تاریخ انتشار : ۱۳۹۴/۰۲/۲۳ ساعت ۰۷:۳۴
کد مطلب : ۷۷۴۶۵
مقاله وارده
مخالفان دولت چه‌مقدار قدرت و نفوذ دارند!؟
سهیل فارسی
گروه مقالات: انقلاب اسلامی ملت ایران طلیعه حاکمیت قانون و آزادی های مشروع و رفع تبعیض و فساد بوده است. ملت ایران در بهمن 57 حکومتی را سرنگون نمودند که بسیاری از دوستداران وطن و مذهب مجالی برای فعالیت های آزاد سیاسی و حتی فرهنگی پیدا نمی‌کردند. انقلاب اسلامی با رای ملت ایران به جمهوری اسلامی منتهی می شود. جمهوری اسلامی نیز از دو بخش تشکیل شده است؛ جمهوریت و اسلامیت.
تعبیر آیت اله دکتر شهید بهشتی در این باب جالب توجه است. ایشان تعریف ساده و در عین حال متقنی را از جمهوری اسلامی ارائه می‌کنند: جمهوری به این معنا که صفر تا صد حکومت با مراجعه به آراء ملت تعیین خواهد شد و اسلامیت هم به معنای اجرای قوانین اسلام خواهد بود. امام خمینی (ره) جمله ای معروف دارند که برای سیاستمداران ما نوعی اتمام حجت است و یکی از دو بال جدانشدنی جمهوری اسلامی محسوب می شود و آن جمله ی "میزان رای ملت است"، می باشد. از دید بنیانگذار جمهوری اسلامی، میزان در اداره کشور و انتخاب کارگزاران تنها یک چیز و آن هم رای ملت است.
در خرداد ماه سال 92 منتخب بی حرف و حدیث ملت ایران، حسن روحانی بوده است. ملت ما پس از تجربه مدیریت مختلط اصولگرایی – احمدی نژادی به اعتدال گرایی رای میدهد. علی رغم حضور کاندیدای مطبوع اصولگرایان و احمدی نژاد که آقای جلیلی بوده است ایشان نه تنها انتخاب نشده بلکه با قریب به چهار میلیون رای سوم می شوند! جمهوریت نظام به این معناست که وقتی ملت پس از تجربه هشت ساله حکومت اصولگرایی – احمدی نژادی و چشیدن مزه سیاست های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و ... دوستان اصولگرا و احمدی نژاد به دکتر حسن روحانی و حامیان و همفکرانشان رای می دهند علی القاعده و بر حسب قانون اساسی و آرمان های امام انتظار دارند که سیاست های درست یا غلط دولت منتخب اجرائی شده و اقلیت شکست خورده در حد خود فعالیت کند.
آن چه که امروز به چشم می آید آن است که اصولگرایان تندرو و احمدی نژادی ها رو در روی دولت یازدهم ایستاده و با صدائی رسا می گویند: درست است که ملت شما را انتخاب کرده است اما قدرت هنوز هم در اختیار ماست! این مهم علی الظاهر نقض صریح جمهوریت نظام و عدم تمکین به قانون اساسی است. از طرفی دیگر اداره کشور در سالهای 84 تا 92 به گونه ای بوده است که دوستان اصولگرا علیه احمدی نژاد شدند و احمدی نژاد علیه آنها و پایداری ها در میانه این دو طیف رفت و آمد دارند!
بحث مخالفین نیز هسته ای، عربستان، فرهنگ، بورسیه ها، انتصابات دولتی، نبود آزادی بیان! و از این قبیل مسائل نیست چرا که اگر قرار باشد در مجالی نشسته و عادلانه و به دور از عوام فریبی این دست مسائل را بررسی کنیم قطعا دولت اصولگرایان و احمدی نژاد لااقل اگر رو روسیاه نباشند، روسفید نخواهد بود! آنچه که محل بحث و جدال است این است که چرا ملت ایران به آنها و آقای جلیلی رای نداده است!؟ اینها می گویند درست است که ملت به برنامه های دکتر روحانی رای داده است اما باید به شیوه سابق (دوران احمدی‌نژاد) عمل شود تا عزت و اقتدار ملت ایران محفوظ بماند! حالا در این مجال سابقا مسئله آقای ابوطالبی، جشن ریاست جمهوری و ... بود و حالا تنور داغ هسته ای و عربستان. به هر حال باید از هر فرصتی برای نشر آزادی یکطرفه بیان و انتقاد و نقد! در جامعه استفاده کرد و منادی ملت ایران بود!
آنچه که در این بین بسیار اهمیت دارد و از آرمان های امام راحل است عدم ورود غیرسیاسی ها در مسائل سیاسی است. امام با لحنی تند آنها را از ورود به بازهای حزبی و جناحی باز داشته و طبق قانون اساسی ملزم به انجام وظیفه اصلی خود نموده است. متاسفانه امروز بیشتر از اینکه جناح شکست خورده انتخابات و روزنامه ها و سایت هایشان از دولت انتقاد کنند مع الاسف آنها با تمام قوا و حداکثر امکانات در تخریب اغلب سیاست های دولت یازدهم کوشیده و وقت و بی وقت اظهارنظر می‌کنند. از طرفی پایداری ها نیز به همین پشتوانه تحریک شده و با استفاده از آزادی یکطرفه در بیان مسائل، فضای کشور را بی دلیل متشنج می‌کنند و از کاه کوه می‌سازند.
آنچه که مسلم است این است که به تعبیر رییس‌جمهور، اپوزیسیون دولت برخی نهادهای غیرسیاسی و دوستانشان در پایداری شده‌اند که به علت دارا بودن سایت و خبرگزاری و نفوذ بی دلیل در رسانه ملی! جمهوری اسلامی ایران را از دستیابی به نتیجه مطلوب و معقول باز داشته و اداره کشور را مشکل می‌کنند.
