردش کنید؟ مصلحت است؟ حق است؟ نه، دل، متعلق به این جبهه است؛ جان، دلباخته‌ى به این اهداف و آرمان‌هاست. او یک نقصى دارد، مگر من نقص ندارم؟ نقص او ظاهر است، نقص‌هاى این حقیر باطن است؛ نمى‌بینند. ما هم یک نقص داریم، او هم یک نقص دارد. با این نگاه و با این روحیه برخورد کنید. البته انسان نهى از منکر هم میکند؛ نهى از منکر با زبان خوش، نه با ایجاد نفرت.”

با عنایت به این سخنان است آنچه باید مورد توجه بیشتر قرار گیرد باطن افراد باشد نه آنچه در ظاهر برای خود انتخاب کرده و با تمسک به آن در پی کسب جایگاه هستند. البته در این یادداشت قصد قضاوت درباره ی نیت افراد نیست اما در علم ارتباطات، «پیام» به آنچه که دریافت می‌شود گفته می‌شود نه آنچه که ارسال می‌شود و این یعنی آنچه از معنی و از رفتار ما توسط مخاطب برداشت می‌شود دارای اهمیت است. یکی دیگر از نکات تاسف آور در این باره، رفتار کمیسیون فرهنگی مجلس است. کمیسیون فرهنگی طی جلسه‌ای اقدام به تقدیر از این بازیگر می‌کند. پای درد دل او درباره ی مسایل خانوادگیش می‌نشینند و ...

سوال این است که آیا سطح کمیسیون فرهنگی مجلس تا این حد تنزل یافته است که به جای بررسی و چاره یابی برای حل مشکلات کلان‌تر جامعه، انتخاب پوشش توسط یک فرد را مورد تقدیر قرار دهد؟ آیا این رفتار فرهنگ ظاهرسازی را در جامعه نهادینه نمی‌کند؟ پوشش یک فرد آیا دلیل مناسبی برای تقدیر از او در کمیسیون مجلس است؟ آنهم با احتساب اینکه هر ثانیه برگزاری جلسات کمیسیون‌های مجلس چه میزان بار مالی برای کشور دارد. چرا فراموش کرده‌ایم که این دست اقدامات ماست که شان چادر و کمیسیون مجلس و زن را مخدوش می‌کند؟

نویسنده ی این سطور، خود دارای حجاب چادر است اما مساله ی مهم این است که آقایان فراموش کرده‌اند چنین ویژه‌نوازی‌هایی کار را بر امثال ما در جامعه سخت‌تر می‌کند و نگاه عمومی را متفاوت‌تر. اینکه همگان تصور کنند چادر حجابی حکومتی و نه اسلامی است، نتیجه همین عملکردهاست. اینکه افکار عمومی تصور کنند تمام افرادی که چادر به سر می‌کنند از رانتی برخوردار هستند ناشی از همین روش‌های غیر حرفه‌ای شماست. اینکه ریش و بستن دکمه و چادر و انگشتر عقیق را نماد یک تفکر خاص کنیم لطمه به افرادی است که درد دین دارند.

اینکه الهام چرخنده تصمیم می‌گیرد نوع پوشش خود را تغییر دهد، تصمیم شخصی اوست اما اینکه جلوی دوربین‌های تلویزیون این کار را کند، اینکه نذری‌پخش کند و عکس‌هایش منتشر شود و ... کمی جای تامل دارد. کاش ایشان در کمیسیون فرهنگی دقیقا از روششان برای چادری کردن این 3900 نفر! یاد می‌کردند تا حداقل اعضای کمیسیون به جای نشستن پای درد دل ایشان و پیدا کردن دغدغه ی حل مشکلات زندگی وی، به روش‌های جدیدی آگاه می‌شدند که بتوانند بر اساس آن برای حجاب تصمیم‌گیری درستی داشته باشند. نکته ی آخر اینکه امروز دیگر زمان برگزاری شوهای تبلیغاتی از این دست سر آمده است و باور عمومی نسبت به این اقدامات مخدوش شده است. بهتر است برای عزیز شدن راهکارهای منطقی‌تری پیدا کنیم و با باورها و اعتقادات مردم بیش از این بازی نکنیم.