سازمان خدمات سیاسی برای دلواپسان!

گروه سياسي-رسانه ها: روزنامه شرق: این روزها شهروندانی که در ترافیک و گرمای تهران از شیشه تاکسی یا در پیاده‌روها خیابان را نظاره می‌كنند بنری چندمتری نظرشان را به خود جلب می‌کرد؛ بنری که پاهای فردی در حال پایین‌آمدن از پله‌های هواپیما را نشان می‌داد و امتدادش نقش خون داشت و عنوان درشت فرش قرمز روی آن نقش ‌بسته بود.

در همان لحظه اول می‌شد متوجه ماجرا شد. اما احتمالا تصور این بود که بنر به یکی از روزنامه‌های چاپ تهران مربوط است که از ابتدای انتشار خبر سفر وزیر خارجه فرانسه به ایران، هوای خونخواهی به سرشان زده بود. اما کمی دقت در پایین بنر حکایت از نقش شهرداری تهران در ماجرا داشت. دیروز هم‌زمان با ورود لوران فابیوس، وزیر خارجه فرانسه به ایران، شهر تهران شاهد بنرهایی با رویکرد خونخواهی از مسافر تهران بود؛ بنرهایی كه ممهور به آرم سازمان فرهنگی- هنری شهرداری تهران بود. شهرداری تهران پیش از این هم در مقطع توافق ژنو بنرهایی با عنوان «صداقت آمریکایی» را در پایتخت ایران نصب کرده و از این طریق نارضایتی خود را از روند مذاکرات اعلام کرد. اما این بار سازمان تحت تصدی شهرداری پا را فراتر از نصب بنر گذاشته و قصد برگزاری مراسمی در زمان حضور فابیوس در تهران داشت.

شهرداری تهران می‌خواست یک مراسم با عنوان فرش قرمز در یکی از فرهنگسراهای تهران برای بازخوانی پرونده خون‌های آلوده به همراه نمایش فیلمی با عنوان «چند قطره خون» برگزار کند؛ مراسمی که البته لغو شد. این اتفاق در شرایطی رخ داد که وزیر خارجه فرانسه به دعوت رسمی جمهوری اسلامی ایران وارد تهران شده بود. همان‌طور که چند روز پیش و پس از تشدید تحرکات علیه سفر وزیر خارجه فرانسه به تهران، مصطفی پورمحمدی وزیر دادگستری گفته بود، فابیوس میهمان نظام جمهوری اسلامی ایران بود نه یک حزب یا گروه غیررسمی؛ و در چنین شرایطی شهرداری تهران مانند یک گروه اپوزیسیون یا مخالف، خلاف منافع ملی دست به اقدام عجیبی زد که تنها و تنها حکایت از حرکت بر مدار سیاسی‌کاری با انگیزه مصرف در عرصه داخلی دارد.

سازمانی خدماتی یا حزبی سیاسی؟
این اولین‌بار نبود و احتمالا آخرین بار هم نخواهد بود که سازمان عریض و طویل شهرداری تهران که وظیفه‌اش بر همه روشن است پا در کفش سیاست کرده و هوای دلواپسی به سرش می‌زند. سال گذشته و در روز ٢٢ بهمن که بسیاری آن‌را روز وحدت ملی می‌نامند، یک نهاد وابسته به شهرداری، پلاکاردهای بسیاری با عنوان «توافقات ننگین مایه ذلت ماست» منتشر کرده و در اختیار راهپیمایان قرار داده بود. شهرداری تهران در این پلاکاردها، به نشر و تبلیغ افکار دلواپسانه به عنوان دغدغه اصلی مردم و نظام می‌پرداخت. دو سال پیش‌تر هم شهر تهران شاهد بیلبوردهای تبلیغاتی صداقت آمریکایی در دو مقطع مهم و هم‌زمان با مذاکرات هسته‌ای بود. از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، شهر تهران شاهد انواع و اقسام تبلیغات و تابلوهای ضدآمریکایی بوده است. اما این حکایت از سال ١٣٩٢ تا به امروز کمی تفاوت دارد. تا سال ١٣٩٢ سازمان تبلیغات اسلامی به‌عنوان نهادی که مسئول این‌گونه اقدامات است، به‌زعم خود به انجام وظیفه پرداخته بود اتفاق مهم در این رابطه این است که شهرداری تهران، نهادی خدماتی است، نه یك سازمان سیاسی یا بین‌المللی. این سازمان نه‌تنها صلاحیت اعلام موضع درباره مذاكرات هسته‌ای یا هر موضوع سیاسی دیگری را ندارد، بلكه مضامین به‌كاررفته در این تابلوها، مغایر با فضای عمومی جامعه و رویکرد کلی نظام جمهوری اسلامی‌ بوده است.

