تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۳/۲۹ ساعت ۱۵:۲۷
کد مطلب : ۱۵۲۳۱۲
شوخی ممنوع!
داریوش احمدیان
در بین مردم این سخن رایج است که برخی پزشکان هنگامی که توان تشخیص علل بیماری را ندارند به جمله معروف «از اعصاب است» پناه می‌برند و خیال خودشان و بیمار را راحت می‌کنند. ظاهراً این حکایت دولتی‌ها هم شده است. آقای روحانی و همکارانش که اکثریتی همین یک سال پیش با «بیست هزار آرزو» به او رای دادند حالا و در هنگام شرایط سخت ورد زبانشان شده است «حباب» و معتقدند آنچه مردم را دارد از پای در می‌آورد حباب است.
از افزایش لجام گسیخته قیمت‌ها در بازار سکه و ارز تا قیمت نجومی خودرو تا گرانی روزانه اقلام اساسی در سفره زندگی مردم؛ همه و همه در نگاه رییس دولت و همکارانش حبابی بیش نیست و لابد در نگاه آنان این حباب به زودی می‌ترکد. این ادبیات حبابی را یکبار دیگر در اواخر دولت احمدی‌نژاد شاهد بودیم، همان روزها که به واسطه اثر تحریم‌ها بازارها به هم ریخت و یکی از سخت‌ترین شرایط به مردم ایران تحمیل شد. از آن روزها تا امروز ظاهراً تغییر چندانی در ادبیات مسئولان رخ نداده است و همچنان در هنگام بحران ادبیات حبابی حرف اول را می‌زند!
در تازه‌ترین نمونه از این ادبیات حبابی شاهد آن بودیم که حسن روحانی دلیل آنچه در اقتصاد ایران می‌گذرد و نشانگر بحرانی واقعی است را روانی می‌داند. او معتقد است در همه حوزه‌های مرتبط با اقتصاد وضعیت رو به رشد است و همه مشکلات موجود و مشهود ناشی از علل روانی است، او در ادامه از نقش رسانه‌ها برای مقابله با این عوامل روانی افزایش قیمت‌ها گفت و اهالی رسانه را به سیبل انتقاداتش تبدیل کرد.
به بیان دیگر در نگاه رییس‌جمهور محترم مقصر مشکلات اقتصادی و معیشتی در جامعه رسانه‌ها هستند و دلیل بروز آن نیز روانی است! فرافکنی عجیب روحانی در سخنان اخیرش در حضور رسانه‌ها نشانگر آن است که یا ایشان از واقعیت‌های موجود در جامعه بی خبر است یا به مرحله انکار رسیده است. پرسش اساسی این است که مگر می‌شود ساختار کاملا دولتی اقتصاد ایران به واسطه مطالب رسانه‌هایی که مجموع تیراژ آن‌ها رقم مضحکی را نشان می‌دهد دچار بحرانی چنین فراگیر شود؟ !
ادبیات حبابی، پنهان شدن پشت بهانه‌هایی همچون اینکه مشکلات دلیل روانی دارد و مقصر جلوه دادن رسانه‌ها مسیری است که قطعاً دولت را به ناکجاآباد خواهد برد. به نظر می‌رسد که لازم است آقای رییس‌جمهور با واقعیت روبرو شده و بپذیرد که آنچه در اقتصاد ایران رخ داده حاصل عملکرد تیم بی کفایت اقتصادی دولت و سیاست خارجی ضعیفی است که سبب به وجود آمدن وضعیت نابسمان اقتصادی و بازگشت تحریم‌ها شده است نه چند مقاله انتقادی در رسانه‌ها.
در بین مردم این سخن رایج است که برخی پزشکان هنگامی که توان تشخیص علل بیماری را ندارند به جمله معروف «از اعصاب است» پناه می‌برند و خیال خودشان و بیمار را راحت می‌کنند. ظاهراً این حکایت دولتی‌ها هم شده است. آقای روحانی و همکارانش که اکثریتی همین یک سال پیش با «بیست هزار آرزو» به او رای دادند حالا و در هنگام شرایط سخت ورد زبانشان شده است «حباب» و معتقدند آنچه مردم را دارد از پای در می‌آورد حباب است.
از افزایش لجام گسیخته قیمت‌ها در بازار سکه و ارز تا قیمت نجومی خودرو تا گرانی روزانه اقلام اساسی در سفره زندگی مردم؛ همه و همه در نگاه رییس دولت و همکارانش حبابی بیش نیست و لابد در نگاه آنان این حباب به زودی می‌ترکد. این ادبیات حبابی را یکبار دیگر در اواخر دولت احمدی‌نژاد شاهد بودیم، همان روزها که به واسطه اثر تحریم‌ها بازارها به هم ریخت و یکی از سخت‌ترین شرایط به مردم ایران تحمیل شد. از آن روزها تا امروز ظاهراً تغییر چندانی در ادبیات مسئولان رخ نداده است و همچنان در هنگام بحران ادبیات حبابی حرف اول را می‌زند!
در تازه‌ترین نمونه از این ادبیات حبابی شاهد آن بودیم که حسن روحانی دلیل آنچه در اقتصاد ایران می‌گذرد و نشانگر بحرانی واقعی است را روانی می‌داند. او معتقد است در همه حوزه‌های مرتبط با اقتصاد وضعیت رو به رشد است و همه مشکلات موجود و مشهود ناشی از علل روانی است، او در ادامه از نقش رسانه‌ها برای مقابله با این عوامل روانی افزایش قیمت‌ها گفت و اهالی رسانه را به سیبل انتقاداتش تبدیل کرد.
به بیان دیگر در نگاه رییس‌جمهور محترم مقصر مشکلات اقتصادی و معیشتی در جامعه رسانه‌ها هستند و دلیل بروز آن نیز روانی است! فرافکنی عجیب روحانی در سخنان اخیرش در حضور رسانه‌ها نشانگر آن است که یا ایشان از واقعیت‌های موجود در جامعه بی خبر است یا به مرحله انکار رسیده است. پرسش اساسی این است که مگر می‌شود ساختار کاملا دولتی اقتصاد ایران به واسطه مطالب رسانه‌هایی که مجموع تیراژ آن‌ها رقم مضحکی را نشان می‌دهد دچار بحرانی چنین فراگیر شود؟ !
ادبیات حبابی، پنهان شدن پشت بهانه‌هایی همچون اینکه مشکلات دلیل روانی دارد و مقصر جلوه دادن رسانه‌ها مسیری است که قطعاً دولت را به ناکجاآباد خواهد برد. به نظر می‌رسد که لازم است آقای رییس‌جمهور با واقعیت روبرو شده و بپذیرد که آنچه در اقتصاد ایران رخ داده حاصل عملکرد تیم بی کفایت اقتصادی دولت و سیاست خارجی ضعیفی است که سبب به وجود آمدن وضعیت نابسمان اقتصادی و بازگشت تحریم‌ها شده است نه چند مقاله انتقادی در رسانه‌ها.
