بهار نیوز - دو زن ایرانی در مالزي به اعدام محکوم شدند

گروه حوادث: دو زن جوان ایرانی در دادگاه عالی شاه عالم مالزی به دلیل قاچاق مواد مخدر به اعدام محکوم شدند. شهرزاد به دلیل حمل ۲ کیلو و ۶۰۰ گرم و ندا به دلیل حمل ۲ کیلو و ۷۰۰ گرم مواد مخدر در ۱۵ دسامبر سال ۲۰۱۰در فرودگاه بین المللی کوالالامپور بازداشت شدند.

به گزارش بي‌بي‌سي، هویت این دو نفر شهرزاد ۳۱ ساله حسابدار و ندا ۲۶ ساله منشی اعلام شده که به دلیل حمل بیش از ۵ کیلوگرم متافتامین از سه سال پیش در زندان مالزی به سر می‌برده‌اند. رسانه‌های محلی مالزی با انتشار این خبر نوشته‌اند که این دو زن جوان پس از دریافت حکم اعدامشان با گریه دادگاه را ترک کردند. ادعای این دو مبنی بر اینکه آنها تنها با خود مواد غذایی همراه داشته‌اند، رد شده است.

این دو زن جوان در دادگاه عنوان کردند که از طریق دوست مشترکی به نام علیرضا در ترمینال اتوبوسی در سوریه همدیگر را برای نخستین بار ملاقات کرده‌اند. به گفته این دو نفر، علیرضا به آنها پیشنهاد کرده که هزینه سفرشان به مالزی را بپردازد در عوض آنها مواد غذایی، مانند شیرینی و آجیل به همراهشان به مالزی ببرند. سپس، مرد دیگری به نام بهزاد به هتل آنها رفته و مواد غذایی بسته بندی شده را در اختیار آنها قرار داده است.

در نهایت، وقتی ماموران پلیس در حال بازرسی وسایل این دو زن جوان بوده‌اند، مواد مخدر را در جاسازی شده در کیف لباس‌های آنها پیدا کرده‌اند. مالزی با تغییر در قانون این کشور، در سال ۲۰۱۰ برای حمل و قاچاق مواد مخدر بیش از ۵ گرم مجازات اعدام در نظر گرفته است. شمار ایرانیان ساکن مالزی حدود ۷۰ هزار نفر تخمین زده می‌شود. بین ۱۰ تا ۱۴ هزار نفر از این عده سرگرم تحصیل در مراکز آموزش عالی این کشورند و تعدادی نیز به تدریس در دانشگاه‌ها و فعالیت‌های فرهنگی و تجاری مشغول هستند.

در مالزی حدود سیصد زندانی ایرانی وجود دارد که اکثرا به جرم حمل مواد مخدر در زندان هستند. حدود ۴۰ نفر از این زندانیان حکم اعدام دارند که تاکنون به خاطر انعکاس منفی این اتفاق در جهان هیچ زندانی خارجی در مالزی اعدام نشده است. اکثر افرادی که در حال حاضر در ارتباط با مواد مخدر در زندان هستند، به اصطلاح خرده پا هستند و به خاطر دریافت هزار و پانصد رینگت مالزی بسته مواد را می خورند یا جاسازی می‌کنند. اما به دلیل حفره‌های قانونی، خرده‌پاها بازداشت می‌شوند و احکام سنگین می‌گیرند، ولی دست بالاها با مشکلی مواجه نمی‌شوند.

براساس قوانین مالزی کسی که مواد مخدر در وسایلش کشف بشود صاحب جنس و مجرم است. براساس همین قانون پلیس تا پیش از حکم نهایی هم می‌تواند افراد را در بازداشت نگاه دارد، هرچند در مواردی پس از دادگاه متهم تبرئه شده است. پلیس می‌تواند درخواست دو سال بررسی برای تکمیل تحقیقات از دادگاه کند و زندانیانی هستند که در حال حاضر حدود هشت سال بلاتکلیف در زندان‌های مالزی هستند. بحث تبادل زندانیان نیز بدون هزینه نیست و دولت ها باید برای تبادل زندانیان به دولت مالزی پول پرداخت کنند.

وضعیت زندان‌های مالزی نیز مناسب نیست. با توجه به گرمای سی و سی و دو درجه ای همراه با رطوبت شدید هوا، حتی یک تهویه ساده هوا هم در زندان وجود ندارد. کک، ناراحتی شدید پوستی وانگلی از جمله بیماری‌های رایج زندان‌های مالزی است. آب آشامیدنی در زندان‌ها جیره بندی است و فقط یک وعده در روز زندانیان امکان استفاده از آب آشامیدنی را دارند.

اصولا زندانی‌ها تنها با یک لباس زیر نگهداری می‌شوند تا در گرما و رطوبت شدید، بدنشان شپش نزند، اما از گزیدگی‌های دیگر در امان نیستند. بعضی از زندانیان ایرانی تنها قرار بوده بسته‌ای را به دوست یا فردی در فرودگاه تحویل دهند که بازداشت و زندانی شده‌اند. تنها راه نجات این زندانیان پرداخت هزینه وکیل و سایر هزینه‌هاست که متاسفانه نود درصد بازداشتی‌ها قدرت مالی چندانی ندارند.