رویکرد دوگانه مجلس نسبت به رشد جمعیت

عطا افشاریان

---

گروه جامعه: با طرح مسئله افزایش جمعیت، مجلسیان هم شتاب‌زده و بدون برنامه به فکر افزایش جمعیت افتاده و طرح‌هایی را تصویب كردند که خود بهتر از همه می‌دانند که ضمانت اجرایی ندارند که با شیوه دستوری فرزند آوری امکان پذیر نخواهد بود. محاکمه در استفاده از روش‌های جلوگیری از بارداری و شاید در آینده جلوگیری از فروش لوازم جلوگیری اینها همه در دنیای آزاد امروزی پاسخ مثبتی را در بر نخواهد داشت.

مجلس در جایی مصوبه بیمه بیکاری را مصوب کرد که در آن به صراحت بیکار را فرد مذکر تلقی نموده است و زنان بیکار در این آمار محاسبه نگردیده‌اند. در اینکه در جامعه امروزی با توجه به هزینه های خانوار، مرد و زن برای رفاه بیشتر خود و فرزندان در حال کار هستند و پذیرش بیکاری برای زنان امری غلط است، هیچ شکی نیست. پس جای بسی سوال است که رویکرد مجلسیان به دو مقوله ای که ارتباط تنگاتنگی نسبت به یکدیگر دارند، کاملا متناقض است.

با طرح جوایزی چون پرداخت یک میلیون تومان برای هر کودک، خانواده سختی کشیده ایرانی تشویق به فرزند آوری نخواهد شد. هنوز بحران بیکاری، کنکور و دانشگاه فرزندان ایران زمین حل نشده است و خانواده های بسیاری همچنان در فقر مادی و بیکاری دست و پا می زنند، پس توجیهی برای ازدواج و یا فرزندآوری نخواهند داشت. به نظر می رسد مجلسیان بجای رویکرد برنامه محوری و زیربنایی برای توسعه جمعیت، روش‌های ضربتی و دستوری را پیش گرفته اند.

جامعه زنان در بیکاری‌ها گنجانده نمی‌شود و در بیمه بیکاری نیز زنان در نظر گرفته نشده‌اند، در حالیکه یکی از روشهای تشویق خانمها به ازدواج و فرزندآوری در نظر گرفتن استقلال مالی این قشر مهم اجتماعی کشور می باشد. اگر دولت و مجلس راغب به تشویق خانمها به تربیت فرزند و توسعه جمعیت هستند، یکی از راههای آن ایجاد مزایا و حتی حداقل حقوق و بیمه رایگان برای زنان خانه دار است. استقلال مالی زنان نه تنها بنیان خانواده را ضعیف نخواهد نمود که آنها را در رشد و تربیت بهتر فرزندان یاری خواهد داد. چرا که بسیاری از آسیب‌های اجتماعی زنان و مادران و به تبع آن فرزندان آنها عدم استقلال مالی و تامین مالی آنها می‌باشد.

این نگرش که زن به نوعی در ازای همسری برای مرد، هزینه زندگی دریافت نماید، نگرشی ویژه زمان ما نیست و چنانچه مجلس و دولتیان به فکر توسعه جمعیت هستند باید پیش از آن به معضل بیکاری و اشتغال به ویژه در میان خانمها بپردازند. مادامیکه زنان ایرانی در توسعه اقتصادی و اشتغال و آمارهای مرتبط محسوب نگردند، زیربنای اجتماعی کشور نیز ساختار صحیحی نخواهد داشت. این نگرش که استقلال مالی زنان بنیان خانواده را سست می‌نماید نوعی تفکر مردسالارانه در خانواده است در حالیکه خانواده سالم محصول تفکر مشترک مرد و زن و مشارکت هر دو آنها در توسعه خانواده و بهبود وضعیت آن است.