سوالات صادق زیباکلام از استیضاح‌کنندگان

صادق زیباکلام در سرمقاله امروز «آرمان»، نوشت: استیضاح وزیر علوم یقیناً در تاریخ ثبت خواهد شد. مستقل از اینکه او بتواند رأی اعتماد از مجلس بگیرد یا خیر. فرجی‌دانا به‌واسطه دلایلی استیضاح می‌شود که اگر عدل و انصاف در درجه اولویت بود، کمیسیون‌های فرهنگ و آموزش عالی مجالس هشتم و نهم باید مورد استیضاح قرار می‌گرفتند. کمیسیون‌های فرهنگ و آموزش عالی چشمانشان را بر برخی بی‌قانونی‌های وزارت علوم دولت دهم در فاصله سال‌های 88 تا 92 بستند و حالا که وزیر علوم دولت یازدهم می‌خواهد آن بی‌قانونی‌ها را جبران می‌کند، مجلس او را استیضاح می‌کند.

باید از استیضاح‌کنندگان فرجی‌دانا پرسید که کدام کار وی غیرقانونی بوده؟ آیا دانشجویانی که بعد از سال 88 از تحصیل محروم شدند، مستحق آن بودند؟ کجای قانون اساسی یا قوانین مصوب مجلس می‌گوید که شرط تحصیل در دانشگاه‌ها موافقت یا مخالفت با دولت است؟ آیا مجلس به‌عنوان امین ملت، به‌عنوان حافظ منافع ملت، نباید به محرومیت از تحصیل دانشجویان و ایجاد فضای بی‌تفاوتی در دانشگاه‌ها در دولت دهم انتقاد می‌کرد؟ گناه بعدی فرجی‌دانا آن است اساتیدی را که به دلیل انتقاد به دولت آقای احمدی‌نژاد بازنشسته، اخراج یا ممنوع‌التدریس شدند را به دانشگاه‌ها بازگرداند. آیا مجالس هشتم و نهم نباید از حقوق دانشگاهیان کشور در برابر وزارت علوم دولت دهم به دفاع برمی‌خاستند؟ آیا این نمایندگان یکبار از وزارت علوم آقای احمدی‌نژاد درخصوص بورسیه شدن آن سه هزار نفر توضیحی و سوالی نمودند؟ آیا یکبار آنها به وزیر علوم آقای احمدی‌نژاد تذکر دادند که برخی از بورسیه‌ها صرفاً به توصیه و سفارش بورس گرفته‌اند و واجد شرایط علمی نبوده‌اند؟ آیا یکبار در فاصله سال‌های 88 تا 92، مجالس هشتم و نهم از وزارت علوم پرسیدند که این فرد یا آن یکی بر اساس کدام ضوابط و ملاک و معیارهای علمی به‌عنوان استاد در دانشگاه‌ها استخدام شده‌اند؟

واقعیت تلخ آن است که وزارت علوم آقای احمدی‌نژاد بدون ضابطه، متقاضیانی را بورسیه کرد، برخلاف ملاک و معیارهای علمی و صرفاً به‌واسطه روابط، استخدام هیأت علمی نمود، بدون دلیل جامع برخی از دانشجویان را از تحصیل محروم کرد و برخلاف ضوابط و عرف اساتید را بازنشسته اجباری، اخراج و ممنوع‌التحصیل نمود و فضای دانشگاه‌های کشور را تغییر داد. به‌رغم همه اینها مجلس سکوت کرد و حتی یکبار هم در این زمینه‌ها تذکری به وزارت علوم آقای احمدی‌نژاد نداد و حالا که فرجی‌دانا برخی از آن بی‌قانونی‌ها و برخی از آن روش‌ها را که بر دانشگاه و بر دانشگاهیان کشور رفت را اصلاح می‌کند، جالب است که برخی نمایندگان مجلس اعتراض نموده و می‌خواهند وزیر دولت یازدهم را استیضاح نمایند.

بهانه دیگر تندروها و طرفداران دولت قبلی آن است که سیاست‌های فرجی‌دانا فضای دانشگاه‌ها را سیاسی کرده و دانشجویان به‌جای تحصیل سرگرم فعالیت‌های سیاسی شده‌اند. به همین خاطر است که بسیاری از تندروها اظهار نگرانی می‌کنند این روزها فضای دانشگاه‌ها به‌گونه‌ای شده که با فعالیت‌های علمی مغایرت پیدا کرده است. این دلیل، واقعاً یک بهانه بیش نیست. به علاوه، این دلیل در حقیقت یک بی‌احترامی به دانشجویان است. اینکه دانشجویان ما ظرفیت فضای فعلی در دانشگاه‌ها را ندارند و اگر فضا به این صورت باشد، آنها به‌جای درس می‌روند به دنبال فعالیت سیاسی. واقعیت آن است که عمر و قدمت جنبش دانشجویی در ایران از عمر بسیاری از اصولگرایان تندرو بیشتر است. دانشجویان ما آنقدر پختگی دارند که اگر فضای سیاسی در دانشگاه‌ها بازتر شود، آنها جای درس و علم‌آموزی‌شان محفوظ می‌ماند. منتها مشکل این افراد بابت درس نخواندن دانشجویان نیست. مشکل جای دیگری است. دوست دارم از آنها بپرسم که اگر دانشجویان به‌جای طرفداری از مخالفین آنها، از آنها طرفداری می‌کردند، آیا باز هم این افراد مخالف فعالیت دانشجویان می‌شدند؟ واقعیت آن است که بحث اصلی و مشکل این افراد درس خواندن یا نخواندن دانشجویان نیست؛ مشکل آنان این است که اکثریت قریب به اتفاق دانشجویان مخالف دیدگاه آنان هستند؛ بنابراین نمی‌خواهند دانشجویان در دانشگاه‌ها فعالیت سیاسی انجام دهند و قصور بزرگ آقای فرجی‌دانا آن است که به ضرب کمیته‌های انضباطی و محروم ساختن دانشجویان از تحصیل، حاضر نیست فضای سکون دوران گذشته مجدداً به دانشگاه‌ها بازگردد تا خیال این افراد آسوده باشد.

و بالاخره تقصیر دیگر فرجی‌دانا عبارت است از رایزنی با اساتید دانشگاه‌ها درباره تعیین رؤسای دانشگاه‌ها. این هم واقعاً حکایتی است که دانشگاه‌های ما آنقدر باید تنزل پیدا کنند که اگر وزیر علوم خواست با اساتید شور و مشورت نماید، این کار شیوه‌ای غلط تلقی شود. اگر 50 یا 60 نفر از نمایندگان تندرو را مستثنا کنیم، بدنه معتدل مجلس همراه اقدامات فرجی‌دانا هستند اما اگر غیر از این شد و وی نتوانست رأی اعتماد از مجلس بگیرد، یقیناً نام او به‌عنوان یک وزیر علوم آزادیخواه بر جای باقی خواهد ماند.