گروه مقالات: انقلاب اسلامی ملت ایران طلیعه حاکمیت قانون و آزادی های مشروع و رفع تبعیض و فساد بوده است. ملت ایران در بهمن 57 حکومتی را سرنگون نمودند که بسیاری از دوستداران وطن و مذهب مجالی برای فعالیت های آزاد سیاسی و حتی فرهنگی پیدا نمی‌کردند. انقلاب اسلامی با رای ملت ایران به جمهوری اسلامی منتهی می شود. جمهوری اسلامی نیز از دو بخش تشکیل شده است؛ جمهوریت و اسلامیت.
تعبیر آیت اله دکتر شهید بهشتی در این باب جالب توجه است. ایشان تعریف ساده و در عین حال متقنی را از جمهوری اسلامی ارائه می‌کنند: جمهوری به این معنا که صفر تا صد حکومت با مراجعه به آراء ملت تعیین خواهد شد و اسلامیت هم به معنای اجرای قوانین اسلام خواهد بود. امام خمینی (ره) جمله ای معروف دارند که برای سیاستمداران ما نوعی اتمام حجت است و یکی از دو بال جدانشدنی جمهوری اسلامی محسوب می شود و آن جمله ی "میزان رای ملت است"، می باشد. از دید بنیانگذار جمهوری اسلامی، میزان در اداره کشور و انتخاب کارگزاران تنها یک چیز و آن هم رای ملت است.
در خرداد ماه سال 92 منتخب بی حرف و حدیث ملت ایران، حسن روحانی بوده است. ملت ما پس از تجربه مدیریت مختلط اصولگرایی – احمدی نژادی به اعتدال گرایی رای میدهد. علی رغم حضور کاندیدای مطبوع اصولگرایان و احمدی نژاد که آقای جلیلی بوده است ایشان نه تنها انتخاب نشده بلکه با قریب به چهار میلیون رای سوم می شوند! جمهوریت نظام به این معناست که وقتی ملت پس از تجربه هشت ساله حکومت اصولگرایی – احمدی نژادی و چشیدن مزه سیاست های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و ... دوستان اصولگرا و احمدی نژاد به دکتر حسن روحانی و حامیان و همفکرانشان رای می دهند علی القاعده و بر حسب قانون اساسی و آرمان های امام انتظار دارند که سیاست های درست یا غلط دولت منتخب اجرائی شده و اقلیت شکست خورده در حد خود فعالیت کند.
آن چه که امروز به چشم می آید آن است که اصولگرایان تندرو و احمدی نژادی ها رو در روی دولت یازدهم ایستاده و با صدائی رسا می گویند: درست است که ملت شما را انتخاب کرده است اما قدرت هنوز هم در اختیار ماست! این مهم علی الظاهر نقض صریح جمهوریت نظام و عدم تمکین به قانون اساسی است. از طرفی دیگر اداره کشور در سالهای 84 تا 92 به گونه ای بوده است که دوستان اصولگرا علیه احمدی نژاد شدند و احمدی نژاد علیه آنها و پایداری ها در میانه این دو طیف رفت و آمد دارند!
بحث مخالفین نیز هسته ای، عربستان، فرهنگ، بورسیه ها، انتصابات دولتی، نبود آزادی بیان! و از این قبیل مسائل نیست چرا که اگر قرار باشد در مجالی نشسته و عادلانه و به دور از عوام فریبی این دست مسائل را بررسی کنیم قطعا دولت اصولگرایان و احمدی نژاد لااقل اگر رو روسیاه نباشند، روسفید نخواهد بود! آنچه که محل بحث و جدال است این است که چرا ملت ایران به آنها و آقای جلیلی رای نداده است!؟ اینها می گویند درست است که ملت به برنامه های دکتر روحانی رای داده است اما باید به شیوه سابق (دوران احمدی‌نژاد) عمل شود تا عزت و اقتدار ملت ایران محفوظ بماند! حالا در این مجال سابقا مسئله آقای ابوطالبی، جشن ریاست جمهوری و ... بود و حالا تنور داغ هسته ای و عربستان. به هر حال باید از هر فرصتی برای نشر آزادی یکطرفه بیان و انتقاد و نقد! در جامعه استفاده کرد و منادی ملت ایران بود!
آنچه که در این بین بسیار اهمیت دارد و از آرمان های امام راحل است عدم ورود غیرسیاسی ها در مسائل سیاسی است. امام با لحنی تند آنها را از ورود به بازهای حزبی و جناحی باز داشته و طبق قانون اساسی ملزم به انجام وظیفه اصلی خود نموده است. متاسفانه امروز بیشتر از اینکه جناح شکست خورده انتخابات و روزنامه ها و سایت هایشان از دولت انتقاد کنند مع الاسف آنها با تمام قوا و حداکثر امکانات در تخریب اغلب سیاست های دولت یازدهم کوشیده و وقت و بی وقت اظهارنظر می‌کنند. از طرفی پایداری ها نیز به همین پشتوانه تحریک شده و با استفاده از آزادی یکطرفه در بیان مسائل، فضای کشور را بی دلیل متشنج می‌کنند و از کاه کوه می‌سازند.
آنچه که مسلم است این است که به تعبیر رییس‌جمهور، اپوزیسیون دولت برخی نهادهای غیرسیاسی و دوستانشان در پایداری شده‌اند که به علت دارا بودن سایت و خبرگزاری و نفوذ بی دلیل در رسانه ملی! جمهوری اسلامی ایران را از دستیابی به نتیجه مطلوب و معقول باز داشته و اداره کشور را مشکل می‌کنند.
