نامه به‌نسلی‌که مي‌آید با اشک آلوده به‌خاک

بسم الله الرحمن الرحیم
جوانان و نوجوانان عزیز و خوزستانی ام!
با سلام و عرض احترام؛ از اینکه در روزهای غبار آلود اهواز شما را مي‌بینم که چهره زیبای خویش را با ماسک پوشانده اید و از عمومی ترین حق خدادادی به بندگانش، یعنی نعمت تنفس هوای پاک و مورد نیاز، محروم شده اید؛ بسیار آزرده خاطر و شرمنده ام. وقتی شما را در جلو ساختمان استانداری و در کنار رودخانه کارون دیدم که در اعتراض به آلوده شدن هوا و دفاع از حقوق شهروندی مردم، ایستاده اید و آرام، این ناخشنودی را فریاد مي‌زنید؛ اشک بر چهره ام نشست. اشکی آلوده با خاک...

شرمندگی ام از این روست که میانسالانی مانند من، این روزها را برای شما ساخته اند و خودِ شما هیچ نقشی در ساختن این وضعیت نداشته اید. آلودگی هوا، البته یکی از پدیده های شوم و نتیجه بی توجهی و ضربه زدن به محیط زیست است و جنبه های دیگر این بی توجهی، چه بسا به اندازه آلودگی هوا، قابل دیدن و لمس نباشد. واقعیت آن است که امروز، افزون بر غبار آلود و آلودگی هوا، فضای سیاست، اقتصاد، آموزش، بهداشت، فرهنگ، اخلاق، دینداری، اداره داخلی و خارجی کشور همه و همه غبارآلود و آلوده است و زیان های پنهان هر یک، هر روز چهره زشت خود را نمایان مي‌کند.

هر یک از این مصایب، البته به یکباره و بی مقدمه سربرنیاورده است. ناهنجاری و مصایب گوناگونی که امروز همه ما را رنج مي‌دهد؛ نتیجه تصمیمات، سیاستگذاری ها، طمع ورزی ها و نسنجیده بودن رفتارهای نسل میانسال و بزرگسالی است که در هر یک از ادوار پس از پیروزی با شکوه انقلاب اسلامی، صورت گرفته است و دستاوردهای منفی آن، مانند اژدهای خفته سر بر مي‌دارد. از این رو، من به عنوان یکی از آن میانسالان، پوزش خود از شما جوانان و نوجوانانی که امروز از نتایج عملکرد ما، رنج مي‌برید؛ اعلام مي‌دارم و تعهد مي‌دهم تا آنجا که قلم و قدم بتواند در بهبودی وضع موجود کوشش خواهم نمود.

بر این باورم که اصلاح و تغییر در پاره ای از رویکردهای آزموده شده و زیان بخش در اداره داخلی و خارجی کشور و تغییر مسیر حرکت کشور و انقلاب، تنها راه گریز از وضع کنونی و رسیدن به وضعیت مطلوب است. در این راستا، گسترش آگاهی عمومی و کمک به رشد اخلاقی و معنوی جامعه و یافتن راه حل های مسالمت جویانه برای تحقق آن تغییرات و اصلاحات، بی گمان فرآیند تغییرات را کوتاهتر و سودمندتر خواهد نمود. کوشش کنیم تا این فرآیند، بدون زیان رساندن به کشور و بصورت تدریجی، طی شود. مواظب خودتان باشید و خوب درس بخوانید و امیدتان را در بهبودی تدریجی از دست ندهید. شکیبایی و اندیشیدن با هدف یافتن راه های بی خطر برای عبور از وضع کنونی تنها راه است. دست همه شما را مي‌بوسم.