تابلوبازی شهرداری
تابلوها و بنرهایی که در دو سال گذشته شهر تهران به خود دیده است، حاوی مضامینی به‌شدت سیاسی، آن‌هم از جنس تفکر جبهه پایداری بوده است. یک روز شمرابن ذوالجوشن را در کنار رئیس‌جمهور آمریکا قرار دادند و بر آن نوشتند: «شمر زمانه‌ات را بشناس!»، روز دیگر در یك‌سوی میز مذاكره، فردی ایرانی با ریش پروفسوری را نشاندند و در سوی دیگر، مذاکره‌کننده آمریكایی که پوتین نظامی داشت و اسلحه‌اش از زیر میز به سمت طرف ایرانی نشانه رفته بود. در یك بیلبورد دیگر، در برابر دستی كه از سوی ما دراز شده بود، پنجه عقاب دیده می‌شد. در تمام این تابلوها، تصویر كوچكی از كاخ سفید وجود داشت و در كنار آنها عبارت «صداقت آمریكایی» به فارسی و انگلیسی نوشته شده بود. تمام آن تبلیغات، فضایی را فراتر از اعلام بی‌اعتمادی به آمریکایی‌ها ترسیم می‌کرد. آن تابلوها می‌خواستند خصومت و عداوت آمریكایی‌ها را نشان بدهند و به دولت حسن روحانی و طرفین مذاکره القا كنند كه نظر مردم ایران نیز همین است.

نصب تمام آن بیلبوردها توسط شهرداری تهران در شرایطی صورت گرفت که جمهوری اسلامی ایران در حال مذاکره با کشورهای ١+٥ و به‌خصوص ایالات متحده آمریکا بود. حال دیگر این نوع بنرها کارکرد ندارند. وزیر خارجه ایران ساعت‌ها‌وساعت‌ها در کنار وزیر خارجه آمریکا می‌نشیند و اتفاقا به توافق هم می‌رسند. شهردار تهران ٢٠ خرداد ٩٤، گفته بود: «امروز از بی‌عملی و سوءمدیریت، بیشتر از فشار دشمن رنج می‌بریم. بی‌برنامگی و ضعف مدیریت در این دولت و دولت پیشین، از تحریم‌ها هم مؤثرتر است. انرژی مسئولان به‌جای حل مشکلات، صرف مسئله‌سازی‌هایی می‌شود که هدف از آن گریزناپذیر نشان‌دادن توافق به هر قیمت است»؛

این سخنان پیش از توافق وین بیان شده بود. اکنون شرایط تغییر کرده اما ظاهرا رویکرد شهرداری تهران مانند سابق ادامه خواهد داشت.اگر نگاهی کوتاه به تیتر‌ها و عکس‌های رسانه‌های نزدیک به جریان پایداری و اظهارات اعضای این گروه در رابطه با سفر فابیوس به تهران بیندازیم، شاهد خواهیم بود بنر دلواپسانه شهرداری تهران در رابطه با سفر فابیوس به تهران هم از همان تفکر برمی‌خیزد.