احمد زيدآبادی از زندان به گناباد تبعيد شد

احمد زيدآبادی پس از آزادی از زندان رجايی شهر کرج، برای تبعيد و انتقال به شهر گناباد در اختيار ماموران نيروی انتظامی قرار گرفت و با هزينه شخصی خود به گناباد منتقل شد. همسر احمد زيدآبادی قبلا گفته بود به آنها اطلاع داده شده که اين روزنامه‌نگار زندانی پس از پايان دوران حبس شش ساله‌اش، برای گذراندن دوران تبعيد خود مستقيم از زندان به گناباد فرستاده خواهد شد.

به گفته همسر وي، زيدآبادی شش سال زندان را گذراند و حالا دوران تبعيد و بعد از آن هم ممنوعيت مادام العمر از هر گونه فعاليت سياسی و شرکت در احزاب و مصاحبه و سخنرانی و تحليل حوادث، به صورت کتبی يا شفاهی شروع شده است. اينكه او بايد در تبعيد هزينه زندگی خود را تامين کند. اما اينکه از چه راهی، ظاهرا براي آن فکري نشده است؛ زيرا زيدآبادی از فعاليت در رشته تخصصی‌اش که روزنامه‌نگاری است به طور مادام العمر محروم  شده‌ است.

احمد زيد‌آبادی قبل از حبس شش ساله اخير، در سال ۱۳۷۹ نيز به جرم تبليغ عليه نظام، تشويش اذهان عمومی و اقدام عليه نظام ۱۳ ماه را در زندان به سر برده بود. سازمان يونسکو در سال ۱۳۹۰ احمد زيدآبادی را به عنوان برنده جايزه آزادی مطبوعات «گيگرمو کانو» معرفی کرد كه وي در پيامی به دبيرکل يونسکو به دليل اين که نتوانسته بود در مراسم اعطای اين جايزه حاضر شود، عذرخواهی کرده و گفته بود: «دادگاه، افزون بر شش سال زندان، پنج سال تبعيد و محروميت از فعاليت هميشگی سياسی اجتماعی مطبوعاتی و حزبی مرا برای تمام عمرم از هر گونه گفتن و نوشتن محروم کرده است از اين رو هر گونه پيامی صرفا بر دامنه درد و رنج خود و خانواده‌ام می‌افزايد».