دریافت لینک صفحه با کد QR
عراق8سال با ما جنگيد،حالا دوست‌است يادشمن؟
در دنياي سياست؛ دشمن همواره دشمن نمی‌ماند
10 بهمن 1393 ساعت 12:11
...متاسفانه پنهان کاری در مذاکرات حساس به رویه عادی بدل شده و برخی ترجیح می‌دهند مسائل حساس کشور به گوش ملت نرسد و در واقع مردم عادی را در برخی مسائل سیاسی بازی نمی دهند...
محمد سفری
گروه مقالات: در روزهای اخیر حملات شدید و به دور از انصافی نسبت به دکتر ظریف وزیر امور خارجه دولت روحانی بابت پیاده روی حین مذاکره با جان کری وزیر امور خارجه آمریکا از طرف برخی افراد و رسانه‌ها مطرح شده است. مخالفان این پیاده‌روی معتقدند به علت آنکه آمریکا دشمن اصلی ایران است این گونه رفتارها عزت ملت ایران را خدشه‌دار می‌کند و این قبیل ارتباطات با کشورهای متخاصم در الفبای سیاسی ایران جایی ندارد.
در ابتدا باید معنای تخاصم در سیاست امروز روشن شود. زمانی کشوری متخاصم محسوب می‌شود که به حقوق مسلم ایران تعدی کند و با تهدید و ارعاب بخواهد حرفش را بر کرسی بنشاند و با قلدری سخن بگوید اما زمانی که دولت آمریکا بر اساس به رسمیت شناختن حقوق متقابل بر سر میز مذاکرات می آید چرا نباید استقبال کرد؟
کمااینکه زمانی عراق بزرگ‌ترین دشمن ایران بود و در هشت سال جنگ تحمیلی بیشترین ضربه‌ها را به ملت ایران وارد کرد و دستش به خون ایرانیان آغشته شد و کمتر ایرانی است که مستقیم یا غیر مستقیم از جنایت های رژیم عراق صدمه ندیده باشد، اما امروز کشور عراق نه تنها دشمن محسوب نمی شود بلکه ایران برای حفظ و حراست از مرزهای آن در مقابل داعش که دشمن مشترک است کمک‌های مالی و تسهیلاتی ارسال می‌کند و در این را هزینه هم می‌دهد.
این تغییر رفتار و چرخش 180 درجه به آن علت است که امروز ایران پرنفوذترین کشور در عراق است و بخش بزرگی از خاک عراق تحت نظر دولت تهران است و حتی تهران در تعیین نخست وزیر عراق نقش اساسی ایفا می‌کند. بنابراین حداقل تا زمانی که دولت آمریکا بر اساس احترام متقابل و با به رسمیت شناختن تمامی حقوق حقه دولت ایران پای میز مذاکرات می آید و در این راستا تلاش می کند، ایران نیز برای نشان دادن حسن نیت خود قاعدتا باید با احترام متقابل پا به میدان بگذارد.
قطعا ایران به عنوان قدرت اول منطقه در مذاکرات با کشورهای 5+1 همواره عزت خود را حفظ کرده و شاهد این مدعا تغییر رویکرد فشاری و تهدید آمیز کشورهای غربی در دوره‌های گذشته با امروز است. امروز دست جنگ‌طلبانی مانند رژیم اسراييل برای تحریک افکار عمومی در سطح جهان علیه ایران خالی است. از طرفی به تعبیر بسیاری از تحلیل‌گران، این نشست‌ها در واقع مذاکرات بین ایران و آمریکا است. آیا مذاکرات در خفا و به دور از چشم رسانه‌ها از مذاکرات شفاف و روشن بهتر است؟ آیا رایزنی توسط واسطه‌ها و افرادی که شاید صلاحیت لازم را نداشته باشند را به مذاکرات بین مقامات برجسته و رسمی و دیپلمات‌ها کارکشته ترجیح می‌دهید؟
آیا اگر مذاکرات پشت درهای بسته و یا در خفا و با انکار مقامات رخ دهد دست مغرضان و فرصت‌طلبان را برای شایعه‌سازی و ماهی‌گیری از آب گل آلود باز می‌گذارد؟ متاسفانه پنهان کاری در مذاکرات حساس به رویه عادی بدل شده و برخی ترجیح می‌دهند مسائل حساس کشور به گوش ملت نرسد و در واقع مردم عادی را در برخی مسائل سیاسی بازی نمی دهند ولی از طرفی زمانی که نیاز به حمایت مردم دارند از آنها می‌خواهند وارد صحنه شوند و به حمایت دولت مردان برخیزند.
این دوگانگی و تضاد در عمل چیزی است که تاکنون در دولت دکتر روحانی مشاهده نشده است و امیدواریم در آینده نیز مشاهده نشود. حال که دکتر ظریف در فضایی شفاف و بدور از هرگونه فشار و تهدید پا به مذاکرات گذاشته و در این راه از تمام ابزارهای دیپلماسی استفاده می‌کند نباید با این مسائل کوچک سنگ بر سر راه تیم مذاکره کننده هسته‌ای انداخت. هر چند که بنا به گفته خود ظریف: «فکر می‌کنم دوستانی که بیش از ظرفیت موضوع در این زمینه استفاده سیاسی می‌کنند، اشکالی ندارد، ما آمادگی داریم که دوستان استفاده سیاسی کنند!»
کد مطلب: 67781
بهار نیوز
https://www.baharnews.ir