حميد نجف
با مطرح شدن لايحه مديريت يكپارچه شهري و انتخاب شهرداران توسط مردم از سوي دولت شاهد نظرات مختلف صاحب نظران و مسئولان اين حوزه هستيم، با باز شدن فضا ي اظهار نظر خوشبختانه و يا شوربختانه گاهي پرده از بعضي از حقيقتهاي تلخ و شيرين روزگار ما برداشته مي شود.
دسته اي اين اقدام دولت و مجلس را مثبت و در راستاي مبارزه با فساد گسترده در بدنه شهرداريها عنوان مي كنند و معتقند كه واگذاري حق انتخاب شهردار به مردم در حقبقت كار مفسدين اقتصادي و بعضي از پيمانكاران رانتخوار شهرداريها را در روند انتخاب شهردار سخت و حتي غير ممكن ميسازد و گروهي هم عقيده دارند كه اين كار موجب كاهش قدرت ناچيز اعضاي شوراي شهر و محدود كردن شرح وظايف كاري آنان مي گردد.
به هر حال هر دو موضوع قابل تامل است و نيازمند كار كارشناسي كه مورد توجه امروز اين يادداشت نيست، آنچه مورد نقد و توجه است اظهار نظر بعضي از اعضاي محترم شوراي شهر تهران و مخالفت صريح آنان با موضوع انتخاب شهردار توسط مردم است. اعضايي كه با اعتماد همين مردم بر سر كار آمده اند، اكنون در برابر ايجاد حقي جديد براي مردم ايستادگي مي كنند.
دليل اين بي اعتمادي بعضي از شما اعضاي محترم شوراي شهر نسبت به موكلينتان چيست؟ راستش شنيدن هر گونه صداي مخالفتي براي مردم قابل درك و تحمل است جز شنيدن ساز مخالف توسط بعضي از نمايندگان مردم در اين شورا، به عقيده نگارنده اين حركت حساب شده و با درايت دولت و مجلس با هر نتيجه اي كه ختم به خير شود، آزموني خواهد شد، براي سنجش ميزان اعتماد و اعتبار مردم نزد وكلايشان در مجلس شوراي اسلامي و شوراي شهر. مردم و رسانه ها در اين ميان هوشيارانه نظاره گر اعمال و سخنان نمايندگان خود هستند.