بهار نیوز - پرسش‌هایی درباره گزارش از خودسرهای‌قم

گروه سياسي- رسانه‌ها: در گزارش مجلس با عنوان «گزارش غائله ۲۲ بهمن ۱۳۹۱ قم» که امروز سه شنبه در صحن مجلس قرائت شد، به تخلف برخی از عوامل نهادهای خاص و نیز «حلقه ی پرتو» اشاره شده ولی همه چیز در حد «اقدامات خودسرانه‌» کوچک شده است.

به گزارش انصاف نیوز، انتشار این گزارش که به گفته ی تهیه کنندگان آن، «نتیجه کاری دقیق و فنی و با حدود ۲۰۰۰ هزار ساعت نفر وقت گذاری است» در کل قابل تحسین است اما با ملاحظه ی آن پرسش هایی به ذهن مي‌رسد از جمله: اگر ارتباطاتی اینچنینی بین عاملان این حوادث وجود دارد و به اذعان خود گزارش «وقوع غائله همراه با سازماندهی بوده و در سطوح تولید ادبیات خشونت و ایجاد انگیزش و در سطح عملیاتی دارای مقصّرانی بوده است»، پس چرا متهمان خودسر خوانده مي‌شوند؟ مگر «حلقه ی پرتو» که منظور همان هفته نامه ی پرتو است، صاحب و مدیر مسوول ندارد؟ اگر دارد که دارد چرا در معرفی آنها این دست و آن دست شده است؟

مگر به اذعان خود گزارش، شواهدی از دخالت در حوادثی مشابه از سوی این جریان تندرو و افراطی موجود نیست، پس چرا تا قبل از اتفاقی که برای رییس مجلس افتاده، مجلس محترم به فکر رسیدگی به آنها نبوده است؟ مگر اصلاح طلبان و دیگران به حساب نمی آیند که در داخل گزارش به برخوردهای مشابه عناصر و گروه‌هاي «باسر» یا «خودسر» با آنها اشاره ای نشده است؟ مگر در همین سالهای اخیر که به نمونه هایی از آن در مورد اصولگرایان در گزارش اشاره شده، اصلاح طلبان در همین شهر قم مورد ضرب و شتم و بی حرمتی قرار نگرفته اند؟

مگر بیوت برخی مراجع و علما طی این سالها مورد هجوم و خودشان مورد هتک حرمت قرار نگرفته بودند؟ مجلس در آن زمان چرا انگیزه ی لازم را برای بررسی نداشت؟ شما که به این دقت تحسین برانگیز مي‌توانید اتفاقات را واکاوی کنید که با خواندن همین گزارش قم مخاطب از جزییات آن کاملا مطلع مي‌شود، چرا موضوعاتی از قبیل بازداشتگاه کهریزک، ماجرای ستار بهشتی، حمله به کوی دانشگاه و امثالهم را به همین دقت بررسی نکردید تا افکار عمومی بابت آنها هم به شما خدا قوت بگوید؟ یعنی آنها پیچیده تر بودند و باید گزارش آنها سر سری تهیه مي‌شد؟

نمایندگان اصولگرای مجلس که در گزارش قم، «عدم کنترل رفتار بعضی مدیران مقصر» یکی از ارگان‌هاي نظامی و «فقدان انگیزه لازم جهت برخورد با افراد ذی‌ربط در غائله اخیر» مربوط به یکی دیگر از نهادهای امنیتی را به درستی به کل آن دستگاه و ارگان نسبت نداده اند؛ چطور در قضاوت در مورد اتفاقات پس از انتخابات ۸۸ و سایر اتفاقات، اشتباهات یا خطای یک یا چند نفر از حتی حامیان یک جریان را به پای همه ی آنها نمی نوشتند؟

و یک سوال درباره ی یکی از ایرادهای تهیه کنندگان گزارش به استانداری قم جالب توجه است: «عدم تسلط بر اوضاع عمومی سخنرانی‌های در مساجد شهر به‌طوری که هر سخنران آزاد است هرگونه صحبتی را در مجالس عمومی اعلام نماید و هیچ‌یک از نهادهای نظارتی و امنیتی در این زمینه تذکری نداده‌اند». آیا واقعا سخنرانی در مساجد آزاد است؟ آیا به همه اجازه ی سخنرانی در مساجد داده مي‌شود؟ یا فقط بخشی از جریان‌هاي سیاسی حق اظهارنظر آزادانه دارند و کلا این بحث ها درباره ی یک جریان سیاسی است و بس؟